Dat Rusland, ondanks de droevige staat waarin haar economie verkeert, haar oude invloedssfeer in Centraal-Azië tracht te herwinnen, baart de westerse bondgenoten zorgen. Na twee decennia van bijna onbetwiste Amerikaanse hegemonie zit niemand te wachten op een heropleving van de Koude Oorlog. De verhoudingen binnen de NAVO zelf zijn echter niet meer zo hecht als voorheen: de teloorgang van de oude Sovjet-Unie heeft het belang van de verdragsorganisatie doen afnemen. Over de toekomstige rol van de alliantie wordt al heel wat langer nagedacht. Een soort permanente vredesmacht onder VN-mandaat zoals de Britse historicus John Keegan voorstelde is minder aantrekkelijk dan het misschien lijkt. In april schreef ik hierover: "Om te voorkomen dat de NAVO in zo'n rol als instrument van Westers imperialisme wordt gezien, zouden zeer veel nieuwe lidstaten tot de organisatie moeten toetreden, wellicht zelfs Rusland, terwijl dat land juist reden is dat vele Oost-Europese landen tot de NAVO zijn toegetreden, of dat willen."
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Ad Melkert is de nieuwe VN-gezant voor Irak. Ongetwijfeld zal dit weer voor een hoop gehuil zorgen bij dat deel van de bevolking voor wie Melkert de vleesgeworden vertegenwoordiging van de Linkse Kerk Die Pim Heeft Vermoord is. Maar wat je ook voor commentaar op Melkert hebt (zijn VN-carriere is niet vlekkeloos), laf is hij in ieder geval niet. Hij ruilt nu een rustige kantoorbaantje in voor een levensbedreigende functie. Want, voor wie het al weer vergeten is, één van Melkerts voorgangers, de Braziliaan Sergio Vieira de Mello kwam met zeventien andere medewerkers om bij een aanslag in 2003. Nu is Irak wel wat rustiger dan zes jaar geleden, maar het is maar helemaal de vraag of dat zo blijft, zeker met de terugtrekking van Amerikaanse troepen.
Er is wel een ander ding dat opvalt: de benoeming van Melkert valt bijna precies samen met het afscheid van Jaap de Hoop Scheffer als secretaris-generaal van de NAVO. Zou het dan toch zo zijn dat de blijvende Nederlandse steun voor de Amerikaanse operaties in Irak en Afganistan ons een belangrijke internationale post garandeert? Of is Melkert gewoon een capabel bestuurder wiens beurt het is? Misschien is Irak wel gewoon toe aan een norse technocraat.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een uitgebreid verslag van Basszje, welke we in de mail kregen. Een nog uitgebreider verslag vind je op zijn weblog.
Moesten vorige week pacifisten in Den Haag al het recht opeisen d.m.v. een illegale demonstratie tegen de Afghanistan-top en voor het einde van de oorlog in dat land, maakte de CRS (Compagnies Républicaines de Sécurité – oproerpolitie) het nog vele malen bonter. Het is wellicht een goede uiting van de boodschap van de NAVO. Straatsburg zat muur- en muurvast. Iedereen die op straat wilde vertoeven of protesteren zou te maken krijgen met een ongekende repressie. Bewoners waren verplicht om vredesvlaggen binnen te laten. Grondrechten en vrijheden werden opgeschort. Duizenden demonstranten werden uit de stad verdreven terwijl de wereldpers liever keek naar een kleine groep relschoppers. Een verslag van een roerige dag.
Om vier uur vertrekt een delegatie van zo’n 1500 mensen vanuit het Anti-NAVO kamp om in alle vroegte te proberen het centrum te bereiken voor een tegendemonstratie en wellicht blokkades van de NAVO-delegatie. De geruchten over massale politie-inzet zijn niet van de lucht, de sfeer is gespannen. Zonder enige vorm van waarschuwing vliegt bij de eerste aanblik traangas alle kanten op. Het bleek exemplarisch te zijn voor de rest van de dag.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dit is een gastbijdrage van B. Schuiling.
Dinsdag was de Afghanistan-top in Den Haag. Daarvoor werden het luchtruim, meerdere snelwegen (deels) en de stad hermetisch afgesloten. De wereldleiders willen vrede en democratie brengen naar Afghanistan maar zitten niet te wachten op input vanuit het eigen land. Democratie is kennelijk een exportproduct waar we zelf geen behoefte aan hebben.
De coalitie ‘Stop de NAVO’, individuelen en andere organisaties wilden graag hun aandacht vragen voor de problemen in de wereld, hoe de Navo, de VS en anderen in Afghanistan niet helpen bij het bestrijden van het probleem maar het juist verergeren. Dat geluid mocht in de stad van vrede en recht niet worden geuit. Om kritiek in de kiem te smoren had Gemeente Den Haag in een lullig plantsoen een aantal hekken geplaatst waar groeperingen met niet meer dan 50 mensen mochten demonstreren. Elke overtreding van dit gebod leidde tot arrestatie, zo was het dreigement.? Vervoer ging in politiebusjes vanaf het station. Zogenaamd om te faciliteren maar in praktijk om vooral de schijn op te houden dat de eensgezinheid op de top en onder de bevolking groot is.
