Vader zat bij de NSB; heeft Hans Blom het werkelijk lang niet gewußt?

In hoeverre boden de tv-serie ‘In de ban van goed en kwaad’, het boek Oorlogsduif en een groot interview van Hans Blom en zoon Onno Blom, bekend historicus en biograaf/recensent, een getrouw beeld van het NSB-verleden van hun familie? Nader tekstonderzoek geeft opvallende inzichten.

Door: Foto: Onno en Hans Blom (In de Ban van Goed en Fout, BBN/VARA, 2024)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Welke doden zijn het waard herdacht te worden?

, door

Monument op de Dam (Foto: Flickr/zamito44)

Marjan Schwegman, directeur van het NIOD, vindt dat de Tweede Wereldoorlog zelf weer meer centraal moet staan bij de verschillende herdenkingen, en speciaal die op de Dam. Die herdenking zou ‘veel krachtiger’ kunnen zijn dan nu het geval is. Nivellering dreigt, volgens haar. De Tweede Wereldoorlog is niet met iets anders te vergelijken, dus moet je dat ook niet doen.

Helaas is dat ook meteen het enige argument dat ze, in een stuk of wat voorbeelden, keer op keer herhaalt. En natuurlijk, er zijn weinig of misschien wel geen gebeurtenissen die zoveel doden hebben gekost als die grote oorlog. Maar betekent dat dan ook dat die doden het meer waard zijn om herdacht te worden dan de doden die tijdens de politionele acties, in Korea of Afghanistan vielen?

Totale onzin natuurlijk. Elke onnodige dode is het waard om herdacht te worden, zonder dat we etiketten gaan plakken als ‘belangrijk’ en ‘minder belangrijk’. Dat is een belediging voor alle mensen die wereldwijd in een conflict zijn omgekomen. Volgens Schwegman had je maar dood moeten gaan in de Tweede Wereldoorlog om recht te hebben op een nationale herdenking. Zeker nu de Tweede Wereldoorlog steeds meer iets wordt uit een ver verleden of een computerspel en tegelijkertijd blijkt dat die oorlog niet – zoals gehoopt – een incident was, maar onderdeel van een treurig menselijk patroon, moet de herdenking relevant blijven.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.