Netanyahu nu toch weer vierkant tegen de vorming van een Palestijnse staat

De Israëlische premier Netanyahu heeft zondag gezegd dat de toespraak die hij in juni 2009 hield op de Bar Ilan universiteit in Tel Aviv, waarin hij voor het eerst steun uitsprak voor een tweestatenoplossing van het conflict met de Palestijnen, niet langer relevant is. Netanyahu's verklaring werd, na vragen van journalisten, gepubliceerd door de Likud-partij als onderdeel van de verkiezingscampagne. Die vragen werden gesteld naar aanleiding van een pamflet dat in het weekeinde verscheen met de standpunten van alle partijen ten opzichte van de stichting van een Palestijnse staat. De verklaring van de Likud luidde: "De premier gaf aan dat de Bar-Ilan speech intussen van nul en gener waarde is. En de verklaring vervolgde: "Netanyahu's hele politieke biografie laat zien dat hij altijd stelling genomen heeft tegen de stichting van een Palestijnse staat."

Foto: Hadar Naim (cc)

Likoedleider zag geen probleem in ontmoeting met delegatie Vlaams Belang

De Israëlische Likoedpartij zoekt openlijk toenadering tot extreemrechtse Europese partijen.

Ofir Akunis, staatssecretaris onder premier Netanyahu en een belangrijke jongere leider van de Likoedpartij, heeft vorige week in het Bureau van de premier (in feite het ministerie van Netanyahu en van hemzelf) een ontmoeting gehad met een delegatie van de Belgische ultrarechtse partij, Vlaams Belang, die Israël bezocht. De delegatie stond der leiding van de partijleider, Filip de Winter.

Vlaams Belang wordt, net als de Franse Parti National van Marine le Pen, geacht antisemitisch te zijn. De Belgische Joodse gemeenschap mijdt om die reden elk contact met de partij. De overige Belgische partijen houden een ‘cordon sanitaire’ in stand rondom Vlaams Belang.

Maar Akunis maakte geen geheim van de ontmoeting. Op zijn Facebookpagina vermeldde hij de bijeenkomst, begeleid door een foto. Hij deed dat zonder het maken van excuses en ‘zonder er eromheen te draaien,’ zoals hij schreef.

De bijeenkomst was georganiseerd door de kolonisten Gershon Mesika en Yossi Dagan, de leider en plaatsvervangend leider van de ‘Regionale Raad voor Samaria’, het overkoepelende orgaan van de nederzettingen in het noordelijke deel van de bezette Westoever.

Mesika en Dagan, die beiden activisten zijn van de rechtervleugel van de Likoedpartij, hadden de delegatie van Vlaams Belang vooral aangeprezen omdat Vlaams Belang voorstander is van de kolonisatie van de Palestijnse gebieden en tegenstander van enigerlei boycot van Israël of de nederzettingen. Om dezelfde reden brachten Mesika en Dagan in 2010 ook al de leider van de extreem-rechtse antisemitische FPÖ (Freiheitslichen Partei Österreich), Heinz-Christian Strache naar Israël.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: The David Project (cc)

Israël zet studenten in om kritiek via social media te pareren

NIEUWS - De krant Haaretz bericht dat de Israëlische regering systematisch studenten zal gaan rekruteren voor ‘undercover’ hasbara-(=propaganda)-eenheden.

Er is weer nieuws van het hasbara-front. De Israëlische krant Haaretz beschrijft hasbara netjes als ‘public diplomacy’. In feite is hasbara georganiseerde propaganda met de bedoeling van de wandaden van Israël weg te poetsen en de mensen die het wagen kritiek op die wandaden te hebben pikzwart te maken. Hasbara is langzamerhand een soort industrie geworden. Hoe meer de kritiek groeit op Israëls nederzettingenbeleid of Israëls gedrag jegens de Palestijnen en andere buren, hoe belangrijker hasbara wordt.

Het jongste nieuws van het hasbara-front, zo blijkt uit berichtgeving in Haaretz, bestaat uit twee delen. Deel één betreft het nieuws dat het ministerie van Hasbara (onder Netanyahu werd enkele jaren een speciaal ministerie voor dit doel gecrëeerd) alweer wordt opgeheven. De taken ervan worden nu overgeheveld naar het bureau van Netanyahu zelf.

Daniel Seaman, tot voor kort directeur-generaal van het nu op te heffen ministerie (en daarvoor onder meer hoofd van het regeringspersbureau dat buitenlandse media in Israël begeleidt), wordt hoofd van een ‘eenheid voor de interactieve media’ die vanuit Netanyahu’s bureau gaat opereren. Het ministerie van Hasbara had al ‘een operations room’, van waaruit het volgens eigen zeggen enkele tienduizenden bloggers, twitteraars en Faceboekgebruikers overal ter wereld van instructies voorzag hoe zij zich moesten opstellen tegenover ‘de aanzwellende delegitimeringscampagne’ zoals de toenemende kritiek op Israël in de termen van de hasbara-beoefenaars zelf wordt genoemd. Het lijkt voor de hand te liggen dat die ‘operations room’ nu overgeheveld wordt naar Netanyahu’s bureau.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Links in Israel

Vlag van Israel voor de Klaagmuur (Foto: Flickr/Nesher Guy)

Is er ruimte voor progressieve, linkse politiek in Israel, een land dat in een voortdurend conflict is met haar Palestijnse buren?

