Gebruik je kop eens vaker

Mijn werk brengt me regelmatig bij verschillende bedrijven. Altijd sleep ik een mok met me mee om de koffie uit de automaten uit te drinken. Met enige regelmaat komt dan de vraag voorbij "Waarom drink je nog uit een mok? Het is toch bewezen dat bekertjes milieuvriendelijker zijn!". Dat is vermoeiend. Ik heb die onderzoeken nooit gezien en kan ze dus ook niet weerleggen. Natuurlijk had ik het vermoeden dat het om een verdraaid onderzoek ging, maar daar bleef het ook bij. Tot afgelopen weekend de volgende kop voorbij kwam: "Plastic bekers milieuvriendelijker dan mokken" Door het redesign kon ik hem niet gelijk oppakken. Maar nu ben ik er toch eens lekker voor gaan zitten en heb het rapport van TNO van voor tot achter gelezen. En ja hoor, een kop zonder bodem weer. Een uit de context gerukte conclusie die zwaar aangezet is in het belang van de belangenvereniging van plasticbekermakers die het onderzoek betaald hebben. Zucht. Goed geformuleerd is de conclusie dat een wegwerpbekertje (1 keer gebruiken) minder belastend voor het milieu is dan een mok die je vier keer of minder hergebruikt voor hem af te wassen in een vaatwasmachine of met heet water en sop.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Poepsneeuw gaat berg ontheiligen

Morgen is het biddag voor de San Francisco Peaks. Deze voor Arizona gezichtsbepalende bergen van vulkanische oorsprong zijn onderwerp van een conflict tussen een coalitie van dertien indiaanse stammen en verscheidene milieuorganisaties enerzijds en ski-exploitanten anderzijds (filmpje). Projectontwikkelaars willen het Arizona Snowball skigebied -dat dertig jaar geleden bescheiden begon- fors uitbreiden met behulp van sneeuwkanonnen. In het droge klimaat van Arizona zal de kunstmatige sneeuw gemaakt worden uit gerecycled rioolwater afkomstig uit het naburige Flagstaff.

Poepsneeuw noemen de indianen het, die op deze bergen hun heilige grond hebben waar ze zomers kruiden verzamelen. Onzin zegt Reclaim the Peaks: een pro-wintersport beweging opgericht door de Kamer van Koophandel in Flagstaff, het rioolwater wordt voldoende gezuiverd.

Toch wordt het ‘poepsneeuw argument’ flink ingezet: “Het kan toch niet moeilijk zijn om de overheid ervan te weerhouden rioolwater met resten van uitwerpselen, geneesmiddelen en andere troep te gebruiken voor dergelijke toepassingen”, vindt Rudy Preston, een bestuurslid van het Flagstaff Activist Network en een van de oorspronkelijke klagers. “Je speelt niet met uitwerpselen – dat weet toch elk kind.” (IPS)

Nu hangt het er natuurlijk vanaf hoe goed het rioolwater gezuiverd wordt. In the Netherlands we even drink our sewage water. Dus het ‘poepsneeuw argument’ houdt geen stand als het water maar voldoende gezuiverd wordt. Wat blijft staan is een conflict met Religious Freedom Restoration Act: een wet die in de jaren ’90 werd aangenomen om indianen die waren ontslagen vanwege sporen mescaline in hun bloed (vanwege uit religieus oogpunt opgepeuzelde peyote cactus) te beschermen én de National Environmental Policy Act. Wie bekend is met het begrip ecosysteemdiensten ziet ook een conflict tussen twee culturele services van een ecosysteem: recreatie en religie. Een handjevol Apaches, Hopi’s en Navajo’s die aanspraak maken op de religieuze diensten van het landschap staan tegenover een geclaimde meerderheid van wintersportliefhebbers die recht denken te hebben op de recreatiefunctie van San Francisco Peaks. Volgende week zal een rechtbank in Californië de zaak behandelen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

2020 – 50%+ van de stroom uit windenergie

“Het is een mooie dag waarop de wind volop waait in het jaar 2020. De Nederlandse Minister-President van Spee blikt in het televisieprogramma keerpunten samen met journalist Giel van Oort terug op de revolutie in ons energiesysteem. Want op deze speciale dag is de afhankelijkheid van fossiel voor stroomproductie eindelijk gebroken. De Nederlandse huishoudens betrekken hun energie nu volledig uit de kracht van zon- en wind. En niet alleen daar, ook een groot deel van de industrie is overgestapt op duurzame energie. Dit dankzij de duizenden windmolens op de noordzee. Het aardgas wat nog resteert in Nederland wordt gebruikt om de fluctuaties van de duurzame energiebronnen op te vangen. Geholpen door  een slim nieuw elektriciteitsnet gekoppelt aan vele andere Europese landen. Daardoor kan windenergie nu meer dan 50% van de stroom in nederland leveren. Dankzij de aanbouw van vele windparken op zee is Nederland een netto-exporteur van elektriciteit geworden. De verminderde inkomsten vanwege gestaag dalende Nederlandse aardgasexport zijn opgevangen door de verkoop van stroom uit wind aan het buitenland, op momenten wanneer er een enorm overschot is aan windenergie.”

De bovenstaande vooruitblik op duurzame energie lijkt voor Nederland een ver van mijn bed show. De eerste stap daartoe is echter al gezet door de kabinetten Balkenende. Met de aanbouw van 6000 megawatt aan windenergie op de noordzee in de periode tot aan 2020 zal het aandeel windenergie in de Nederland groeien naar 15% á 20% van de elektriciteitsvoorziening. Voldoende om het grootste gedeelte van de 7 miljoen huishoudens van ons land, die nu 24 miljard kilowattuur aan elektriciteit per jaar verbruiken, van stroom te voorzien. De eerste offshore windparken, Q7 en Egmond aan zee zijn bijna gerealiseerd. Deze 96 windmolens met een totaal vermogen van 228 megawatt wekken vanaf volgend jaar 0.6% van het Nederlandse elektriciteitsverbruik op.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Trots op Nederland

Mooi is het leven van een expat. Geboren en getogen in het ene land, daarna aan het werk in een andere cultuur. Integreren doen we een beetje, maar helemaal opgaan in het gastland is er vaak niet bij. Na een lang dag (goed betaald, geen bijstand) zwoegen om cultuurverschilletjes op het werk te overbruggen is er (vaak) tijd om een biertje te drinken. Om de dagelijkse zorgen te vergeten doen we dat natuurlijk graag met andere expats, veelal mensen met bijzondere verhalen die ook de irrationele keuze hebben gemaakt om huis en haard te verlaten. Gegarandeerd urenlang praten over de wetgeving en werkcultuur van het gastland, internationale politiek en, onder de Hollanders, natuurlijk de “Stand van het Land”. Voor de argeloze toerist, die even aangewipt op een reis van iets van drie weken, lijken we vaak onbegrijpelijk asociaal, totaal onaangepast en cultureel compleet onverschillig. Voor de expat is het meer een uitlaatklep voor de onoverbrugbare frustraties over cultuurverschillen, vraagbaak voor tips en het feest der herkenning. Mensen dus die IRL wel dagelijks tien uur enkel door de lokalen wordt omringd, lokalen die het eigen land nimmer verlaten hebben en voor wie het belangrijkste deel van een krant de roddelrubriek is. Maar goed, de “Stand van Nederland”.

Constante bron van zwartgallige humor is natuurlijk de wet- en regelgeving in Nederland. Gisteren weer, Nu.nl meldt dat de Raad van State uitspraak heeft gedaan. Slijter Dirck III moet “hangen” voor 1800 Euro omdat deze drank verkocht aan iemand die het had mogen kopen, maar van wie niet duidelijk vaststond dat er ooit naar zijn ID-kaart was gevraagd… Maar goed, het staat in de Drank- en Horecawet (art. 20 sub 4) dus is het goed. Na een beetje pluizen zie je daar ook nog wel andere interessante dingen staan. Zou bijvoorbeeld een 20-jarige vrouw (volledige voogdij, stemrecht, rijbewijs, 3-jarig HBO-diploma, etc.) met een kind van tien maanden samen een flesje bier mogen kopen bij de slijter? Nee, natuurlijk niet (art. 20 sub 3)! Jonger dan zestien mag een slijter je pas binnenlaten onder begeleiding van een 21-jarige. Kind buiten goed vastbinden aan het fietsenrek graag, alleen thuislaten of gewoon samen in de kroeg gaan zuipen. Kijken wat de kinderbescherming daar van vindt. Voor een goede Catch 22 (of)is in Nederland blijkbaar geen oorlog meer nodig.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Amazonewoud droogt op

