Closing Time | The Oil Song

https://www.youtube.com/watch?v=g-C75m1D9U4 Als Schoolgirl was ik fan van Steve Forbert. In het kader van de serie Moeder Aarde hier op Sargasso- Closing Time heb ik van hem The Oil Song opgediept. Steve zingt hier, in 1980,  over vier olierampen: Aangespoeld aan de kust van Delaware in mei 1978 door een ontplofte tanker bij een raffinaderij. De Argo Merchant die op 15 december 1976 aan de grond liep bij Nantucket Het olieplatform Ixtoc dat ontplofte in de Golf van Mexico op 3 juli 1979 De Amoco Cadiz die bij Bretagne aan de grond liep op 16 maart 1978 Zoals van alles zijn ook van de grootste olierampen top-10-lijstjes gemaakt. Nou zijn die top-tienen niet allemaal gelijk en de een geeft tonnen op, de andere gallons of barrels of alles door elkaar. (Maar gelukkig is daar good old Wikipedia die ze naast elkaar zet.). Dat hangt misschien samen met de gekozen insteek per lijst: de meeste olie verspild, de grootste milieuschade, de meeste (menselijke) slachtoffers, oorlogsgerelateerd (Olieveld Nowruz), langdurig wanbeheer (Nigerdelta). Maar alles samengevoegd, dan kom je tot een top 15. De bovenste twee uit de The Oil Song hebben in ieder geval geen enkele top 10 gehaald. Maar Steve zou na het uitkomen van het lied nog een heleboel coupletten hebben kunnen toevoegen. De ramp met de Exxon Valdez die bij mij in het geheugen is blijven hangen heeft ook de top niet gehaald. De verfilmde ramp met de ontplofte Deepwater Horizon daarentegen scoort overal hoog. Als je de top 10-lijstjes bekijkt, dan was de laatste grote ramp in 2010 en lijkt het of de wereld op de goede weg is. Maar dat is maar schijn, er zijn een heleboel kleinere incidenten en in Nigeria is het ook nog steeds niet opgelost. Maar Steve Forbert hoor ik nog altijd graag.

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.