Three strikes and you’re what?

In Amerika kennen ze in verschillende staten sinds enige jaren de zogenaamde "Three strikes and you're out" wet. Die is lekker makkelijk te begrijpen. Bega drie overtredingen en na de derde zit je levenslang in de gevangenis. Ook al was de derde diefstal van een reep chocola. Over het effect van de wet bestaan uiteraard verschillende meningen. Maar het heeft er vast toe bijgedragen dat nu meer dan 1 op de 100 volwassenen aldaar in de gevangenis zit. Los daarvan, is het natuurlijk een wet die lekker bekt. Dat moeten ze bij de VVD ook gedacht hebben. Criminaliteit en veiligheid zijn hot, daar moet iets mee gebeuren! Dus toen de Teldersstichting met hun aanbeveling over de bestrijding van criminaliteit aan de slag ging, hebben ze dat er ook maar in gestopt. Aangezien het Amerikaanse voorbeeld in Nederland tot teveel controverse zou leiden, hebben ze een variant gemaakt: Three strikes, maximum punishment. Na drie veroordelingen bepaalt het gemiddelde van de optelsom van de wettelijke strafmaxima voor de drie delicten de maximale straf die op dat moment onherroepelijk volgt. Mij waren ze bij "optelsom" al kwijt. Maar ik ben blij te lezen dat ze bij de VVD het idee van het spreken in Jip en Janneke taal nu definitief hebben losgelaten.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour: groene illusie

“Daar is gewoon niks, geloof me. Het Groene Hart is een groene illusie.”

Aldus Tweede Kamerlid en ex-makelaar Barry Madlener van de PVV. Volgens Madlener mogen het Groene Hart en de Hoeksche Waard naar hartenlust worden volgebouwd met woningen. Gebieden die op dit moment worden gespaard als groene plekken rond de Randstad zijn volgens de PVV’er “totaal overbemest”. Madlener zegt binnenkort met een fotoboek van het Groene Hart te komen waarin hij zal aantonen hoe lelijk het gebied is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende