Moed moet

Jouw vrijheid en mijn vrijheid bestaan niet. Er is maar één vrijheid, de vrijheid waar we het allemaal mee moeten doen, en wie denkt de vrijheid van enkelen te moeten beperken, heeft het niet begrepen. Het beperken van de vrijheid van enkelen is immers het beperken van die ene vrijheid, die van ons allemaal is. Woensdag is onze vrijheid zwaar beschadigd. Vandaag is het zaak om haar te verzorgen, terug op de been te brengen, en weer tot volle bloei te laten komen. En dat doe je dus niet door haar nog verder te beschadigen. Bijvoorbeeld met beperkende maatregelen tegen de islam. Het spijt me wel, maar wie dat niet begrijpt, maakt deel uit van het probleem. Onze vrijheid is ook de vrijheid om moslim te zijn. Wie vandaag PVV’er is, kan zich morgen laten bekeren. Dat lijkt bizar en dat is het natuurlijk ook wel een beetje, maar ik wil er maar mee gezegd hebben dat zelfs de vrijheid van een PVV’er wordt ingeperkt door elke beperking van de vrijheid van een moslim.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Papa Wojtyla, een echte kerel

Vandaag is op het Sint Pietersplein in Rome paus Johannes Paulus II, Karol Wojtyla, zalig verklaard. Wie mij kent, weet dat ik niet heb zitten kijken. Ik heb het niet zo op pausen of kerken – in tegendeel zelfs. Maar ik wil vandaag toch iets positiefs laten horen over de vorige paus. Ook omdat ik weet dat half Nederland liever leest dat hij pedofielen beschermde. Dat is één kant van zijn verhaal. Er is ook een andere.

Alle Italiaanse politici zeggen wel eens iets negatiefs over de maffia. Veilig vanuit Rome of Milaan hebben ze altijd wel een plichtmatig tekstje paraat over het grootste probleem van dit land, waar ze vervolgens niets wezenlijks aan willen veranderen. Vooral omdat ze er tot over hun oren in zitten, waarschijnlijk.

Papa Wojtyla niet. Dat was een kerel met lef. Hij ging in 1993, een jaar na de aanslagen op rechters Paolo Borsellino en Giovanni Falcone, naar Agrigento op Sicilië en maakte zich allemachtig boos tijdens een openluchtmis:

…die veel mensenlevens op hun geweten hebben, moeten begrijpen dat het vermoorden van onschuldigen niet toegestaan is. God heeft een keer gezegd: niet doden. Geen mens, geen groep mensen, geen maffia kan dat allerheiligste door God gegeven recht veranderen en vertrappen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.