KRAS | Dronkenschap

Vijf kaalkopjes uit Enschede staan voor het hekje, omdat ze een brandbom naar een moskee gegooid hebben. Dat durfden ze pas toen ze apelazarus waren en dat is nu een van de argumenten om te beweren dat ze geen terroristen zijn. Handig, want moslims drinken niet, dus als dit een geldig excuus is, kunnen die er lekker nooit gebruik van maken. Neem een fles jenever mee naar je aanslag en je bent nergens verantwoordelijk meer voor. Na zijn eerste kater weet iedereen of hij in geval van dronkenschap domme dingen gaat doen of mismoedig in een hoekje wegkwijnt. Wie daarna nog een keer teveel drinkt, weet waaraan hij begint. De Enschedese terreurcel mag dan bestaan uit een stelletje onvoorstelbare amateurs op aanslagengebied, maar voorbedachten rade staat vast.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

Quote du Jour | Ban

 

Vice-president van de Verenigde Staten was iets meer dan een jaar geleden nog faliekant tegen het moslims ontzeggen van toegang tot de VS. Op z’n huidige  twitter account rept hij in ieder geval met geen woord over de ban die Trump heeft uitgevaardigd. Wel over het herinneren van de holocaust:

/status/825107821461114880

Zou hij ervan op de hoogte zijn dat de VS in (aanloop naar) de Tweede Wereldoorlog ook aan joden de toegang heeft geweigerd omdat ze bang waren Nazi spionen binnen te halen?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: risastla (cc)

Kamer: ‘Geen godsdienstvrijheid voor vrijwilligers’

OPINIE - De Tweede Kamer springt op de bres voor het geloof. Voor het geloof dat de ene religie beter is dan de andere – de ene mens beter is dan de andere – en dat ex-PVV’ers mogen bepalen wat vrijwilligers wel en niet mogen denken.

De Haagse politie werkt tijdens Oud en Nieuw al jaren samen met vrijwilligers van de salafistische as-Soennah moskee, om met hun hulp de openbare orde te handhaven. Zowel de politie als de burgemeester die over de politie- en vrijwilligersinzet gaat, zijn daar erg blij mee. “Rustige jaarwisseling in Schilderswijk dankzij moskeevrijwilligers”, lieten ze eerder weten.

Maar Tweede Kamerlid Bontes, die trouwens níet over de openbare orde in gemeente Den Haag gaat, vindt dat toch te link, omdat de vrijwilligers een bepaald ‘gedachtengoed’ hebben.

In een motie probeerden Bontes en Van Klaveren de samenwerking te verbieden. Die motie is met grote meerderheid door de Kamer aangenomen.

Demasqué

Harder kan de Tweede Kamer niet door de mand vallen dan met deze motie. Hoewel de samenwerking volgens burgemeester Van Aartsen prima verliep, steunt de Kamer een motie van twee ex-PVV clowns om vrijwilligers van een moskee te verbieden de politie te helpen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kunnen we de moslims nog ergens de schuld van geven?

‘An allem sind die Juden schuld’ is de titel van een satirisch operetteliedje uit 1931, waarin de antisemitische neiging op de hak wordt genomen overal de hand van de Joden in te zien.

Voor ons nauwelijks meer voorstelbaar, maar Hirsi Ali verhaalt in Mijn Vrijheid hoe ze, toen ze als kind in Saoedi-Arabië verbleef, links en rechts te horen kreeg hoe de Joden inderdaad overal de schuld van waren: of het nu over wereldproblemen ging of het lekken van de kraan, overal zaten die verduivelde Joden achter.

Jodenhaat is na de Holocaust in het Westen niet langer salonfähig, maar oude gewoonten hebben nog wel eens de neiging in nieuwe gedaanten op te duiken.

Woestijnvolk versus poldervolk?

De notie van de culturele overname door een gestaag groeiende groep vreemdelingen bijvoorbeeld; aanhangers van een woestijnreligie, wier normen- en waardenstelsel haaks zou staan op de Westerse, die Europeanen zouden beschouwen als ongelovige honden, zo niet als prooidieren, en die sluipenderwijs Europa zouden overnemen.

Zo werden we afgelopen weken getrakteerd op menig indianenverhaal over Westerse verworvenheden of joods-christelijke uitingen die weggemoffeld zouden zijn om ‘de moslims’ maar niet voor het hoofd te stoten. Als je dan even onder de oppervlakte krabt, blijkt het steeds weer een broodje aap te gaan, maar tegen de tijd dat het verhaal ontzenuwd wordt, is het door menigeen al voor zoete koek geslikt.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

‘Vijftig miljoen moslims accepteren geweld’ – Een check op de factcheck

Op nrc.nl werd op 4 januari een ‘fact check’ gepubliceerd die nagaat of enkele uitspraken van socioloog Ruud Koopmans in een interview met het Algemeen Dagblad wel kloppen. Zijn uitspraken impliceerden immers dat enorme aantallen moslims, 50 miljoen (!), geweld accepteren. Het NRC-artikel tracht de feitelijkheid van deze stelling na te gaan door te grasduinen in een aantal onderzoeken en komt tot de conclusie dat deze bewering van Koopmans waar is. De wijze waarop die conclusie bereikt wordt, en het gebrek aan noodzakelijke nuanceringen, doet echter de vraag rijzen of deze fact check zelf niet om een fact check vraagt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Koran

RECENSIE - PeterDerieKoranPeter Derie is één van de schrijvers van het onlangs door mij afgefakkelde Vademecum van de islam, dus toen ik aan zijn inleiding De Koran begon, hield ik mijn hart vast. Dat bleek nergens voor nodig, integendeel. Derie’s boek is misschien wel de beste korte inleiding in het onderwerp die ik ooit gelezen heb en daar zijn een aantal heel specifieke redenen voor aan te wijzen.

