Hulspas vs Breedveld

Naar aanleiding van Ayaan Hirsi Ali's boek Ketters schreef Marcel Hulspas (sinds kort ook bekend van Sargasso) een stuk voor Frontaal Naakt, de site van Peter Breedveld. Breedveld, die in Hulspas' stuk dingen zag die hem niet aanstonden, schreef vervolgens een vlammende repliek. Het stuk van Breedveld was - zoals doorgaans het geval - een sterk stuk dat weinig van zijn tegenstander heel liet. Het was alleen nogal jammer dat Breedveld Hulspas aanviel op dingen die laatstgenoemde helemaal niet heeft gezegd. Hulspas schreef bijvoorbeeld (vet door mij): Maar de leer van de islam is uiteraard wel één oorzaak van het extremisme. Het kost geen enkele moeite om in de Koran verzen te vinden die oproepen tot moord en doodslag op ongelovigen, afvalligen, et cetera. Alleen, die verzen krijg je met geen enkele hervorming uit de Koran. Het idee dat je de islam zodanig kunt ‘hervormen’ zodat iedereen daar straks wat anders leest, is irreëel. Breedveld maakt daarvan: [...] maar om het Palestijnse geweld tegen Israël onder ‘islamitisch geïnspireerd terrorisme’ te scharen, dat is de randen van het geloofwaardige wel een beetje opzoeken. Dan wil je echt niet zien dat de Palestijnen ‘best wel’ legitieme redenen hebben om boos te zijn op Israël en dat ze daarvoor de koran echt niet nodig hebben. Weliswaar beweert Breedveld nergens expliciet dat Hulspas het Palestijnse geweld tegen Israël onder ‘islamitisch geïnspireerd terrorisme’ schaart (iets wat Hulspas in zijn stuk ook niet doet - Israël of de Palestijnen worden niet eens genoemd), maar als je een dergelijke passage opneemt in een stuk met de kop 'Is Marcel Hulspas nog te redden?' dan ben je natuurlijk bewust rookgordijnen aan het opwerpen. Nu ja, maak de vergelijking tussen het oorspronkelijke stuk en de repliek zelf, zou ik zeggen. Dit alles wil uiteraard niet zeggen dat er niets valt aan te merken op het stuk van Hulspas, maar aangevallen worden op dingen die je niet beweert, vind ik persoonlijk een van de vervelendste dingen die je als schrijver kunnen overkomen. En daar mag dan ook best wel iets van worden gezegd.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.