Closing Time | The Oil Song

https://www.youtube.com/watch?v=g-C75m1D9U4 Als Schoolgirl was ik fan van Steve Forbert. In het kader van de serie Moeder Aarde hier op Sargasso- Closing Time heb ik van hem The Oil Song opgediept. Steve zingt hier, in 1980,  over vier olierampen: Aangespoeld aan de kust van Delaware in mei 1978 door een ontplofte tanker bij een raffinaderij. De Argo Merchant die op 15 december 1976 aan de grond liep bij Nantucket Het olieplatform Ixtoc dat ontplofte in de Golf van Mexico op 3 juli 1979 De Amoco Cadiz die bij Bretagne aan de grond liep op 16 maart 1978 Zoals van alles zijn ook van de grootste olierampen top-10-lijstjes gemaakt. Nou zijn die top-tienen niet allemaal gelijk en de een geeft tonnen op, de andere gallons of barrels of alles door elkaar. (Maar gelukkig is daar good old Wikipedia die ze naast elkaar zet.). Dat hangt misschien samen met de gekozen insteek per lijst: de meeste olie verspild, de grootste milieuschade, de meeste (menselijke) slachtoffers, oorlogsgerelateerd (Olieveld Nowruz), langdurig wanbeheer (Nigerdelta). Maar alles samengevoegd, dan kom je tot een top 15. De bovenste twee uit de The Oil Song hebben in ieder geval geen enkele top 10 gehaald. Maar Steve zou na het uitkomen van het lied nog een heleboel coupletten hebben kunnen toevoegen. De ramp met de Exxon Valdez die bij mij in het geheugen is blijven hangen heeft ook de top niet gehaald. De verfilmde ramp met de ontplofte Deepwater Horizon daarentegen scoort overal hoog. Als je de top 10-lijstjes bekijkt, dan was de laatste grote ramp in 2010 en lijkt het of de wereld op de goede weg is. Maar dat is maar schijn, er zijn een heleboel kleinere incidenten en in Nigeria is het ook nog steeds niet opgelost. Maar Steve Forbert hoor ik nog altijd graag.

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.