Sargasso 15 jaar – de lezingen (1): Jan Paul van Soest

Ter gelegenheid van Sargasso’s 15-jarig bestaan organiseerden we op 18 februari een symposium over de teloorgang van feiten in het publieke en politieke debat en de rol van onderzoeksjournalistiek. Deel 1: Joost introduceert de StellingChecker, dan de lezing van Jan Paul van Soest. Eerst opent Stephan Okhuijsen het symposium en kijkt terug [1]. Er is veel veranderd sinds Sargasso in 2001 door Carlos en Grobbo in de kroeg werd bedacht. Er is nu GeenStijl, Joop, De Correspondent en vooral op gebied van de sociale media is er veel veranderd door de komst van Facebook en Twitter. In 2011 zijn we gefuseerd met GeenCommentaar. Sargasso heeft veel vernieuwingen bedacht zoals Parlando, de Coalitie Checker, Minister Memory en Polifieeds. Door alle veranderingen in het medialandschap zijn we nu wat minder zichtbaar geworden. In de beginjaren was bloggen nog iets nieuws en we konden toen invloed uitoefenen op het publieke debat. Dat is nu wat minder geworden. Het nieuws is de laatste jaren niet alleen grimmiger geworden maar er wordt ook steeds meer nep nieuws verspreid: fake nieuws in goed Nederlands. Wij stellen vandaag de vraag: hoe gaan we daar mee om? Wat kun je als journalist en blogger tegen nep nieuws doen? Wij hebben drie onderzoeksjournalisten bereid gevonden om daar hun visie op te geven: Jan Paul van Soest, Mirjam de Rijk en Dimitri Tokmetzis. Eerst laat Joost zien wat wij, Sargasso in samenwerking met Republiek Allochtonië daaraan willen doen. Joost Berculo introduceert nu de StellingChecker.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 08-03-2022
Foto: Mike Licht (cc)

Alleen het tempo is ongeëvenaard

COLUMN - Eerst moesten de feiten het ontgelden. Trump beweerde dat de opkomst bij zijn inhuldiging de grootste ooit was, ondanks foto’s die het tegendeel bewezen. Daarna zei hij dat er sprake was geweest van grootschalige stemfraude, en dat al die ‘valse’ stemmen naar Clinton waren gegaan – al hadden zijn advocaten eerder geen bewijs van dergelijke fraude gevonden. Toch hield Trump hartstochtelijk vol dat hij, goed beschouwd, wel degelijk ‘the popular vote’ had gewonnen. Zijn woordvoerder noemde dat een ‘alternatief feit’.

Daarna was de beurt aan de wetenschap. De klimaatwebsite van het Witte Huis werd allerijl verwijderd, en voortaan moeten alle studies en onderzoeksgegevens van de EPA, de milieutak van de overheid, eerst door Trumps mensen worden goedgekeurd voordat ze mogen worden gepubliceerd. Naast alternatieve feiten krijgen we ook alternatieve wetenschap – wetenschap is alleen ‘waar’ wanneer die in Trumps straatje past. Ook andere overheidsinstellingen kregen te horen dat ze voortaan niets naar buiten mogen brengen zonder presidentiële goedkeuring vooraf. Censuur, noemen we zoiets in de gewone wereld.

Trumps kabinet zette onderwijl de aanval op de pers voort. ‘Journalisten behoren tot de meest leugenachtige mensen ter wereld,’ herhaalde Trump afgelopen week nog maar eens. Zijn perschef meldde dat de pers bezig was Trump onderuit te halen. ‘en dat laten we niet over onze kant gaan’. Daags daarna betitelde Steve Bannon – hij runde eerder Breitbart News, de verzamelplaats van neonazi’s en bron van veel nepnieuws, en is nu aangesteld als Trumps belangrijkste strateeg – de media openlijk als ‘de tegenstander’. Feiten checken en navraag doen staat kennelijk gelijk aan vijandig gedrag.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Hoe de media de angst voor terrorisme aanwakkeren

DATA - Alle aandacht voor terrorisme in de media is niet echt in verhouding en wakkert alleen maar de angst voor terrorisme aan:

A very large portion of the news we consume is about terrorism in America and Europe. That coverage has consequences on how people live their lives.

In the wake of the San Bernardino terrorist attacks, one women (who did not yet have kids) told the New York Times she planned to home school her future children for fear of mass shootings. Another man recounted that he now watches movies at home instead of in public theaters. Another stated she now steers clear of crowded public areas.

We hear about terrorists attacks in the media and then adjust our lives based on how we process that information.  But is the amount of media coverage dedicated to terrorism in the West in anyway commensurate with the actual risk of terrorism we face?

