Ik ben groot fan van Michael McIntyre. Zijn stand-ups zijn geweldig, heerlijk apolitiek en alledaags. Zojuist ontdekte ik dat hij ook een wekelijkse show op de BBC heeft, Michael McIntyres Big Show. Die loopt al 4 jaar, maar dat wist ik dus niet. YouTubes algoritmes laten ook wel eens een steekje vallen. Ik denk dat ik ze allemaal terug ga kijken als ’t kan. It’s fucking hilarious! Zo origineel! Hij neemt alles en iedereen op de hak. In de aflevering die ik zojuist zag, waar onderstaande clip uit voortkomt (daarover zometeen meer), zit o.a. een verhaal over een vrouw uit het publiek, die op vakantie gaat. Zodra ze de deur uit is, sluipt Michael haar huis binnen en pikt een schilderij, een beeldje van haar hond, 2 tops uit haar kledingkast en 3 gerechten uit haar vriezer mee.
De Britse comedian Michael McIntyre heeft ’t vaak over de man-vrouwrelatie. Hij put daarbij uiteraard uit die van hemzelf en zijn vrouw. Dat blijkt een vrij traditioneel – of zeg maar cliché – verhaal te zijn. En dat is toch wel heel erg grappig. Hij maakt mij in elk geval hardop aan het lachen. Hier een compilatie.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.