De berichtgeving over de Kristallnachtherdenking van dit jaar door Annabel Nanninga c.s. staat bol van de onwaarheden.
Een karweitje dat een tijdje is blijven liggen omdat ik andere dingen te doen had - een vervelend corvée ook, maar wel één dat nog moest worden gedaan - is reageren op de berichtgeving op rechtse internetsites over de Kristallnachtherdenking van 9 november. Die was dit jaar nogal verbazend. Het was ook eigenlijk helemaal geen berichtgeving. Dat woord slik ik in, het was eigenlijk meer een vorm van 'framing' of gewoonweg smaad.
Ik weet niet of u dat verschijnsel kent dat mensen iets beschrijven wat u zelf hebt bijgewoond en dat u het dan niet herkent. Als journalist ben ik er een paar keer getuige van geweest, en ik vermoed dat andere journalisten het ook wel eens hebben meegemaakt. Je bent ergens geweest, hebt erover geschreven, en vervolgens lees je in een concurrerende krant een verslag van een collega die er ook bij moet zijn geweest, maar het geeft je de sensatie alsof je eigenlijk een heel andere gebeurtenis hebt meegemaakt dan die meneer van die andere krant.
Zo'n ervaring had ik dit jaar ook na de Kristallnachtherdenking waarvan ik zelf een van de organisatoren was geweest.
Ik was er, kondigde de sprekers aan en het verliep allemaal zoals het hoort: waardig en volgens velen ook indrukwekkend. (Wie nieuwsgierig is raad ik aan naar deze site te gaan, daar staan de speeches en is het ook allemaal te zien op video).