De MRSA-bacterie kan niet alleen fataal zijn voor patiënten, maar ook voor de carrière van directeuren in de zorg. Het Maasstadziekenhuis in Rotterdam heeft de directeur de laan uit gestuurd. Eerder overkwam het de directeur verzorgingstehuis Beth Shalom in Amstelveen. Mede omdat daar, gezien het verscherpte toezicht, meer aan de hand was. Nu we het toch over handwas hebben: het feit dat sommige verplegenden daar nogal slordig mee omgaan, is de reden de MRSA-richtlijn niet te versoepelen. Eind vorig jaar overwoog de Werkgroep InfectiePreventie de richtlijnen (pdf) die gelden bij het voorkomen en aanpakken van MRSA-besmettingen aan te passen, zo maakte het blad Nursing bekend. De preventieve isolatie van patiënten in afwachting van de uitslag van de MRSA-test, zou afgeschaft kunnen worden. Nu worden bijvoorbeeld patiënten die in het buitenland zijn geopereerd, eerst in isolatie gehouden. Dankzij een nieuwe sneltest zou het beleid dit voorjaar al versoepeld kunnen worden. Dat feest gaat voorlopig niet door. “Onder andere gebrekkige handhygiëne van verpleegkundigen en artsen staat een ingrijpende versoepeling in de weg”, meldt het blad Nursing nu.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Die MRSA-besmetting van de veehouders was echt nieuw. Er zijn mensen ziek geworden, en het geeft hogere kosten voor de gezondheidszorg. Bevolkingsgroepen die drager zijn, moeten allemaal gescreend worden. Boeren vinden het helemaal niet leuk als ze in het ziekenhuis apart worden gelegd. Ze moeten daar hele vragenlijsten invullen, ze voelen zich alsof ze een soort misdadiger zijn. Dat is een belangrijke prikkel.”
Aldus Dik Mevius, hoogleraar antimicrobiële resistentie, in NRC gisteren. Het gebruik van antibiotica in de veehouderij levert steeds meer problemen op. Maar nu de agrariërs er zelf last van krijgen, komt er misschien wat verandering in.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
