Wat is een realistische migratiepolitiek?

Na de deal van het trio Rutte-Meloni-Von der Leyen met Tunesië over het terugdringen van het aantal migranten naar Europa ging Manfred Weber, leider van de christendemocratische Europese Volkspartij (EVP) deze week ook op bezoek bij de Tunesische dictator Saied. De deal is bepaald niet onomstreden. Beelden van migranten die door Tunesië de woestijn in werden gestuurd hebben tot scherpe reacties geleid. Een gebrek aan draagvlak dreigt voor het nog steeds moeizame en instabiele Europese migratiebeleid. Met alle gevolgen voor de steun van de verantwoordelijke partijen bij de aankomende  verkiezingen in Webers thuisland, de deelstaat Beieren, straks in Nederland en volgend jaar in Europa. Voor Weber ook een reden om zich persoonlijk met de zaak te bemoeien. In Beieren, waar op 8 oktober parlementsverkiezingen worden gehouden, kan zittend premier Markus Söder ook wel wat steun gebruiken van zijn partijgenoot Weber. Söder zit in z'n maag met zijn extreemrechtse coalitiepartner Aiwanger die beschuldigd is van antisemitisme, maar zegt van niets te weten ('het was mijn broer'; van wie heeft hij dat afgekeken?). Maar dit terzijde. Video's uit de woestijn Weber stelt zich ferm op als het gaat om migratie.  Hij wil resultaten, zegt hij in een interview met Politico: 'We hebben het hier over veel geld van de Europese belastingbetalers, en de cijfers moeten omlaag. Ik kan de Europese belastingbetaler niet uitleggen dat we hier zoveel belastinggeld uitgeven als we geen duidelijke resultaten boeken.' Probleem is dat al dat geld gaat naar een autoritair, racistisch regime dat geen boodschap heeft aan mensenrechten. Saied voert de politieke repressie op tegen alle oppositie in zijn land en is meedogenloos tegenover alle migranten die via zijn land Europa proberen te bereiken. 'De nieuwste partner van de EU aan de andere kant van de Middellandse Zee voert een campagne van geweld, massale uitzettingen en politieke repressie,' schrijft Paola Tamma in een uitgebreide reportage uit het Tunesische Sfax. Overigens is er volgens de directeur-generaal van de EU-nabuurschapsafdeling nog geen geld overgemaakt naar Tunesië. Het is volgens hem ook nog te vroeg om nu al een daling in het aantal migranten te verwachten. Weber probeert zich te profileren als de realistische middenfiguur. Hij maakt een onderscheid tussen politici die mensen bang maken voor migranten,  zoals de Poolse leider Kaczyński, en 'moralisten' die zeggen 'dat we niet met Tunesië kunnen praten, dat ze geen partners voor ons zijn, omdat er enkele video's uit de woestijn zijn of zoiets.' Daartussen stelt de EVP zich op als de partij die samen met Tunesië streeft naar resultaten. Het is een voorbode voor wat we in de komende verkiezingscampagne van centrum-rechts kunnen verwachten: schermen met een 'realistische' koers in afwijking van linkse en rechtse 'extremisten'. Maar wel hard blijven optreden tegen migranten om geen stemmen te verliezen. Italië gaat migranten legaal binnenhalen Ondertussen komen er berichten uit Italië dat de extreemrechtse premier Giorgia Meloni, die door anti-migratie stemmen aan de macht is gekomen, naar mogelijkheden zoekt voor legale migratie. Italië zit demografisch in de problemen. De afgelopen tien jaar is Italië met ongeveer 1,5 miljoen inwoners gekrompen (meer dan de bevolking van Milaan). In 39 van de 107 provincies zijn er meer gepensioneerden dan werkenden. Het pensioensysteem dreigt onhoudbaar te worden. Nu wordt geschat dat Italië de komende drie jaar 833.000 nieuwe migranten nodig heeft om het gat in de beroepsbevolking op te vullen. Het nieuwe migratiebeleid moet verder plaats maken voor 452.000 werknemers om seizoensbanen te vervullen in sectoren als de landbouw en het toerisme, maar ook voor langetermijnfuncties als loodgieters, elektriciens, zorgpersoneel en monteurs. Volgens migratie-expert Maurizio Ambrosini is dit een 'realistisch' beleid. Nicola Procaccini, Europarlementslid van de Europese Conservatieven en Hervormers, een rechtse concurrent van de EVP, steunt zijn partijgenoot Meloni. Zonder een gematigde hoeveelheid migranten kan een land niets, zegt hij. Dat weten ook de Poolse en Hongaarse regering, de grootste critici van het EU-migratiebeleid, die een tekort aan arbeidskrachten proberen op te heffen met Aziatische werknemers. Wil de echte realist opstaan? [update 1 september]

