Eén Taak

Ons werk als zorgverleners is niet zo moeilijk. Echt niet. Nu ik er een tijd in werk, is het me duidelijk geworden. Het enige wat we hoeven te doen is degene die tegenover ons zit, serieus te nemen. Je hoeft nog niet eens een oplossing voor die klacht te hebben. Neem de patiënt serieus. Niet zo lastig, zou je zeggen? Laatst had de huisarts waar ik voor werk zelf rugpijn, en niet zo’n beetje ook. Ze had zelf alle pijnstillers ingenomen die konden, en nog had ze enorme rugpijn. Schoorvoetend zei ze dat ze dat eigenlijk nooit geloofde van patiënten, als ze heel veel pijn konden hebben ondanks de pijnstillers die ze namen. Fout nummer één, zou je zeggen. Net zoals bij bijwerkingen: soms ervaren patiënten bijwerkingen van medicijnen die niet in de lijst staan. Je kan dan twee dingen doen: de patiënt niet geloven en zeggen dat dat niet kan want hij staat niet in de lijst, of de patiënt geloven, ondanks wat de lijst zegt. Denk je even in wat de gevolgen van beide keuzes zijn, voor hoe de patiënt zich zal voelen. Bij welke keuze van jou is de patiënt meer geneigd nogmaals bij je terug te komen? En natuurlijk, nuance is op zijn plaats, en je kan nog steeds de patiënt serieus nemen en toch ook vertellen dat het frappant is dat deze bijwerking zich presenteert. Uiteindelijk komen we dan ook weer terug op datgene wat zo belangrijk is in de gezondheidszorg en wat (bijna) niet te meten is: de behandel- of vertrouwensrelatie. Dat is de essentie, samen met hoe jij de patiënt behandelt als zorgverlener.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.