Militaire interventie? Eerst maar eens VN hervormen

Is het een goed idee te interveniëren in Syrië? Zoals Armen Hakhverdian hier al heeft laten zien, verschillen onderzoekers sterk met elkaar van mening over de vraag of militaire interventies effectief zijn. Over één ding lijkt echter redelijk wat overeenstemming te bestaan. Als er dan zo nodig geïntervenieerd moet worden, dan wel graag met een breed internationaal mandaat. Zie hier één van de grootste problemen. De organisatie die bij uitstek de internationale gemeenschap representeert en een dergelijk mandaat tot stand kan brengen – de Verenigde Naties – is hoognodig aan een opknapbeurt toe. De VN is namelijk allesbehalve de supranationale instelling die ze zou willen zijn. Hier daarom drie hervormingsvoorstellen. Hoewel het voor de totstandkoming van een legitieme en effectieve VN volgens mij absoluut noodzakelijk is deze drie hervormingen door te voeren, realiseer ik me ook dat het bijna kinderlijk naïef is om te denken dat dit ooit zal gebeuren. Maar toch, hier gaan we.

Foto: Michael Fleshman (cc)

Effectiviteit van militaire interventies

ACHTERGROND - Terwijl de voorbereidingen voor een militaire interventie in Syrië in volle gang zijn, heeft het politicologische blog The Monkey Cage een viertal zeer lezenswaardige stukken gepost over de effectiviteit van militaire interventies. In alle posts staan verdere verwijzingen naar de wetenschappelijke literatuur over interventies.

  • Militaire interventies vergroten de kans op mensenrechtenschendingen in het geïntervenieerde land (zie hier). Let wel, de meeste schendingen (“extrajudicial killing, disappearance, political imprisonment, and torture”) komen volgens dit onderzoek juist voor bij een militaire interventie ter ondersteuning van het zittende regime. Dit is – voor mij althans – een nogal contra-intuïtieve bevinding, maar één van de argumenten zou zijn dat door een dergelijke interventie de zittende machthebbers zich juist gelegitimeerd voelen om hun tegenstanders harder aan te pakken. Volgens de auteurs heeft een interventie tegen het regime ook negatieve gevolgen voor de mensenrechtensituatie, maar alleen in de vorm van meer politieke gevangenen.

  • Militaire interventies vergroten de kans op burgerslachtoffers (zie hier). Het aangehaalde onderzoek toont aan dat “military interventions in favor of the rebel faction (as opposed to pro-government or neutral interventions) tend to increase government killings of civilians by about 40% “. Vertaald naar de hedendaagse situatie in Syrië: bij een externe aanval tegen zijn regime zal Assad eerder geneigd zijn burgers tot doelwit te maken. Het argument is overigens symmetrisch in de zin dat een interventie ter ondersteuning van het regime de rebellen juist zou aansporen om burgerslachtoffers te maken.
  • Militaire interventies verlengen de duur van burgeroorlogen (zie hier): “If the objective of an intervention is to shorten the length of a civil conflict, then an outside military or economic intervention is not a terribly effective strategy to do so.”
  • Militaire interventies zijn het meest effectief wanneer deze voldoen aan een aantal voorwaarden (zie hier), waaronder een breed internationaal mandaat en een multidimensionaal karakter (niet alleen aandacht voor militaire aspecten, maar ook bijvoorbeeld de opvang van vluchtelingen).

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.