Thousands of women are falling down the stairs every day

Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”. Definitely European style this video from the German BV Frauenberatungsstellen und Frauennotrufe - BFF (The National Association of Women’s Counseling and Rape Crisis Programs – Women against Violence). Is it too stylish? Advertising people love it, the video got shortlisted at this Years Cannes Lions Advertising Festival in the “Films” catergory. Above the directors cut. The regular video after the break.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het festival van de angst

, door

Hier een korte gastbijdrage van reaguurder YP als gevolg van een eerdere discussie.

Het festival van de angst onder een panikerende bevolking van 4 mei kan misschien ook weer een boost betekenen voor de tóch al florerende security-business. En schept extra werkgelegenheid (in een tijd dat zelfs de ontslagregeling voor ambtenaren op de schop staat), men wil overal waar zich veel mensen ophouden in/op elk plein/winkelcentrum/bankgebouw bosjes kanariegele handhavers zien.

Oke, noem ze verder allemaal maar op en Marinus van der Lubbe is dan wat ál te ver gezocht natuurlijk.maar veel van die zonderlingen/verslaafden/daklozen zijn vaak katvangers voor criminelen die buiten bereik van justitiële autoriteiten willen blijven en aldus allerlei duistere zaakjes kunnen uitvoeren. Ja, je moet alle kaarten op tafel leggen. Zo blijkt b.v. 10 jaar later een vuurwerkramp ineens een andere oorzaak te hebben en heeft iemand ten onrechte gevangen gezeten. Je moet alle opties meteen afvinken.

Want tis namelijk wel een miljardenindustrie hè, de veiligheid.de uitgaven groeien sneller dan het BBP.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Goed idee: inspraak bij strafeis?

, door

Justitie wil burgers, brancheverenigingen en maatschappelijke organisaties meer betrekken bij de strafeis. Het zal allemaal vast ingegeven zijn door de kritiek uit de maatschappij: rechters zijn te soft.

Op zich is er wel wat voor te zeggen. Rechtspraak valt of staat bij de notie dat er inderdaad recht wordt gesproken. En de samenleving bepaalt uiteindelijk zelf wat recht is, nietwaar? Een rechtelijke macht die niet of slecht in contact staat met de samenleving verliest haar draagvlak, en dat kan tot vele verschillende vormen van eigenrechting leiden. Een situatie die we moeten zien te voorkomen.

Aan de andere kant is het een heel eng idee. De roep om zwaardere straffen is vaak gebaseerd op enkele incidenten die breed worden uitgemeten in de pers. De kinderverkrachter die er met een taakstraf afkomt, of de moordenaar die maar een paar jaar krijgt, bijvoorbeeld. Het idee dat de gemiddelde Nederlander heeft van de rechtspraak is dus waarschijnlijk niet representatief. De adviesvonnissen van burgers zullen waarschijnlijk hoger liggen dan die van de rechters.

Brancheverenigingen en maatschappelijke organisaties om advies vragen lijkt me een erg onzalig plan. Zij zijn per definitie bevooroordeeld. Brancheverenigingen zullen in ieder geval voor hogere straffen gaan.

Ik ben dus sceptisch. Het zou kunnen werken, zoals een test al eens uitwees, maar het risico dat er een situatie ontstaat waarin rechters wel gedwongen worden mee te gaan in een soort volksgericht-light is gewoon te groot.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geen tijd voor een nieuwe ideologie

, door

De laatste tijd zijn er weer de nodige signalen afgegeven over de noodzaak of de onvermijdelijkheid van verandering. Verandering van de democratie of verandering van het economisch stelsel of allebei. Het hangt met elkaar samen, maar komt zelden samen in een visie.

Echt nieuwe ideologieën (hier even als verzamelnaam voor een samenhangend geheel aan concepten over hoe de maatschappij het best ingericht of gestuurd kan worden) komen nauwelijks meer voorbij. Analyses van wat mis is of losse ideeën (luchtballonnetjes), des te meer.
En het is ontegenzeggelijk zo dat de maatschappij en de economie nu wezenlijk anders zijn dan bijvoorbeeld honderd jaar geleden. Maar met name veel politieke ideologieën stammen nog van verder terug in de tijd. En bij recent opgekomen partijen is niet of nauwelijks sprake van een echte ideologie. Het gaat dan meer om een verzameling elementen uit een oude ideologie aangevuld met een paar nieuwe ideeën.

