Milieuprobleem
Een gastbijdrage van Erik Alkema
Het lichtgroene toekomstgerichte blog WorldChanging ziet een generatiekloof bij het onderkennen van de urgentie van milieuproblemen. Juist nu er snel geschakeld moet worden 'staan de ouwe lullen in de weg...' zo stelt het blog. In de komende twee decennia zullen bij ongewijzigd gedrag verschillende cruciale planetary boundaries worden overschreden waardoor het leven op aarde ernstig gevaar loopt. Hieronder vallen voor de atmosfeer een CO2-concentratie hoger dan 350 ppm en een grotere daling dan 5% van het ozon gehalte en voor de verzurende oceanen is de ondergrens 80 µmol CO3 per kg-1. Verder zijn er cruciale grenzen aan ontbossing, zoetwatergebruik en biodiversiteitsverlies.Terwijl jongere generaties pleiten voor een snelle transitie zijn het vooral de oudere heren die roepen dat dergelijke veranderingen tijd kosten en onnodig vertragen aldus Worldchanger Alex Steffen (1968). Eerlijk gezegd vind ik Steffen's generatiekloof nogal ver gezocht. Zo kan de stokoude milieuactivist Lester Brown (1934) toch behoorlijk drammerig danwel urgentie-bewust overkomen. Dichterbij huis stelt milieumastodont Wouter van Dieren (1941) dat we nog maar 20 jaar hebben om over te schakelen op een duurzame economie. Wubbo Ockels (1946) promoot al jaren vurig een snelle toepassing van duurzame technologieën. Hoezo generatiekloof? Het verschil wordt niet bepaald door leeftijd maar of mensen begrijpen dat de problemen urgent zijn en bereid zijn er iets aan te doen. Maar desalniettemin het blijft een goude leus: Ouwe lullen moeten weg, ouwe lullen staan alleen maar in de weg...
Een gastbijdrage van Erik Alkema
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Naast het feit dat Michael Jackson naar we nu mogen aannemen de grootste zanger, danser, levenskunstenaar, emancipator én spreekbuis voor alle dertigers en veertigers wereldwijd is/was ..is hij óók de schrijver van het grootste milieulied ooit. Onze Amerikaanse Sargassale soulmate Treehugger zette gisteren de King of Pop namelijk even fijntjes neer als de geestelijk vader van “indisputably the most popular green-themed tune ever”.
De videoclip Earth Song van Michael Jackson is inderdaad een puik stukje awareness raising voor de groene zaak. Treehugger meent echter dat het thema klimaatverandering nog niet aanwezig is in de uit 1995 daterende videoclip. Maar de door Jackson aangestipte thema’s als droogte, ontbossing en oorlog hebben wat mij betreft zeer zeker een relatie met klimaatverandering. Om van de ‘emissie-terug-zuigende-fabriekspijpen’ nog maar te zwijgen, dat is je reinste CO2 opslag avant la lettre!
In feite kunnen we constateren dat Michael Jackson al in 1995 zijn tijd ver vooruit was. Wellicht dat ook die zuurstofkamer straks in de fijnstoffige miljoenensteden nog wijdverbreid gebruikt gaat worden? Michael Jackson als de groenste zanger, het is even wennen… of schieten er bij u nog andere indrukwekkende milieuliederen te binnen die kunnen tippen aan het bereik van Wacko Jacko’s Earth Song? ..Wash My World van Laurent Wolf?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“For those of you who have not heard, HR 2749 the Food Safety Enhancement Act of 2009, is a bill in congress that would basically eliminate Organic farming, and pretty well wipe out your back yard organic garden. ”
– Dianna Cotter
De VS draaien weer even door -ondanks Barack en Michelle hun ecologisch moestuintje. Een staaltje van wat Eurosceptici graag willen bestempelen als typisch Europese pleurismaatregelen. Wellicht is het verstand aan deze kant van de oceaan wat bijdetijdser dan dit gedrocht van een idee. Maar goed: de deze gaan we in de gaten houden, mijn gevoel zegt dat de verantwoordelijken daarginds hier niet mee zullen instemmen, en dat belastingen niet op goedmenende ecologisten dient verhaald te worden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.