In bijna alle Westerse democratieën is het dominante politieke conflict economisch. Links en rechts worden daar gescheiden door vragen over de rol van de overheid in de economie en de manier waarop inkomen verdeeld moet worden. Israel is een van de weinige landen waar een andere kwestie de politieke partijen het sterkst verdeeld en dat is de relatie tussen de staat Israel aan de ene kant en de Palestijnen, de Arabische buurlanden en inwoners van Israel aan de andere kant. Is politiek in zo’n land wel te vergelijken met politiek in een land, als Nederland. Hier staat de Islam wel op de politieke agenda maar het is niet het belangrijkste politieke thema is, noch is het zo sterk ver verbonden is met het voortbestaan van de staat, als in Israel.

De centrale tegenstelling is tussen haviken en duiven: de duiven willen land opgeven voor vrede, steunen de vorming van een Palestijnse staat en willen de burgerrechten van Arabische Israeli’s en Palestijnen beschermen. De haviken willen geen land opgeven voor de vorming van een Palestijnse staat, wantrouwen de Arabische burgers sterk en steunen de kolonisten die zich in de Palestijnse gebieden vestigen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Netanyahu akkoord met ultranationalisten

Knesset (Foto: Flickr/Johnk85)

Slecht nieuws voor iedereen die vrede in Israël en de Palestijnse gebieden een warm hart toedraagt. Benjamin Netanyahu, leider van de Likud-partij, heeft een coalitieakkoord in elkaar gesleuteld en de partij van Avigdor Liebermann mag meedoen. Liebermann is leider van de ultranationalistische Yisrael Beiteinu (‘Israël ons huis’), die tijdens de laatste verkiezingen werd beloond met 15 zetels in de Knesset.

Bronnen binnen de Likud-partij, die de onderhandelingen leiden, bevestigen dat Liebermann minister van Buitenlandse zaken wordt. Zijn partij wordt verder verantwoordelijk voor de binnenlandse veiligheid, infrastructuur, toerisme en integratie. Het is echter nog allerminst zeker dat de regering nu rond is. Een regering in Israël heeft 65 van de 120 zetels in het parlement nodig. Likud en Yisrael Beiteinu komen samen tot 42 zetels (27 + 15).

Komende donderdag hoopt Netanyahu zijn regering te kunnen presenteren, die waarschijnlijk een coalitie tussen meerdere middelgrote partijen + Likud wordt. Kadima, de grootste partij van het land, lijkt geen kans meer te hebben in de coalitiebesprekingen.

Likud en Yisrael Beiteinu zijn partijen die het op veel punten eens zijn. Beide partijen zijn conservatief-liberaal en officieel seculier, hoewel het zionisme sterk doorklinkt in de partijen. Yisrael Beiteinu profileert zich echter veel meer als een nationalistische partij, die het vooral de Arabieren in eigen land heel moeilijk gaat maken. ‘Israël voor de Israëli’ lijkt de partij op het lijf geschreven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Israël: eerst wapenstilstand, dan nieuwe coalitie

Benjamin Netanyahu (Foto: Flickr/Lilach Daniel)

Na een intensieve verkiezingscampagne, met een drie weken durende vernietigende oorlog in Gaza als macaber hoogtepunt, zijn vorige week de vervroegde Israëlische parlementsverkiezingen gehouden.

Alle stemmen zijn inmiddels geteld en hoewel de centrumpartij Kadima (Vooruitgang) de meeste zetels heeft behaald, is het maar de vraag of partijleidster Tzipi Livni de nieuwe minister-president wordt.

President Peres zal na consultaties met de partijleiders diegene aanwijzen die de meeste kans maakt om een meerderheidscoalitie te vormen en Livni is niet de meest voor de hand liggende keuze. De door haar gewenste links-centrum coalitie met onder andere de Arbeidspartij van Barak haalt bij lange na geen meerderheid, en haar tweede optie, een eenheidsregering met belangrijkste rivaal Likud maakt ook weinig kans.

Het heeft er alle schijn van dat Likud leider Benjamin Netanyahu (door veel Israeli’s ook wel liefkozend Bibi genoemd) de meeste kans maakt om een rechts-religieus blok te vormen, waarin ook het extreem-rechtse Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman en de zeer religieuze Shas partij plaats zullen nemen. Maar zelfs al lijkt dit de meest voor de hand liggende optie, het blijft een lastige puzzel. Shas en Yisrael Beiteinu liggen elkaar bepaald niet, aangezien de laatste vergaande seculiere hervormingen wil doorvoeren.

Er dreigt nu dus een politieke impasse. Maar dat is op dit moment een zegen. Want ondertussen gaan de onderhandelingen met Hamas, ondanks de duidelijk leugenachtige ontkenningen van de van corruptie beschuldigde premier Olmert, gelukkig door. Het lijkt er sterk op dat er komende week een bestand getekend kan worden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.