¡Humala presidente! – En de schaduw van Hugo Chávez

In 2006, in Latijns-Amerika een eeuwigheid geleden, was ik nog student journalistiek in Tilburg en schreef ik voor mijn afstudeerproductie een analyse van de verkiezingen in Peru. Destijds ging de strijd tussen Ollanta Humala en Alan García. De eerste werd gezien als radicaal-links, de tweede had een totaal mislukt presidentschap in de jaren '80 achter de rug. Ik interviewde per telefoon en email enkele figuren uit de Peruaanse politiek en het bedrijfsleven, en enkele Peruaanse vrienden. De consensus was dat Humala "een gevaar voor Peru" was, en dat hij met zijn radicaal-linkse geluid Peru gelijk Venezuela zou isoleren. Dat was toen, dit is nu. We schrijven 2011 en Ollanta Humala is eergisteren ingezworen als president van Peru. Net als in 2006 ging de kandidatuur van Humala gepaard met angstscenario's. De bekende talking heads uit de Latijns-Amerika analyse waarschuwden voor de vervreemding die Humala zou kunnen veroorzaken. Hij werd met Hugo Chávez vergeleken en zou de volgende president in de links-populistische as Chávez (Venezuela)-Correa (Ecuador)- Morales (Bolivia) – Castro (Cuba) worden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Journalistiek en drugs: een hoofdpijndossier

, door

Drugshandel en georganiseerde criminaliteit zijn twee onderwerpen die in grote mate het nieuws over Latijns-Amerika beheersen. Er is echter veel mis met de verslaggeving over beide onderwerpen. In sommige landen lopen verslaggevers grote risico’s als ze zich in de onderwerpen verdiepen. Maar ook de nieuwsvoorziening zelf laat veel te wensen over. Het Knight Center for Journalism in the Americas publiceerde er een boek over, waarin het probeert de problematiek van journalistiek en drugs in kaart te brengen.

De eerste zin van het voorwoord in Coverage of drug trafficking and organized crime in Latin America and the Caribbean (gratis download) trekt meteen mijn aandacht. Rosental Calmon Alves, directeur van het Knight Center for Journalism in the Americas, opent met “The 8th Austin Forum on Journalism in the Americas started hours after the assassination of a 21-year-old photojournalist of the Ciudad Juarez newspaper El Diario.” Die 21-jarige fotojournalist was Luis Carlos Santiago. Ik leerde hem september vorig jaar kennen, toen ik voor het eerst Ciudad Juárez bezocht. Een paar weken later, op bezoek bij de redactie van Trouw, hoorde ik plotseling dat hij was vermoord. Van dichtbij doodgeschoten, van de daders ontbreekt nog steeds ieder spoor. Het was de eerste keer dat ik me persoonlijk bij het geweld tegen journalisten in Mexico betrokken voelde.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Braziliaanse president ‘vergeet’ onterecht Mexico

, door

De kersverse Braziliaanse president Roussef is een te benijden staatshoofd. Ze deint lekker mee op de golf van populariteit van haar voorganger Lula da Silva en de economie van haar land raast als een tierelier (7,2% groei vorig jaar). Er is geld, er is mandaat, er zijn mogelijkheden om een hele regio naar haar hand te zetten. Toch maakte ze een klein slippertje in een ruwe schets van haar buitenlandbeleid, die ze gisteren in Rio de Janeiro gaf.


Roussef gaf aan dat haar buitenlandbeleid de komende jaren twee speerpunten heeft: de mede-BRIC landen (India, China en Rusland) en Zuid-Amerika. Centraal-Amerika en Noord-Amerika hebben niet haar prioriteit. Roussef wil het robuuste handelsoverschot van Mercosur, een succesvol handelsverdrag tussen verschillende Zuid-Amerikaanse landen, verder gaan uitbouwen en de relaties met Rusland, China en India versterken.

Op zich niets mis mee. Brazilië probeerde onder Lula al actief zijn positie als regionale grootmacht uit te bouwen, en dat is logisch. Het is het grootste, dichtstbevolkte en economische sterkste land van Latijns-Amerika. Brazilië has it all: enorme reserves aan natuurlijke grondstoffen, een steeds kapitaalkrachtiger interne markt, een robuuste industrie die zich snel ontwikkelt, een succesvol armoedebeleid en de flair van een wereldmacht in wording.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Prioriteiten

, door

[qvdd]

I don’t write much about the ins and outs of the various parties right now, even though there will be a Presidential election next year, and a very important governor’s race in the State of Mexico in a couple of months.  We should be arguing over the future of the oil industry, new taxation plans, energy use, climate change legislation, gay rights, transportation, the cost of corn (and everything else) … not about a foreign imposed “war”.

Historicus, schrijver en blogger Richard Grabman van The Mex Files

Gelijk heeft hij. Hoewel de veiligheidssituatie de binnen- en buitenlandse media volledig domineert, zijn er een aantal urgentere onderwerpen in Mexico en Centraal-Amerika die op de lange termijn een veel dramatischer gevolgen voor de regio kunnen hebben dan het drugs- en veilgheidsprobleem.

Zo hoor ik de laatste tijd dreigende geluiden over de gevolgen van voedselschaarse en de daardoor sterk stijgende voedselprijzen in Guatemala. Sommige bronnen vrezen zelfs voor een mogelijke burgeroorlog, als de straatarme bevolking van Guatemala de basisbehoeften niet meer kan betalen. Analist Boz heeft recentelijk uitgebreid geschreven over het thema voedsel en instabiliteit, met een zijdelingse blik naar de gebeurtenissen in de Arabische wereld.

[jan-albert]

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De menselijke drama’s van de Amerikaanse migratiediscussie

, door

De discussie omtrent illegale migranten is heftig bij de noorderbuur. En wordt heftiger. Sommige staten pogen draconische wetten aan te nemen die indocumentados effectief tot rechtenloze individuen degraderen, terwijl politici het ‘gevaar’ van de illegale migranten (lees: Mexicanen en Centraal-Amerikanen) ideologisch proberen uit te buiten. Dat de gevolgen van de discussie over dit gloeiend hete hangijzer dramatisch kunnen zijn, blijkt in Nebraska.

Uit de Lincoln Star, lokaal dagblad in Nebraska, van 17 maart:

The elimination one year ago of Medicaid funding for prenatal care for about 1,600 low-income women has had dramatic effects, doctors and health clinic administrators reported Wednesday. At least five babies have died. […] […] About half of the women dropped from the program are undocumented.

Een en ander kwam aan het licht nadar senator Kathy Campbell besloot een voorstel in te dienen (LB599) om de staat te laten betalen voor prenatale zorg ten behoeve van vrouwen zonder zorgverzekering, maar met een zorgverzekering voor kinderen. Overigens niet met het idee dat het geaccepteerd zou worden door de senaat van Nebraska, maar om gegevens te verkrijgen over de beslissing van Medicaid om onverzekerde vrouwen uit hun zorgstelsel te laten vallen.

Dat lijkt op het eerste gezicht niet direct iets met migratie te maken te hebben. Vrouwelijke migranten die zonder papieren in de VS verblijven, hebben logischerwijs zeer beperkte toegang tot het Amerikaanse zorgstelsel. Medicaid wil geen geld uitgeven aan vrouwen zonder verzekering. En daar vallen dus veel indocumentadas onder. Toch? Maar even verderop in het artikel stelt Caron Gray, als arts verbonden aan het academisch ziekenhuis van Creighton University, het volghende:

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.