In this article, let’s see how an American newspaper (The New York Times) covers terrorism, and show that this selective coverage can give us a distorted sense of the world using actual data. The aim of this analysis is to show how news media — especially social media — cover/distributes a non-representative set of events based on what is relevant/engaging to their audience. Readers and viewers then use this selective data to infer what the entire reality is.

Media is data for human decisions, and selective media is selective data. Selective data can lead to bad inferences and bad decisions, as was the case with the explosion of the Space Shuttle Challenger. Selective facts can actually be worse than no facts or fake news, as it can give us a false sense of confidence.

Foto: cea + (cc)

Alternatieve feiten: een logisch gevolg van cynisme over politiek en media

COLUMN - Trumps pr-madam Kellyanne Conway introduceerde dit weekend het begrip ‘alternatieve feiten’ om de glasharde leugens van persvoorlichter van het Witte Huis Sean Spicer te duiden.

We kunnen daar filosofisch over doen. Volgens Nietzsche bestaat er geen waarheid, enkel interpretaties. Volgens Foucault is kennisproductie een functie van de macht. Dergelijke postmoderne inzichten zouden dan in gepopulariseerde vorm langzaam doorsijpelen naar de bevolking, en voilá: ziehier het resultaat.

Ik geloof daar weinig van. Het cynisme bij de bevolking over politiek en media komt niet door een plotselinge doorbraak van postmoderne inzichten, maar door het gedrag van politiek en media zelf. Machthebbers liegen en media zijn doorgaans de slippendragers van de macht.

U zult zich nog wel herinneren hoe de regering Bush het volk en de rest van de wereld voorloog over massavernietigingswapens in Irak, en de samenwerking van Saddam Hussein met Al Qaeda. De media ging daar in mee, berichtte erover alsof het Witte Huis een autoriteit was en Colin Powell met zijn toneelstukje voor de VN als een indrukwekkende toespraak. Indrukwekkend was het: het was eveneens desinformatie.

Dat slippen dragen van de macht heeft een lange traditie: CNN werd beroemd door haar berichtgeving over de eerste Golfoorlog, maar ze liet enkel de Amerikaanse kant van het verhaal zien; niet de dood en het verderf dat de Amerikaanse bommen zaaiden. Het was het begin van ‘embedded journalism’; journalisten die kritiekloos het speelboekje van het Amerikaanse leger volgden en in feite als pr-agenten fungeerden.

Foto: You want the truth? You can't handle the truth! copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Fuck yeah, ik ben van de elite, had je wat?

Hallo, boosburgers van Nederland. Een geheime vergadering van miljoenen andere inwoners van dit land heeft mij aangewezen als woordvoerder van de linkse elite. Iemand moet het doen. Iemand moet u vertellen dat u niet jarenlang onderdrukt bent, om de tuin geleid, gekoeioneerd, ongehoord gebleven, alsmede misleid en achteloos terzijde geschoven.

U heeft het zelf laten liggen. Als u al reden tot klagen heeft, dan over uw eigen lamlendigheid. Wilt u iets veranderen, kom dan van uw luie reet. We zijn dat “ik ben boos, dus jij moet iets doen” zat. Ga zelf iets doen. Ik neem even een aantal punten met u door.

  • De elite is arrogant. Yep. Ja hoor. Als u zich daar beter van voelt. Maar een beetje onvolwassen is het wel, hoor, als u anderen moet neerhalen om uzelf moreel verheven te voelen. En dan maar hopen dat we u van de weeromstuit minderwaardig gaan vinden. Zit er niet in. U bent niet zielig, onderdrukt, miskend, whatever. Als dat zo was, namen we u in bescherming. Zo zijn wij weekhartige theedrinkers namelijk. U echter bent een gelijkwaardige tegenstander waar we bij voorkeur gehakt van maken. Stop met dat underdog gemiesemuis in de hoop meelij op te wekken. Clementie is voor mietjes.
  • Quote du jour | Both sides do it!

    Bias incidents on both sides have been reported. A student walking near campus was threatened with being lit on fire because she wore a hijab. Other students were accused of being racist for supporting Mr. Trump.

    Aldus Amerika’s newspaper of record, The New York Times.

    Alles om maar niet bevooroordeeld (lees: links) over te komen. Valse equivalentie wordt nog eens de dood van ons allemaal.

    Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

    Hoe VVD-kamerlid Han ten Broeke censuur pleegt

    OPINIE - In het kader van het opgelaaide debat over mogelijke censuur richting OneWorld plaatsen we hier een gastbijdrage van FloripasDeLaban.