Het heeft er in de eerste plaats mee te maken dat veel van zijn inleiding helemaal niet over de koran zelf gaat, maar over hoe moslims sinds het begin van de islam dachten over de koran en welke veranderingen er in de loop van de tijd in die gedachten en attitudes hebben plaatsgevonden, en waarom. Dat is zéér onderhoudende stof die niet alleen veel verklaart over hoe en waarom moslims tegenwoordig in de discussie rondom hun eigen heilige schrift staan, maar die ook véél minder aan bod komt in andere inleidingen in de koran.

Derie’s derde hoofdstuk bijvoorbeeld behandelt de koran als te reciteren tekst en de rol die recitatie heeft in de islam. In dit hoofdstuk betoogt hij dat de koran geen boek is en hij weet dat hard te maken ook. Een ander hoofdstuk gaat over de felle discussies die er tussen moslims onderling gevoerd zijn over de verhouding tussen het ongeschapen Woord van God en de koran: is dat wel hetzelfde? Hij weet die discussies uitstekend uit te leggen door gebruik te maken van parallelle discussies uit het christendom.

Foto: Duncan Hull (cc)

Die joods-christelijke samenleving bestaat al lang niet meer

OPINIE - Of Wilders en anderen het nu leuk vinden of niet: moslims zijn hier en zullen hier blijven. Ze zullen een minderheid vormen, maar wel een onlosmakelijk onderdeel van de Nederlandse samenleving worden en hun invloed op de Nederlandse cultuur gaan hebben. Dat geldt niet alleen voor moslims, maar voor alle religieuze en etnische groepen die de afgelopen decennia in Nederland zijn komen wonen en hier inmiddels al enkele generaties wonen, schrijft Ewoud Butter op Republiek Allochtonië.

“Ik ben geboren in Nederland en ik woon hier mijn hele leven. Ik heb veel van Nederland ontvangen en ik probeer, zeker sinds ik werk, veel terug te geven. Uiteindelijk zal ik in Nederland sterven. Ik voel me een Nederlander, maar ik word ‘allochtoon’ of ‘Turk’ genoemd. Niet alleen ik, ook mijn kinderen krijgen die labels.
En de laatste 15 jaar worden we ook steeds vaker aangesproken als ‘moslim’. Ook mijn kinderen, die nog nooit een moskee van binnen hebben gezien, wordt gevraagd afstand nemen van aanslagen in Verweggistan. Nederlanders willen niet accepteren dat wij Nederlanders zijn.
Turkse Nederlanders trouwens ook niet. Zij blijven me aanspreken in het Turks, ook publiekelijk of op facebook, ze vallen me lastig met de Turkse politiek en spreken mij en m’n kinderen vermanend toe wanneer we tijdens de ramadan op straat eten. (Aycig, 39 jaar).”

Facebook heeft al een moslimregister

Facebook stands alone in the breadth and depth of personal data it collects.

Dat waar Trump voor pleit, heeft Facebook feitelijk al: een moslimregister. Met de ervaring van het Jodenregister van de Nazi’s in het achterhoofd, pleit Ars Technica voor het verwijderen van deze data:

Deleting the information will not make Facebook safe. It will still be a treasure trove of relationships and associations, and an intelligence agency could make all manner of inferences from the data contained within. (Religion, for instance, is likely to be discernible from the content of posts and from images of holidays and religious gatherings, but this would be more difficult to do in bulk—though we know similar inferences are already made about race.) But it would mean that Facebook is no longer so trivially searchable, and it would mean that it ceases to be such a clear database of religious affiliation.

Making a change like this should be trivial for Facebook. No doubt it would marginally reduce the company’s ability to tailor advertisements to individual users—but it would serve as a clear statement against the threat such a database poses.

Quote du Jour | Waffel houden

‘Niet-moslims moeten ook op dit gebied even hun waffel houden. Dan zijn het weer vrouwen, dan weer lhbt’ers. Er is altijd wel iets te klagen. Geef ons een jaartje en laat het ons zelf uitzoeken. De aandacht die we niet aan discussies met niet-moslims hoeven te besteden, kunnen we dan gebruiken om vooruitgang te boeken binnen de gemeenschap.’

Tofik Dibi zou willen dat islamitische lhbt’ers wat meer met rust gelaten worden: ze kunnen heus zelf aan hun emancipatie werken. Daar hebben ze geen bemoeienis van buiten voor nodig.

Vorige Volgende