Aan deze schijnvertoning werd terecht niet meegewerkt. Het grondwettelijk recht van demonstratie zou in deze tijden hoog in het vaandel gehouden moeten worden. Door de bestuurders wordt dat keer op keer alleen met de mond beleden. Waar het mogelijk is om zonder al te veel gezichtsverlies hier onder uit te komen zal men dat doen.
De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie is jarig en wordt op vier april maar liefst zestig jaar. Drie en vier april is er feest, onder andere in Straatsburg. Gefeliciteerd? Ja, maar dan wel met een slap handje.
Kern van het Noord-Atlantische verdrag is artikel 5: “De partijen komen overeen dat een gewapende aanval tegen een of meer van hen in Europa of Noord-Amerika als een aanval tegen hen allen zal worden beschouwd” (bron).
Gedurende deze periode was het bondgenootschap weliswaar niet altijd onomstreden, maar de eerste veertig jaar van de NAVO – tot het uiteenvallen van de Sovjet-Unie – kunnen een succes worden genoemd. In 1949 werd de NAVO opgericht in antwoord op Sovjet-agressie en de vrees dat het nog altijd verzwakte West-Europa daarvan slachtoffer zou kunnen worden.
Maar toen – na 1989 – werd het lastiger; de bestaansgrond van het bondgenootschap viel weg, maar de alliantie werd wel in stand gehouden. Nieuwe missies werden gezocht en soms gevonden, in eerste instantie aangeduid als out of area operaties, dat wil zeggen, operaties buiten het bondgenootschappelijke grondgebied.
Elk bondgenootschappelijk optreden van enige betekenis na 1989, benadrukte echter niet de eenheid en de solidariteit van de NAVO, maar vooral haar verdeeldheid en beperkte militaire effectiviteit. Het meest recente voorbeeld hiervan is de NAVO-operatie in Afghanistan. Maar weinig NAVO-landen dragen bij aan deze operatie van het bondgenootschap, en als dat al het geval is, dan veelal met allerlei restricties, zoals: geen deelname aan gevechtsacties, geen ondersteuning aan bondgenoten die in de problemen komen, of geen patrouilles in bepaalde gebieden of gedurende de nachtelijk uren. ’s Nachts is het voor sommige bondgenoten te donker in Afghanistan.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“In hoeverre doet eerlijkheid ertoe. Het leven is niet eerlijk”…”Liever de vijand uitschakelen dan dat onschuldige burgers het slachtoffer worden” (Tobias Schutte).
“De situatie is er zó gespannen. Onze mannen zijn doodsbang voor die bermbommen” (Maurice Schonk).
Beiden zijn F-16-piloten die regelmatig op missie gaan naar Afghanistan. Daar verzorgen vier Nederlandse ‘Vipers’ permanent voor luchtsteun aan de NAVO-grondtroepen en daarbij wordt op vrijwel iedere vlucht wel met scherp geschoten op Taliban-strijders. Voor het eerst krijgen we in EénVandaag beelden te zien van Nederlandse luchtbombardementen met de inmiddels bekende serious gameplay-beelden van gebouwen die met lasergeleide wapens in de as worden gelegd.
Het wordt er niet bij gezegd door de EénVandaag-presentator, maar het is duidelijk dat dit item met grote zorgvuldigheid is ingestoken door Defensie. Dit alles onder strakke regie van het ministerie, vermoed ik. We zien hoe gebouwen en personen met grote precisie door de F16’s op de korrel worden genomen en dat van 3 kilometer hoogte.
Op aanwijzing van verkenners op de grond worden de lopen gericht op de verzetshaarden. Soms gaat het nét niet gierend fout. Zoals een man die op een weg met een brommer staat te klooien. Is ie bezig daar een bermbom te plaatsen? Nee!
Maar net op tijd blijkt dat de goede man vergeefs trachtte zijn bromfiets te starten. Één kleine misrekening en vanaf grote hoogte was het vuur op hem geopend….
De bestaande coalitie van democratische socialisten en socialistische democraten gaat komende zondag de verkiezingen in Montenegro winnen. Het land van premier Milo Djukanovic ligt goed op koers voor lidmaatschap van de EU en de Navo. De euro is al de nationale munt en dankzij een stevige vastgoed boom groeide de economie de afgelopen jaren als kool. Alleen de interland van zaterdag tegen Italië is waarschijnlijk een onneembare hobbel.
Eigenlijk gaat dat allemaal buitengewoon soepel voor een land dat nog geen drie jaar onafhankelijk is en zich zonder geweld losmaakte van Servië. De Servische oppositie was fel tegen onafhankelijkheid (en tegen de erkenning van Kosovo), maar is inmiddels gesplitst. Een deel van de radicale nationalisten heeft zich bij de onafhankelijkheid neergelegd en is nu bezig de kiezers te paaien met beloftes van economische hervormingen.
De staat van de economie was voor de regering de aanleiding om de vervroegde verkiezingen uit te schrijven. De oppositie beweert dat de regering een nieuw mandaat wil voordat ze haar populariteit zou verliezen als de kredietcrisis echt hard toeslaat. De eerste tekenen van onrust zijn zichtbaar: woensdag demonstreerden 2000 arbeiders tegen de nakende sluiting van aluminiumfabriek KAP, het grootste bedrijf van het land. Maar zelfs als de verkiezingen een truc zijn om nog vier jaar zeker te zijn van regeringsmacht heeft Montenegro waarschijnlijk meer aan een vastgeroeste regering dan een machtsovername door een gefragmenteerde oppositie.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.