Wie komt er met een echt nieuwe ideologie? Wie komt er met een bruikbare visie om dit land voor de komende decennia een nieuwe koers te geven? Wie staat er op?

En wie gaat er dan gelijk weer zitten? Want dat is een deel van het probleem. Een ideologie of visie ontwikkeling je niet in een namiddag. Daar moet je voor gaan zitten. Een paar jaar misschien zelfs. En wie heeft daar nog de rust voor? En de tijd? En het geld? En de juiste inzichten in de relevante ontwikkelingen van deze tijd en de beste analyses? Het juiste begrip van de complexiteit van de huidige wereld en de netwerk van wederzijdse afhankelijkheden van belangen en mensen?
En dan ook nog het vermogen om de ideologie begrijpelijk en bruikbaar neer te zetten?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moet je je leven post peak proof maken?

, door

Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Vandaag wederom een bijdrage van Dimitri Tokmetzis, freelance journalist te New York.

Iedere week luister ik de populaire podcast Kunstlercast, the tragicomedy of suburban sprawl and the cheap oil fiesta. De Amerikaanse schrijver James Howard Kunstler klaagt op vaak humoristische wijze over hoe zijn landgenoten omgaan met energie, openbare ruimte en hun verslaving aan autorijden. Onlangs begon een podcast met een interessante reclame. “This week’s program is brought to you by postpeakliving.com. Enroll now in our fall UnCrash Course. A comprehensive six week program that will prepare you for post peak finances, shelter, food storage, post peak jobs, transportation and more.”
Ik wist wel dat post peak op peak oil slaat, het moment dat het aanbod van olie wereldwijd op zijn hoogtepunt is. Maar post peak living? Dat klinkt vreemd en radicaal. Maar misschien is het wel tijd om jouw leven post peak proof te maken.

Radicaal is het zeker. Volgens cursusleider Andre Angelantoni zijn we simpelweg te laat om de gevolgen van drie convergerende crises op te vangen: peak oil, de financiële crisis en klimaatverandering (zie zijn heldere video). “We hadden onder president Carter moeten beginnen. Peak oil treedt binnenkort op, als het al niet zover is.” Techniek zal ons niet redden. “Er zijn hele mooie alternatieven om schoner en zuiniger te leven, maar we kunnen ze niet snel genoeg op grote schaal invoeren. Zeker nu zijn de mogelijkheden daarvoor klein. De VS gaat gebukt onder een enorme schuld. Er is gewoon geen geld meer”, sombert Angelantoni.

Het gevolg is volgens hem een trapsgewijze onttakeling van de huidige economie. De olieschaarste neemt toe. Hogere energieprijzen drukken de economische groei. De dollar, huizen en virtueel bezit verliezen aan waarde. De middenklasse verschrompelt. Armen worden armer. Rijken ook. De olieprijs blijft stijgen. Mobiliteit wordt een luxe. Basale diensten kunnen niet meer geleverd worden, zeker niet in het uitgestrekte Amerikaanse landschap. De nationale en internationale economie vertragen tot een slakkendrafje. “Het leven zal heel snel heel lokaal gericht worden. Dat hoeft niet erg te zijn, maar de meeste mensen zijn daar totaal niet op voorbereid.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Grafiek du Jour | Time flies

, door

time_small

Tijd vliegt, maar waarheen? The American Time Use Survey indexeert het tijdsgebruik van mensen, onderverdeeld in leeftijd, geslacht, ras, opleiding, gezinssamenstelling en werkend of niet. Dit geeft een interessante kijk op de tijdsbesteding van Amerikanen en de verschillen die er tussen de diverse groepen. Bovenstaande grafiek –klik– is een overzicht van alle groepen bij elkaar. De interactieve grafiek over 2008 met subgroepen vind je hier.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende