Nabeschouwing Zomergasten 2011 (6) – Guy Verhofstadt

Weer een bijdrage van Max Molovich, overgenomen van Nurks Magazine. Toen ik Guy Verhofstadt enkel nog van de foto’s kende, was hij (met dank aan Humo die hem ooit op de cover zette met oorbellen in) voor mij zo’n man die eruit zag als een oudere lesbienne. U kent ze wel. Lou Reed is er ook een. Zelfs toen hij premier van België werd, was hij voor mij vooral die man die eruit zag als een oudere lesbienne. Dat zegt natuurlijk veel meer over mij dan over Guy Verhofstadt. Maar waar was ik? Nergens nog. Bij de laatste aflevering van Zomergasten 2011, daar was ik. Voor het eerst in mijn leven heb ik geen aflevering gemist. (Wat dan weer niet helemaal waar is, want ik heb wel degelijk een aflevering gemist, namelijk die met Erik van Lieshout, maar die heb ik inmiddels voor de helft gezien. Die helft deed mij vermoeden dat ik Erik van Lieshout de leukste zomergast ooit had gevonden. De fragmenten, de spraakverwarring die er tussen JBC en Van Lieshout heerste, de verwoede pogingen om te verwoorden wat niet te verwoorden valt, de twijfel aan alles, het onvermogen om iets niet in het honderd te laten lopen: in het uurtje dat ik heb kunnen meepikken, ben ik van Erik van Lieshout gaan houden. Als het daaraan voorafgaande deel net zo hilarisch was, dan was Zomergasten met Erik van Lieshout een kunstwerk op zich. Ik hoop het ooit nog helemaal te kunnen zien.)

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nabeschouwing Zomergasten: wervelstorm

, door

Weer een bijdrage van Max Molovich, overgenomen van Nurks Magazine.

,,Het kunstwerk is af als je het een keer of drie de nek hebt omgedraaid”, zei Erik van Lieshout tijdens Zomergasten. Als dat een criterium is, dan was deze editie van Zomergasten een geslaagd kunstwerk. Zo draaide Jelle Brandt Corstius het nekje vakkundig om door de chaotische Van Lieshout (en de rest van Zomergasten kijkend Nederland) de bemoedigende woorden ‘Gaat hartstikke goed joh!’ toe te vertrouwen. De microfoon van JBC stond nog aan terwijl er een fragment te zien was. Pijnlijk. Maar het paste wonderwel. Misschien was het wel bewust gedaan, bedacht ik me. Verwar en heers, het zou Van Lieshouts motto kunnen zijn.

Vanaf de eerste minuut vloog meneer de gesjeesde kunstenaar als een wervelstorm de Nederlandse huiskamers binnen. De liefdesbaby van Frank de Boer en Erben Wennemars, ten vondeling gelegd bij de familie van Marc-Marie Huibrechts. Lessen logica voor beginners gevolgd bij Johan Cruijff. Het werd een vrij onconventionele editie. Van Lieshout en JBC leken ieder van een andere planeet te komen. De stugge zelfbeheersing van JBC tegenover de stuiterende chaos van Van Lieshout. Met als merkwaardig verbond de open overhemden van beide mannen. Kennelijk was het warm in de studio.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nabeschouwing | Lilian Gonçalves

, door

Weer een bijdrage van Max Molovich, overgenomen van Nurks Magazine.

Lilian Gonçalves-Ho Kang You. Ze heeft Chinees, Frans, Joods en Afrikaans bloed door de aderen stromen. Ze is voorzitter geweest van Amnesty International. Momenteel is ze lid van de Raad van State. Gevraagd naar de betekenis van het Chinese deel van haar achternaam, antwoordde ze gekscherend dat het ‘Bloem uit het Oosten’ betekent. Ze beheerst de nobele kunst van het understatement. Hoeren noemt ze ‘vrouwen der horizontale geneugten’. Ze onthulde ooit gevraagd te zijn voor de post integratie door de partij van Fortuyn, waarvoor ze bedankte omdat ze ‘geen suïcidale neigingen’ had. En toen Jelle Brandt Corstius, naar aanleiding van een aangrijpend fragment uit de film Buddha Collapsed out of Shame, soms het idee zei te hebben dat landen als Afghanistan geen behoefte hebben aan vooruitgang, antwoordde ze: “Ik kom niet vaak vrouwen tegen die vertellen dat ze geen behoefte hebben aan vooruitgang in hun leven. Dat zijn altijd anderen die dat beweren.” Die kon JBC in zijn zak steken.

Dat deed hij dan ook. Het is toch wel een verstandige jongen. Het werd hem niet gemakkelijk gemaakt deze avond, maar hij sloeg zich er dapper doorheen. JBC zat tegenover een vrouw die haar woorden zo zorgvuldig mogelijk koos in de hoop de waarheid zo min mogelijk geweld aan te doen. Ze liet na bijna elke vraag een stilte van een paar seconden vallen om haar antwoord te wegen. Maar die antwoorden waren altijd intelligent en getuigden van een wijsheid die ze deels van nature bezat en die deels was gevormd door een leven dat een aantal zeer dramatische momenten heeft gekend.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nabeschouwing: Verschraald Nederland

, door

Weer een bijdrage van Max Molovich, overgenomen van Nurks Magazine.

Eindelijk zat er iemand tegenover Jelle Brandt Corstius die hij begreep. Step Vaessen. Ze hadden dan ook het een en ander gemeen. Met als belangrijkste overeenkomst dat beiden verliefd zijn geworden op een gigantisch land dat hemelsbreed verschilt van Nederland. Jelle Brandt Corstius op Rusland, Step Vaessen op Indonesië. Beiden vinden in Nederland maar bekrompen in vergelijking met hun liefdes. Verschraald was het woord. In Indonesië en Rusland begrijpen ze het leven, ondanks dat niet alles altijd van een leien dakje gaat. Hier in Nederland beseft men niet wat men heeft.

Jelle Brandt Corstius had die middag in Amsterdam een man in een elektrisch karretje gezien en was bijna in gelukstranen uitgebarsten, zo mooi vond hij het dat dit zo vanzelfsprekend was in Nederland. Vermoedelijk, zo bedacht ik me, was de man in het elektrische karretje een gefrustreerde WAO’er van een jaar of zestig die zijn dagen, als hij niet in zijn karretje rijdt, slijt aan de keukentafel, zware shaggies rokend tot z’n van artrose stramme vingers geel zien, kankerend op de buitenlanders die z’n wijk hebben overgenomen en de baan van zijn zoon hebben afgepakt, kankerend op de hoge heren in Den Haag die ernstig fronsend toekeken maar niks deden toen alles naar de verdoemenis ging, kankerend op God die zich heeft teruggetrokken, kankerend op z’n elektrische karretje dat niet harder gaat, kankerend op die rare, kalende jongeman die hem die middag stond aan te grijnzen als een EO-jongere op een EO-jongerendag.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour

Quote du Jour | Nabeschouwing…

, door

“Wat u nu doet, is een nabeschouwing houden. Maar als CDA zitten wij nog midden in de wedstrijd. En weet u wat nu het mooie is aan Jan-Peter Balkenende: dat hij rechtovereind blijft, zelfs bij pittige tegenwind. Daar wordt hij zelfs sterker van.” (Marja van Bijsterveldt, staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap)

Marja van Bijsterveldt (CDA) antwoordt tijdens een politiek debat op een vraag uit het publiek: “Of het geen vorm van kiezersbedrog is om nog langer te zeggen ‘stem op Balkenende’?” Een logische vraag. Circa driekwart van Nederland verwacht namelijk dat Balkenende mogelijk al de ochtend na de verkiezingen vertrokken is. Intussen lijkt Balkenende zelf er nog volop in te geloven en schitterde hij gister zelfs als de vulling van een kroket die uit zijn paneerlaag barst in DWDD. Een getal dat begint met een 3, dat is het aantal zetels waar hij op 9 juni op rekent. Rest ons echter nog wel een vraag: hoever zal hij na 9 juni over zijn eigen norm heengaan in een nieuwe functie?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GC’s PoëtEKa: Voetbalsmoesjes

, door

VOETBALSMOESJES

Voetbalsmoesjes
smoesjes smoesjes
voetbalsmoesjes
smoesjes smoesjes
voetbalsmoesjes
smoesjes smoesjes
voetbalsmoesjes
smoesjes smoesjes
de bal was te groot
het gras was te lang
de lijnen te dik
en onze doelman
had chronisch de hik

het doel was te klein
het publiek te luid
dus we hoorden geen fluit
onze spits had haast
schot alle ballen naast
de opstelling was fout
de scheids floot vals
de hele verdediging kreeg rood
in onze schoenen zat lood
we waren sterker en beter
zij waren de baas op het middenveld
maar bij ons was daar niemand opgesteld

nee, het zat gewoon niet mee
heel geflatteerd hoor die 9 -2
de pauze te kort
hun linksbuiten te snel
meer dan de helft van de goals
duidelijk buitenspel
de trainer lag te slapen
het net was kapot
en de grens met zijn vlag
had vandaag niet zijn dag
de temperatuur was te laag

de regen te nat
drie keer de paal
twee keer de lat
hun verdediging was een muur
onze druiven waren zuur
twee keer wind tegen
er werd niet goed bewogen
de tegenstander had het achter de ellebogen
onze noppen waren versleten
een speler moest naar huis
was zijn rugnummer vergeten

alleen de toss gewonnen
maar de aftrap gemist
iedere val was beslist
een duidelijke schwalbe
de ballenjongens maakte telkens de bal kwijt
van begin af aan was het geen wedstrijd
de media te kritisch
mijn veter was gebroken
mijn vrouw er met de linkshalf vandoor
vind je het gek dat ik niet scoor
ik heb wel wat beters te doen
we worden toch nooit kampioen