De wittebroodsweken van de Tweede Kamer zitten er op. Na hun beëdiging op 30 november hebben ze 100 dagen de tijd gehad om te wennen aan het blauwe stoeltje. 9 Maart jl. liep hun vrijheid-blijheid periode af. Goed moment om eens de kamervragen vanaf dat moment onder de loep te nemen. Een aardige manier om te zien of ze hun controlerende taak serieus nemen. In de korte periode sinds 9 maart zijn er maar liefst 137 kamervragen gesteld. In die zin zijn de dus wel lekker bezig. Maar een nadere bestudering van al deze kamervragen laat zien dat 73% van de kamervragen gesteld zijn naar aanleiding van een publicatie in de traditionele media. Het gebruiken van de media is natuurlijk geen ramp. Maar als de ruime meerderheid van de kamervragen daardoor bepaald wordt, is het slimmer om journalisten wat extra te betalen om de Tweede Kamer te zitten. Slaan we een stapje over. Hier een beknopt overzicht van het aantal kamervragen per partij en het percentage daarvan de media als bron heeft:
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Journalistieke redacties staan niet bepaald bekend als een plek waar je veel allochtonen tegen het lijf loopt. Dat is de reden dat er minder verhalen uit de kringen van de zogenaamde Nieuwe Nederlanders komen en dat is slecht voor onze journalistiek, maar ook voor onze maatschappij. Immers je kan niet van allochtonen verwachten dat ze de media van een maatschappij omarmen die hen links laat liggen. Bovendien is het journalistiek niet erg verantwoord om de zoektocht naar invalshoeken sterk te beperken. Goed verhaal, maar redacties doen er niks mee.
Het kakelverse (je leest het voor het eerst op Sargasso…) Wereldjournalisten.nl probeert daarom die verhalen de wereld in te slingeren met een nagenoeg volledig allochtone redactie. De vraag is of jij, de lezer, die mediacorrectie bij hen gaat halen. Waarom eigenlijk niet? Welke verhalen vrees jij te missen? En waarom doet Sargasso, bezoekers en redactie, eigenlijk zo verdomd autochtoon aan?
Hieronder volgt een voorpublicatie uit de boek Overleven Verplicht dat morgen wordt gepresenteerd tijdens het gelijknamige symposium ter herinnering aan de vermoordde IKON-journalisten. Uw blogger Carlos werd in de hoedanigheid van burgerjournalist gevraagd om een bijdrage te leveren aan dit boek en meerdere reaguurders gaven aan benieuwd te zijn naar de tekst, bij deze. Het boek (en een DVD) kan besteld worden op overlevenverplicht.nl.
Miljoenen virtuele Koos Kosters
De krantenfoto van Koos Koster die geflankeerd door collega’s in El Salvador over straat loopt, maakte op mij als negenjarige jongen zo’n indruk, dat toen mij 25 jaar later gevraagd werd naar de herdenking van zijn dood, ik dit beeld direct als eerste voor me zag. Destijds ademende de foto voor mij een gevoel van avontuur en spanning. Koos Koster loopt met opgeheven hoofd de wereld in, wie kan hem iets maken? Toch waren hij en zijn drie collega’s een week later dood.
Koos Koster heeft in zijn loopbaan risico’s genomen om de wereld te vertellen over mensenrechtenschendingen en armoede. Uiteindelijk heeft hij zijn felle stellingnamen en oprechte intense betrokkenheid met de dood moeten bekopen. Zijn werk was echter van onschatbare waarde in een tijd dat nieuwsgaring nog hoofdzakelijk verliep via kranten en televisie. Zonder geëngageerde journalisten als Koos Koster die in dictaturen hun leven waagden, had men daarbuiten nooit wat vernomen van de misstanden. Slechts weinig mensen zullen, als ze zelf in een veilige situatie verkeren, het besluit nemen om onbaatzuchtig het gevaar op te zoeken. Doordat de mensen in de dictatoriale regimes van Latijns-Amerika zelf het nieuws niet naar buiten konden brengen waren ze afhankelijk van die enkeling die een brug vormde tussen hun land en het Westen.
Door de komst van het internet heeft zich een revolutie voltrokken in de informatievoorziening en zijn burgers in een dictatuur of in oorlogssituaties vaak wel zelf in staat het nieuws over geweld en onderdrukking naar buiten te brengen. Wie zelf toch al in een onveilige situatie verkeert, is waarschijnlijk eerder geneigd om als boodschapper op te treden en de extra risico’s te accepteren. Ambtenaar, student of boer – iedereen kan nu zelf met behulp van een weblog als journalist optreden. ‘Burgerjournalisten’ worden ze genoemd. In de korte geschiedenis van het nieuwe medium weblogs hebben burgerjournalisten al op verschillende belangrijke momenten cruciaal nieuws naar buiten gebracht. Weblogs zijn een laagdrempelig en democratisch medium. Geen wonder dat ondemocratische regimes er onrustig van worden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.