De kop van het persbericht is duidelijk: "12% minder brandstofverbruik door navigatiesysteem". Dat is fantastisch! Iedereen verplicht zo'n ding. Je verdient het in een jaar terug en de overheid haalt ineens zonder moeite de komende jaren haar CO2-reductiedoelstellingen. Feest! Toch? Mmmm, toch maar eens goed kijken naar dat onderzoek voor de zekerheid en zien hoe zich dat vertaalt naar onze werkelijkheid van alle dag. Dan blijkt dat er toch wat kanttekeningen te plaatsen zijn. De studie is gehouden in twee grote Duitse steden. Stadsverkeer heeft toch een ander karakter dan het reizen tussen steden zoals dat in Nederland veel plaatsvindt. Het is dus maar de vraag of het onderzoek representatief is voor al het rijgedrag, met name in Nederland. Vervolgens staat er dat de proef uit 2100 individuele ritjes bestond over een totale afstand van 20.000 kilometer. Dat betekent dat de gemiddelde rit minder dan 10 kilometer was. Zo uit mijn hoofd is de gemiddelde autorit in Nederland al iets meer dan 15 kilometer. Daarnaast was het onderzoek gesplitst in drie groepen. Dus dat zou betekenen dat iedere groep ongeveer 700 ritjes maakte. Niet zo'n hele grote steekproef dus.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Afgelopen week startte de honderdste campagne van de Stichting Ideële Reclame: deze keer een campagne tegen ‘Onbewust asociaal gedrag‘. En net als al die eerdere campagnes zal ook deze niet tot een gedragsverandering leiden. Sterker nog, de eerdere campagne ‘Geef kinderen hun spel terug’, je weet wel, met die scheldende ouders langs het sportveld van hun kind, heeft geleid tot meer onderlinge wrevel bij ouders, waarbij zij zichzelf uiteraard van geen kwaad bewust zijn.
Zelfs SIRE is het ermee eens: de campagnes zorgen niet voor de gewenste gedragsveranderingen. Dat is dan ook niet meer het doel van de organisatie volgens Jantien Anderiesen, de directeur van SIRE, in een artikel in de katern Kennis van de Volkskrant. “We hopen dat mensen, doordat we ze een spiegel voorhouden, aan het denken worden gezet”.
En dan dus hun gedrag veranderen. De houding van SIRE kan als volgt beschreven worden: De filmpjes werken aantoonbaar niet, maar we hopen van wel.
Ach, kwaad kan het niet, en ik kan wel meekomen in de hoop van de organisatie, ondanks dat het soms wat betuttelend is. Wat me echter wel verwonderde is de volgende uitspraak van Jaap van Ginneken, communicatiewetenschapper en psycholoog, later in het artikel: “Niet asociaal zijn betekent ook: niet grof doen. Maar zet de televisie aan en er wordt grof gedaan. Denk je dan dat het helpt om na een programma van Paul de Leeuw zo’n filmpje uit te zenden? Dat je op die manier ongedaan maakt wat eerst is aangericht?”
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Een echte belangrijke maatschappelijke vraag kan je het niet noemen, maar in de categorie ’toch leuk om te weten’ zochten onderzoekers Nicholas Rule and Nalini Ambady naar een wetenschappelijk antwoord op de vraag of mensen het vermogen hebben om homo’s van hetero’s te onderscheiden. Ofwel, bestaat er zoiets als een gaydar.
Het vermogen om de seksuele voorkeur bij mensen te detecteren was al eerder aangetoond bij pratende mensen op video, maar Rule en Ambady vroegen zich specifiek af of we het ook aan een gezicht alleen kunnen aflezen. Hiertoe onderwierpen ze 90 personen aan een test: zij kregen 90 gezichtsfoto’s, geplukt van een online datingsite, te zien. En inderdaad, zowel mannen als vrouwen wisten de homo- en hetero-gezichten boven kansniveau van elkaar te onderscheiden.
Wat nog opvallender is, is dat dit ook het geval was als de foto’s slechts 50 milliseconden getoond worden. Deze manipulatie zorgt ervoor dat de foto’s niet bewust waargenomen worden, maar als het ware door het primitieve gedeelte van het brein verwerkt worden.
De onderzoekers vertrouwden de uitslagen zelf ook maar matig en ze herhaalden deze onder nog gecontroleerdere omstandigheden. Zo gebruikten ze alleen maar fotos die niet door de mensen zelf waren uitgezocht om ‘zelfpresentatie’-effecten uit te sluiten. Ook fotoshopten ze haarstijlen weg en probeerden ze het met foto’s van alleen de oog- of mond-regio. In alle gevallen bleken de resultaten stand te houden: de proefpersonen waren in staat om, beter dan gokken, seksualiteit in te schatten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Ai, antisemitisme is nog springlevend in Europa”, was mijn eerste reactie, toen ik dit stukje las:
“An Anti-Defamation League report published on Tuesday showed that nearly half of the Europeans surveyed believe Jews are not loyal to their country and more than one-third believe they have ’too much power’ in business and finance.
The study further showed that 31% of the respondents across Europe blame Jews in the financial industry for the current global economic crisis.”
Maar goed, je hebt onderzoeken en onderzoeken. Dus toch maar eerst even gekeken hoe dit onderzoek is uitgevoerd. Statistisch gezien uitstekend, prima verdeling en representatieve steekproef.
Maar dan de vraagstelling. U kunt antwoorden “probably true” of “probably false” op de volgende vragen:
1) Jews are more loyal to Israel than to this country.
2) Jews have too much power in the business world.
3) Jews have too much power in international financial markets.
4) Jews still talk too much about what happened to them in the Holocaust.
Beste mensen van de Anti-Defamation League, ik snap waar jullie voor willen opkomen, maar met dit soort stupide, sturende onderzoeken bereik je volgens mij precies het omgekeerde. Je stereotypeert jezelf en vraag vervolgens of iemand daar ongeveer mee eens is. Het verbaast me nog dat de percentages zo laag zijn.
Probeer volgende keer eens een neutrale vraag als “Wie heeft er volgens u teveel macht in de financiële wereld’? Zonder dat mensen mogen kiezen uit een antwoord dus!
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Op basis van de antwoorden zullen we kijken wat wij nodig vinden. En als een van de coalitiepartners behoefte heeft te overleggen, doen wij dat.”
Aldus het CDA-kamerlid Haverkamp. De partij wacht op de antwoorden op de kamervragen over Irak, maar houdt de opties open voor een onderzoek naar de Nederlandse oorlogsdeelname. Gaat het onderzoek er komen?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.