De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Melk toch niet zo goed voor elk?
Je kon erop wachten. Na het démasqué van Diederik Stapel en Roos Vonk met hun ronkende persbericht over de vermeende (en naar achteraf bleek verzonnen) hufterigheid van de vleesetende medemens, blijken ook andere onderzoeksresultaten achteraf minder spijkerhard dan aanvankelijk aangekondigd.
Zo besteedt vandaag de Volkskrant aandacht aan een bepaald niet minne beschuldiging van prof. Walter Willett, die WUR Wageningen beticht van het verdraaien van de resultaten van een onderzoek waaraan hijzelf meewerkte. Al eerder had WUR Wageningen behoorlijk wat water bij de melk gedaan door de kop “Melk goed tegen hart- en vaatziekten” af te zwakken naar “Melk lijkt goed tegen hart- en vaatziekten” en de subkop “Joris Driepinter had toch gelijk” te schrappen. Overigens grappig en wrang dat genoemde Joris nog wel in de URL staat.
Links en rechts hoorde ik al opmerken dat het “toch wel érg jammer” was dat er nu zo sceptisch werd gekeken naar wetenschappelijke research, maar daar wil ik het vanaf deze plek toch even hartgrondig mee oneens zijn. Zoals ik al eerder schreef, is het daarentegen hoog tijd dat er eens wat kritischer wordt gekeken naar onderzoeksresultaten en vooral naar de persberichten waarmee die werekdkundig worden gemaakt. Dat geldt vooral in disciplines die vooralsnog boterzacht zijn, zoals de voedingswetenschap en de psychologie. Beide kennen zoveel variabelen dat uiterste voorzichtigheid is geboden bij het toeschrijven van waarnemingen aan specifieke factoren. Die voorzichtigheid is met name in persberichten vaak veel te ver weg.
Laat de melkindustrie maar omvallen
Welja, alsof de omvallende banken nog niet voldoende zijn, dreigde blijkbaar de melkveesector in Europa ook om te vallen. 280 miljoen is er beschikbaar om de noodleidende, structureel overproducerende industrie, die getroffen is door een zeer lage melkprijs, te ondersteunen.
Van dit bedrag is 21 miljoen euro bestemd voor Nederland, en ondanks dat minister Gerda Verburg “het voorstel niet zelf verzonnen zou hebben”, zal ze het geld gaan verdelen.
Dat is waarschijnlijk meer dan 1000 euro per melkveebedrijf. En dat voor een sector die zichzelf de vernieling in helpt door stelselmatig teveel te produceren. Tot overmaat van ramp wordt de enige regulering die de productie nog enigszins in toom houdt in 2015 afgeschaft, en tot die tijd wordt het melkquotum jaarlijks opgerekt. Boeren mogen dus nóg meer melken. En je hoeft geen Einstein te zijn om je te realiseren wat dat met de melkprijs doet.
Wat is dat toch met een toch al zwaar gesubsidieerde industrie die als ze teveel produceert, in plaats van de productie naar beneden te brengen zoals elk normaal bedrijf zou doen, meer geld en steun eist van de staat of Europa, en als ze dat niet direct krijgt bijna gewelddadig wordt?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Kip gesmoord in melk | EU vliegt uit de bocht
Al ruim een jaar lang komt met enige regelmaat de irritante reclame voorbij die afsluit met “….kip het meest veelzijdige stukje vlees, kip! Campagne mede mogelijk gemaakt door de Europese Unie.“.
Al maanden wilde ik hier een stukje over schrijven. Kwam er niet van. Maar gisteren verscheen ineens het bericht dat geld van de EU gebruikt gaat worden om ons meer melk te laten drinken. Om de arme melkboeren te helpen en omdat het toch zo “gezond” is.
Toen brak mijn klomp. Waarom geld van de EU gebruiken om producten van een reeds gestoorde bio-industrie-markt nog verder door de strot van de Europese consumenten te duwen? Als er één manier is om er zeker van te zijn dat mensen denken dat hun belastinggeld verspild wordt in Brussel, is het dit wel. En als er één manier is om mij aan het twijfelen te brengen over het nut van de EU is het dit ook wel.
Hoe kan de EU nu een commissaris hebben die de hele tijd bezig is met eerlijke concurrentie terwijl een ander deel van de EU bezig is om de markt te manipuleren. En waarom steeds weer op het vlak van de landbouw? Hebben die gvd zo langzamerhand niet genoeg steun/subsidie/smeergeld gekregen? Of schijten die lui in Brussel nog steeds koeienvlaaien bij de gedachte aan weer een blokkade van een paar tractoren?
Hopelijk bedenken ze zich nog en sturen ze die Verburg weer met lege handen naar huis.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.