Door: Foto: Maarten van Maanen (cc)
Foto: bertknot (cc)

Met Meloni en Weber naar rechts

, door

Terwijl Italië en andere landen rond de Middellandse Zee geteisterd worden door extreem weer lijkt de Italiaanse regering niet van plan in actie te komen tegen de klimaatopwarming. Minister voor Milieuzaken Gilberto Pichetto Fratin zegt niet te weten in welke mate de problemen veroorzaakt worden door de mens. Hij verzet zich tegen Brusselse regels en verdedigt zijn politiek die ‘opkomt voor het nationale belang’. Zijn collega Matteo Salvini, minister van Transport, spot met de zorgen van jonge klimaatactivisten over de hittegolf in het land: ”s Zomers is het nu eenmaal altijd heet, ’s winters koud’. Premier Giorgia Meloni wil in internationale kringen nog wel eens meegaan met plannen voor de bestrijding van CO2 uitstoot. Maar thuis en in eigen kring spreekt ze over het gevaar dat het ‘ultra-ecologische fanatisme’ oplevert voor de economie. Haar ministerie van Gezondheid publiceerde deze week sterftecijfers waaruit blijkt dat in de maand juli sprake was van 7% oversterfte vanwege de hitte.

Meloni’s Fratelli d’Italia staat ondanks alles nog steeds hoog in de peilingen. Ze heeft sinds de verkiezingen aan populariteit gewonnen, is nu de grootste met bijna 30% van de stemmen. Dit gaat mogelijk ook ten koste van de partij van de onlangs overleden Berlusconi, haar kleinere coalitiepartner. Hoe dan ook: bij de komende Europese verkiezingen zullen we moeten we rekenen op heel veel conservatieve stemmen uit Italië.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Quote du Jour

Quote du Jour | Europa verdedigen

, door

“Today, Europe is under pressure; it is on the defensive. Europe must be defended against the nationalists and the egoists.”

Manfred Weber, de christendemocratische kandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie, betrekt stelling tegen de nationalisten. Viktor Orbán, wiens partij nu nog lid is van dezelfde fractie in het Europarlement, reageerde woedend. Zijn partij zal Weber niet steunen in zijn ambitie en waarschijnlijk de fractie verlaten. Webers harde toon, op een congres van CDU/CSU, kan echter ook een teken zijn dat de Duitse christendemocraten besloten hebben in eigen land één lijn te trekken tegen de AfD.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-09-2022

Grieks-Macedonisch conflict over de naam Macedonië nadert zijn ontknoping

, door

ELDERS - In de rest van Europa wordt er met verbazing naar gekeken. In de regio is het nog steeds een hot item: de nieuwe naam van de voormalige Joegoslavische republiek Macedonië.

Terwijl iedereen gespannen toekeek hoe het Britse parlement de onfortuinlijke premier May overeind hield, won de Griekse premier Alexis Tsipras woensdagavond ook ternauwernood (151 om 148 parlementsleden) een vertrouwensvotum. Tsipras had de stemming zelf uitgelokt nadat Panos Kammenos, leider van zijn coalitiepartner ANEL (Onafhankelijke Grieken) uit de regering was gestapt uit onvrede met de waarschijnlijke goedkeuring van het Prespa-akkoord. Dat is het akkoord dat Tsipras afgelopen zomer sloot met zijn Macedonische ambtgenoot Zoran Zaev waarin staat dat Macedonië (tot nu toe officieel FYROM geheten, voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië) verder gaat onder de naam Noord-Macedonië. In oktober heeft het Macedonische parlement al ingestemd met het akkoord. Dat gebeurde ondanks dat een referendum een te lage opkomst had door een boycot van de oppositie.

Oppositie aan twee kanten

Het belang van Macedonië bij een overeenkomst met Griekenland is erg groot. Tot nu toe blokkeerde Griekenland de toetreding van het land tot de NAVO en de EU vanwege de claims op de naam Macedonië. Voor de Grieken is het gebruik van die naam door hun noorderburen een teken van gebrek aan respect voor hun geschiedenis en voor de identiteit van de bevolking in de Griekse regio Macedonië. Daar vonden afgelopen najaar heftige demonstraties plaats van Griekse nationalisten die de regering-Tsipras er van wilden weerhouden het akkoord over de nieuwe naam van Macedonië goed te keuren. Aan de andere kant was er in Macedonië ook heftige oppositie tegen de regering Zaev van groepen die wilden verhinderen dat hun land in het westerse kamp terecht komt. Er heerst daar in bepaalde kringen  nog steeds een sterk anti-westers sentiment. Net als in andere voormalige Joegoslavische deelrepublieken zoals Servië en Montenegro blijft men ook in een deel van Macedonië gehecht aan banden met Rusland, het moederland van de Slaven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.