Vandaag is een cruciale dag voor het Europese klimaatbeleid, want vandaag bespreken de 68 leden (uit 27 EU-lidstaten) van de Milieucommissie van het Europees Parlement de plannen om de Europese uitstoot van broeikasgassen tegen 2020 met 20% te verlagen. Het Europees parlement is de laatste maanden onder sterke druk van industriële lobby komen te staan. De vraag is of ze deze kan weerstaan of zwicht voor dreigementen dat o.a. de metaalindustrie de Europese Unie zal verlaten. Aan de andere kant is er de lobby van milieuorganisaties die willen dat Europa ten minste 80% van de voorgenomen CO2-reductie binnen haar eigen grenzen realiseert, dus niet door bijvoorbeeld klimaatprojecten in ontwikkelingslanden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
"Natuur- en milieuclubs hebben absoluut een rol in onze samenleving vervuld. Ze hebben ons aan het denken gezet. Kijk maar naar de Club van Rome. Het besef dat zorgvuldig met de natuur en het milieu moet worden omgesprongen, is breed in de maatschappij doorgedrongen. Overheden hebben daarom hun eigen specialisten op dit terrein in huis gehaald. Daarmee is de rol van de natuur- en milieugroepen als het gaat om beleidsbeinvloeding voor mij uitgespeeld. Ze mogen best actief blijven. Maar dan ongesubsidieerd."
Aldus Izak Vogelaar, voorzitter van de VVD-fractie in de Staten van Zeeland, in BN/De stem vandaag. Is de milieubeweging toe aan innovatie, rebranding en een facelift?
Het is weer feest met die subsidies de laatste tijd. Eerst natuurlijk de regelmatig terugkerende dans rondom de kunstsubsidies. Dan worden de groepen boos die muziek maken op instrumenten wiens leeftijd slechts dat van het hoogbejaarde en rijke publiek overtreft of filmfestivals waarvan er in NL eigenlijk teveel zijn maar die toch nog geld kregen voor hun inmiddels extreem commerciële activiteiten.
En toen was het deze week de beurt aan de milieuorganisaties. Die zouden toch geen geld mogen krijgen voor hun zeer vooringenomen werk? Dat kan nooit de bedoeling zijn geweest van subsidie door een “neutrale” overheid. Cramer gaat onderzoek doen om te zien of “er sprake is van een eenzijdige of onvolledige informatie of ondemocratisch gevoerd maatschappelijk debat“.
Er gaat maar liefst 8 miljoen naar die subjectieve clubs met een agenda tegen de overheid. Dat is makkelijk besparen.
Misschien kan er dan ook gekeken worden naar een andere subsidiestroom naar vooringenomen organisaties? Die stroom is minimaal 15 miljoen euro per jaar groot. En de betrokken organisaties zijn bijzonder gekleurd, brengen met regelmaat rapporten uit die alleen maar in hun straatje passen, hebben erg veel invloed op het besluitvormingsproces en krijgen het ook nog eens voor elkaar dat de overheid hun meest manipulerende mensen een riant salaris betaalt.
U snapt natuurlijk al om welke organisaties het gaat.
Het zijn de politieke partijen. Neem het CDA. Die krijgt op landelijk niveau toch al snel 2,6 miljoen euro. En dan hebben we het nog niet over het gezamenlijke salaris van de 41 kamerleden à 92.000 euro. Toch ook snel weer 4 miljoen.
Dan hebben we nog de wachtgelden, de leden van de Provinciale Staten en de leden van de gemeenteraden. Het zal me niet verbazen als alleen al het CDA op jaarbasis 50 miljoen incasseert. En dat allemaal om zo gekleurd mogelijk een oordeel te geven. Wie heeft er nou boter op zijn hoofd?
Je gaat met toch niet vertellen dat de Betuwelijn er gekomen was als alle politieke partijen verantwoord wetenschappelijk onderzoek hadden gedaan? En juist dat is een voorbeeld waarom er zoveel mogelijk verschillende belangenclubs moeten zijn om toch een beetje in de buurt van een “fair” evenwicht te komen in de besluitvorming van de overheid.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.