Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
CIDI kan weer in de pen klimmen
Het Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI) kan weer in de pen klimmen: vervelende ontwikkelingsorganisaties voeren namelijk weer actie tegen Israel. Tenminste, zo zal het door Ronny Naftaniel en de zijnen ongetwijfeld worden opgepikt. Vandaag is namelijk de website sendamessage.nl online gegaan. Voor slechts 35 euro kun je jouw tekst op de omstreden Israëlische Westoeverbarrière (of “Israëlische muur”) laten zetten… en je krijgt er nog drie digitale foto’s van ook!
In een rapport beschuldigde het CIDI het United Civilians for Peace Initiative (een initiatief van verschillende ontwikkelingsorganisaties) ervan dat zij anti-Israel propaganda verspreiden. Onder andere Netwerk besteedde hier aandacht aan.
Weekendquote – Realpolitiek
“Hij zei: ‘De PvdA wil maar één ding en dat is rotzooi maken tegen het kabinet. En dat kan ik niet hebben, met alle economische hervormingsplannen die ik wil doorvoeren.’ En daarin moest ik hem gelijk geven: dat was van groter belang voor Nederland.”
Aldus Ben Bot, oud minister van Buitenlandse Zaken, in het NRC van vandaag.
Dit gaat over 2005, het jaar waarin Ben Bot de uitspraak deed dat de invasie in Irak een vergissing was. Die uitspraak moest hij terugtrekken van Jan Peter Balkenende. Bovenstaande is de motivatie van Jan Peter Balkenende uitgesproken tegen Ben Bot. Waarop Ben Bot zijn uitspraak introk. Niet dat hij niet vond dat het zo was, maar de waarheid had minder waarde dan het politieke belang van het CDA. Een onterechte oorlog is ondergeschikt aan economische hervormingen.
Dat is realpolitiek toch?
Voorpagina artikel in NRC en uitgebreid interview met Ben Bot in NRC
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Lachende Terrorist
Iran buiten spel gezet door Saoedi-Arabië
Grote vrees is er voor de aanval op Iran door de Verenigde Staten of Israël. De vergaande destabilisatie van de regio zou internationaal enorme economische schade opleveren. Zo legt Iran in geval van een aanval de Straat van Hormoes stil, waar vrijwel alle olie-export uit het Midden-Oosten doorheen stroomt. Die vrees is echter van de tafel geveegd dankzij de Saoedi’s.
We in Saudi try to keep spare oil capacity in case the US blows up another country and this keeps the global economy from collapsing.” zo omschreef een hoogstaande Saoediër het in een mailconversatie die ik onder ogen kreeg. Het gaat om het Saudi Strategic Oil Storage programma. Een olie-opslag die ervoor zorgt dat wanneer de Saoedische olie-export via de Straat van Hormoes stilvalt, ze haar olie toch kwijt via de rode zee. De opslag is sinds 2003 in aanbouw en inmiddels volledig operationeel. Zij bevindt zich in de Saoedische bergen nabij de stad Abha in het zuidwesten van het land. Daar is een gigantische grot gevuld met olie (zie foto), die via pijpleidingen is verbonden met de olieproducerende regio in het oosten en de olie-opslag van de Saoedische havenstad Jiddah aan de rode zee. Het gevaar op een goede oude oliecrisis van weleer is hiermee drastisch ingeperkt. Het zal Iran niet meer lukken om 1/3 van de wereldwijde olie-export tijdelijk te stoppen.
Make war not peace
Als oorlogsverslaggever heb ik het vak van de toekomst gekozen. De Midden-Oostenconferentie in Annapolis (had er nog nooit van gehoord maar die stad ligt in de staat Maryland aan de oostkust) versterkt mijn overtuiging. De Amerikaanse president George W. Bush wil daar de komende dagen een aanzet geven tot een langdurig vredesakkoord tussen Israëliërs en Palestijnen. Ik geloof er niks van; niet in de vredeswens van Bush noch in de vrede tussen twee volkeren die elkaar liever vandaag dan morgen de zee indrijven.
Nee, beste lezers, de ‘vredesconferentie’ is de prelude voor een aanval op Iran. En wat geeft bij mij de doorslag? Een bericht in de NRC van 19 november! Daarin staat dat Iran bereid is uranium buiten het land te laten verrijken. Een opmerkelijke stap voor een land dat zo gehecht is aan zijn soevereiniteit. De reden? Teheran weet van de aanvalsplannen op dat land, een serie zware bombardementen op zo’n zestien belangrijke nucleaire installaties. In een laatste poging probeert president Mahmoud Ahmadinejad de reden voor een aanval– het maken van een Sji’itische atoombom- te ontkrachten. Op zijn beurt wil de VS in Annapolis vlug nog wat vriendjes winnen en vijanden een dikke worst voorhouden. Waarna de count down begint.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.