    Op 30 oktober 2016 plaatst Quinsy Gario een artikel op de opiniepagina van de website van One World, genaamd ‘Giel Beelen, Marianne Zwagerman en de leegte van diversiteit in Nederland’. . De strekking van zijn betoog is dat activiteiten die worden georganiseerd onder de vlag van antiracisme, juist een luide stem geven aan mensen die racisme dissemineren. Sterker, dat dergelijke initiatieven niet grondig genoeg bezig zijn met het bestrijden van racisme. De strijd tegen racisme, zo betoogt hij, wordt zo gereduceerd tot een zelffeliciterend PR-moment waarop je jezelf kunt contrasteren tegen ‘de molotovcocktail gooiende, racistische facebook comments plaatsende, gemeenteraadslidbedreigers’. Het uitgebreide artikel is de moeite van het lezen waard.

    Marianne Zwagerman, oud-TMG en veelgevraagd keynote speaker, wordt in het artikel genoemd. Ze heeft een geschiedenis: ze schrijft artikelen waarin zij zwarte mannen reduceert tot lustobjecten, en ze gebruikt categorisch het woord ‘neger’. Ook heeft zij een sleutelrol gespeeld in de Telegraaf Media Groep en PowNed, waar zij actief heeft bijgedragen aan platformen die zich vaak negatief uitlaten over zwarte Nederlanders. Dat nu juist zij was uitgenodigd bij de kleurrijke 100 gebruikt Gario als voorbeeld van de problematische blinde vlek van het publieke debat.

    Nu was Zwagerman zacht gezegd niet blij met de kritiek die Gario op haar uitte. Zij tweet “Hier gaat ons belastinggeld dus naartoe. Zo stimuleert @MinBZ ‘mondiaal burgerschap’. Haatzaaien op kosten van de overheid.” Ironisch is natuurlijk dat Marianne Zwagerman zelf aan de wieg heeft gestaan van PowNed, de publieke omroep die het op quasi-ludieke wijze hatelijkheden verspreiden jegens onder andere zwarte Nederlanders tot werkwijze heeft verheven. Zo ging PowNed bij monde van Tom Staal tegen Gario zelf op zeer racistische en intimiderende wijze te werk, inderdaad van belastinggeld.

    Foto: karrikas (cc)

    Loepzuivere journalistiek

    Onderzoeksjournalistiek heeft een flinke vaart genomen. Kranten geloofden lang dat artikelen korter moesten en nieuws alleen telde als het snel werd gebracht; ze ontdekken nu dat ze op dat vlak altijd door internet worden verslagen en intussen zelf flink bijdragen aan de vervlakking en simplificatie van het nieuws. Daarom bieden ze nu godlof weer ruimte voor langere, diepgravende stukken.

    Het gaat over de vraag wat de prijs van medicijnen zo opdrijft. Uitvlooien wat de toezichthouders op de banken doen, en of zij inmiddels ze beter op hun taak zijn berekend dan in 2007. Het immens dikke dossier van de PanamaPapers doorspitten en in kaart brengen hoe tonnen of miljoenen voor het oog van de belastingdiensten worden weggesluisd en spoorloos witgewassen. Nagaan waar de puinhoop bij de SVB vandaan komt, zodat de overheid maanden achter elkaar het persoonsgebonden budget niet kon uitkeren en waardoor ook kinderbijslag en AOW-betaling flink in de soep liepen. Hoe komt het dat de overheid aan softwarebedrijven tientallen miljoenen betaalt voor programma’s die niet naar behoren werken? Of we krijgen uitgebreid verslag van wat Heineken nu eigenlijk in conflictgebieden in Afrika uitvreet.

    Onderzoeksjournalistiek is hot. Er zijn opleidingen voor gestart, er zijn bureaus die zich erin specialiseren, datagravers hebben zich gelieerd aan de onderzoeksjournalistiek en delven in databases om feiten en tendensen boven water te halen, sommige media – zoals De Correspondent en De Groene Amsterdammer – leggen zich toe op onderzoeksjournalistiek.

    Quote du jour | Etnische stem

    De kans is behoorlijk reëel dat we na maart volgend jaar voor het eerst in de parlementaire geschiedenis een partij in de Tweede Kamer hebben die gebaseerd is op de etnische stem, hoe hard Kuzu ook roept dat Denk geen etnische partij is.

    Trouwcolumnist Lex Oomkes zag het afgelopen week niet zo zitten dat Denk, de partij van Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk, bij de komende Tweede Kamerverkiezingen wellicht één of meerdere zetels zou kunnen behalen.

    Doe het veilig met NordVPN

    Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

    Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

    Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

    Vorige Volgende