Ja, je leest het goed, de mens heeft de Neanderthaler als soort de dood in geconsumeerd. Dit wijst onderzoek uit van Fernando Rozzi van het Franse Centre National de la Recherche Scientifique. Hij trof namelijk in een nederzetting van mensen een Neanderthaler-bot aan met daarin dezelfde soort inkepingen als die op andere botten, waarvan het vlees geconsumeerd is. Rozzi claimt dat de mens het vlees van Neanderthalers at, hij de schedel als trofee hield en van de tanden een ketting maakte. Rozzi: "Jarenlang is geprobeerd om het bewijs van kannibalisme te verbergen, maar ik denk dat we moeten accepteren dat dit heeft plaatsgevonden". Gelukkig wordt er nog wat aan wederhoor gedaan tegen het eind van het artikel, en daar leveren andere wetenschappers voorzichtig kritiek. Ook in het originele artikel in de Guardian is nog wat kritiek te vinden. En terecht. Sterker nog, ze hadden met de kritiek moeten beginnen. Want waar baseert Rozzi zijn claims op? Op dat ene bot? Kan je daarmee het uitsterven van een soort verklaren? En waarom noemt hij het kannibalisme? Hoe dicht ze ook bij de mens stonden, het is technisch gezien een andere soort. Feit is dat de beste man wel één kaakbot heeft gevonden, en daaraan vergaande conclusies verbindt. Dat is een teken van slechte wetenschap. Zijn ontdekking verdient zeker nadere bestudering, maar zonder dat kwalificaties als "uitsterven" en "kannibalisme" er aan worden verbonden. Maar ja, het bekt natuurlijk wel lekker.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De kop van het persbericht is duidelijk: “12% minder brandstofverbruik door navigatiesysteem“. Dat is fantastisch! Iedereen verplicht zo’n ding. Je verdient het in een jaar terug en de overheid haalt ineens zonder moeite de komende jaren haar CO2-reductiedoelstellingen. Feest!
Toch?
Mmmm, toch maar eens goed kijken naar dat onderzoek voor de zekerheid en zien hoe zich dat vertaalt naar onze werkelijkheid van alle dag.
Dan blijkt dat er toch wat kanttekeningen te plaatsen zijn. De studie is gehouden in twee grote Duitse steden. Stadsverkeer heeft toch een ander karakter dan het reizen tussen steden zoals dat in Nederland veel plaatsvindt. Het is dus maar de vraag of het onderzoek representatief is voor al het rijgedrag, met name in Nederland.
Vervolgens staat er dat de proef uit 2100 individuele ritjes bestond over een totale afstand van 20.000 kilometer. Dat betekent dat de gemiddelde rit minder dan 10 kilometer was. Zo uit mijn hoofd is de gemiddelde autorit in Nederland al iets meer dan 15 kilometer. Daarnaast was het onderzoek gesplitst in drie groepen. Dus dat zou betekenen dat iedere groep ongeveer 700 ritjes maakte. Niet zo’n hele grote steekproef dus.
Maar projecteer het eens op de eigen situatie. De conclusie van het onderzoek is dat je dan bij 20.000 kilometer in een jaar rijden (dat doen redelijk wat mensen) je 2.500 kilometer niet hoeft te rijden.
Hoe vaak rijdt u een route die u niet kent? Waarschijnlijk is 70% het vaste woonwerkverkeer waar voor de meeste mensen weinig meer te optimaliseren valt. Dan is nog eens 10% familie en kennissen die u bezoekt. Blijft over 4000 kilometer per jaar op nieuwe en onbekende routes. Heel moeilijk om daar 2500 kilometer vanaf te halen, zoals het onderzoek stelt.
Afgelopen week startte de honderdste campagne van de Stichting Ideële Reclame: deze keer een campagne tegen ‘Onbewust asociaal gedrag‘. En net als al die eerdere campagnes zal ook deze niet tot een gedragsverandering leiden. Sterker nog, de eerdere campagne ‘Geef kinderen hun spel terug’, je weet wel, met die scheldende ouders langs het sportveld van hun kind, heeft geleid tot meer onderlinge wrevel bij ouders, waarbij zij zichzelf uiteraard van geen kwaad bewust zijn.
Zelfs SIRE is het ermee eens: de campagnes zorgen niet voor de gewenste gedragsveranderingen. Dat is dan ook niet meer het doel van de organisatie volgens Jantien Anderiesen, de directeur van SIRE, in een artikel in de katern Kennis van de Volkskrant. “We hopen dat mensen, doordat we ze een spiegel voorhouden, aan het denken worden gezet”.
En dan dus hun gedrag veranderen. De houding van SIRE kan als volgt beschreven worden: De filmpjes werken aantoonbaar niet, maar we hopen van wel.
Ach, kwaad kan het niet, en ik kan wel meekomen in de hoop van de organisatie, ondanks dat het soms wat betuttelend is. Wat me echter wel verwonderde is de volgende uitspraak van Jaap van Ginneken, communicatiewetenschapper en psycholoog, later in het artikel: “Niet asociaal zijn betekent ook: niet grof doen. Maar zet de televisie aan en er wordt grof gedaan. Denk je dan dat het helpt om na een programma van Paul de Leeuw zo’n filmpje uit te zenden? Dat je op die manier ongedaan maakt wat eerst is aangericht?”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Twitter has enjoyed a nice ride over the last few months, but it will not be able to sustain its meteoric rise without establishing a higher level of user loyalty.”
Zestig procent van de twitteraars stopt na een maand met Twitter, aldus een onderzoek uitgevoerd door Nielsen Online. Op den duur zal de groei van Twitter terugvallen tot ongeveer tien procent, omdat de nieuwe aanwas niet opweegt tegen het aantal vertrekkende mensen. Hoor ik iemand Second Life roepen?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.