Volgens het voor de SalonBloggies genomineerde weblog GeenStijl lopen ‘we’ hier al een hele week met een hard on vanwege de klimaattop in Bali. Nu spreekt een zichzelf respecterend salonblogger uiteraard niet over een hard on maar over een ‘stijve plasser’. Maar is er deze week eigenlijk al nieuws van Bali gekomen dat voor een bomenblogger reden was om met een stijve plasser rond te lopen? Nee, eigenlijk nog niet.

Gisteren presenteerde het Wereldnatuurfonds op Bali het rapport The Amazon’s Vicious Cycles; Drought and Fire in the Greenhouse [.pdf] dat een zorgelijk beeld schetst. De Amazone verdroogt, zie hier een figuur uit het rapport dat de daling tussen 1997 en 2005 van de voor planten beschikbare hoeveelheid water in de bodem weer geeft:

Het rapport stelt dat als de mondiale temperatuurstijging groter wordt dan 2 °C het risico bestaat dat het Amazonewoud in een vicieuze cirkel van verdroging en bosbranden terechtkomt. Door de klimaatverandering zal de hoeveelheid neerslag in het Amazonegebied met 20 procent afnemen. Deze droogte tast het bos aan en de kans op bosbranden neemt toe, met als gevolg nog meer verlies van Amazonewoud en meer uitstoot van CO2. Als de bomen worden gekapt en de bodem verdroogt, komt dat broeikasgas vrij. Tussen nu en 2030 kan door de ontbossing in de Amazone 55,5 tot 96,6 miljoen ton CO2 vrijkomen. Dat staat gelijk aan meer dan twee jaar mondiale uitstoot van broeikasgassen. Houtkap, veehouderij en droogte nemen de komende jaren toe en kunnen resulteren in de verdwijning van 55 procent van het regenwoud (Volkskrant)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vegetatiezones aan de wandel

“..and then the Pinusses came flying over the Alps”: sprak de jonge onderzoekster zonder te verblikken of verblozen om haar publiek te illustreren hoe na een ijstijd dennenbomen (dmv pollenverspreiding) vanuit Zuid-Europa zich weer in ten noorden van de Alpen vestigden.

Dat de mondiale vegetatiezones weer eens flink aan het schuiven zijn (of gaan) laten twee aparte studies zien. Een modelstudie in Canada naar 130 verschillende boomsoorten en hun specifieke “climate envelope” (klimaatcondities waarbinnen een soort zich kan handhaven) geeft aan dat sommigen soorten deze eeuw wel eens 700 kilometer noordwaarts zouden kunnen migreren. If the species were assumed unable to disperse, the average expected range shift was 320 kilometers, and “drastic” range reductions of 58 percent were projected (Scienceblog). Een internationale studie naar satellietdata laat zien dat de tropen sinds 1979 tussen de 2 en 4,8 breedtegraden zijn gegroeid, dat is ongeveer een afstand van Amsterdam naar Parijs. The edges of the tropical belt are the outer boundaries of the subtropical dry zones, and their poleward shift could lead to fundamental shifts in ecosystems and in human settlements (BBC). Grotere tropen betekent o.a. hevigere convectie in de atmosfeer en wellicht ook grotere orkanen/superstormen.

Trouwe lezers herinneren zich waarschijnlijk nog het simulatiekaartje van het MNP (uitleg) dat bij deze weer eens wordt geherpotst, zie hier de jaartallen: 2000, 2050 en 2100. En zo in een geinig loopje.
Can you see those Pinusses flying?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende