Nabeschouwing Zomergasten | Lidewij Edelkoort

RECENSIE - Waarin de auteur drie uur lang naar een orakel kijkt dat hij niet altijd even goed kan volgen, maar dat het wel voor elkaar krijgt om hem iets anders naar de wereld te laten kijken. Het ik-tijdperk is voorbij. Je zou het niet zeggen als je even naar Facebook of Twitter gaat, maar het is zo. Het ik-tijdperk is voorbij. Trendvoorspeller Lidewij Edelkoort heeft het gezegd. Het ik-tijdperk is zelfs al lang voorbij. Het ik-tijdperk is zo voorbij dat het Lidewij Edelkoort verbaasde dat Jan Leyers dacht dat we er nog midden in zaten. Welk tijdperk nu wel is aangebroken is onduidelijk. We zitten vlak onder de top van een enorme hobbel, waarvan het de vraag is of het gaat lukken om er overheen te komen. Als het lukt, dan glijden we een prachtig tijdperk binnen, met allemaal sliploze meisjes in folkloristische rokjes die vrolijk rond de meiboom dansen en moeder aarde beminnen. Bezit is niet meer nodig, want dankzij creativiteitslessen op alle opleidingen is onze fantasie enorm groot en is het voldoende om ons voor te stellen hoe het is om iets te bezitten. We kleden ons in berenvelletjes, telen onze eigen groente die we bemesten met onze eigen stront en fluiten ’s avonds met onze vrienden vogelliedjes aan het kampvuur. We delen onze geliefdes met elkaar en voeden onze kinderen samen op. Lukt het niet om over de hobbel heen komen, dan wordt de wereld een angstige en wantrouwige plek waarin iedereen zich terugtrekt in zijn eigen cocon en er nergens plek is voor outsiders. Een beetje zoals het hier sinds het begin van de mensheid is. Lidewij Edelkoort, om kort te gaan, is een orakel.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomergasten | Lidewij Edelkoort

, door

VOORBESCHOUWING – Vanavond is modegoeroe en trendwatcher Lidewij Edelkoort de vierde Zomergast van Jan Leyers. Een mooi moment om het even over het fenomeen mode te hebben.

Mode is een eigenaardig fenomeen. Dankzij mijn werk bij een voormalig postordebedrijf ben ik daar veel meer mee bezig dan voorheen. Zoals dat gaat als je ergens wat meer vanaf weet, zie ik ineens veel meer. Pas nu ik weet dat pastelkleuren een trend zijn, zie ik dat het stikt van de pastelkleuren in het straatbeeld. Om maar iets te noemen.

Ik zie ook ineens hoeveel slachtoffers er rondlopen. Vooral onder vrouwen, maar ook steeds meer onder mannen. Mijn hart bloedt als ik weer eens een seksegenoot zie rondwandelen op mannenuggs met daarboven peperdure jeans die zorgvuldig van gaten voorzien zijn, een vintage armyjasje, een knaloranje T-shirt en een zorgvuldig getrimde baard. Heb je pak ‘m beet 600 euro uitgegeven om er als een designzwerver uit te zien. 

Als baarddrager steekt het me dat de baard een trend aan het worden is. Ik had eigenlijk gedacht dat ie nooit meer modieus zou zijn en dat ik dus lekker als een anachronisme door de Westerse samenleving kon wandelen. Maar de baard is verdomme terug. En dan ben je, als baarddrager, ineens iemand die de mode volgt. Terwijl ik me daar juist aan wilde onttrekken. Afgelopen donderdag nog zat ik in de trein met een modieuze baardaap. Hij had knalgele schoenen van New Balance aan, donkere jeans, een gewatteerde donkerblauwe jas, een Scandinavian trekkersrugzak, een met zijn gele schoenen matchende koptelefoon… en een volle baard. Hij knikte even, in de veronderstelling dat wij gelijkgestemden waren. Ik begon te huilen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Quote du Jour

Quote du Jour | Bush-jaren voor Nederland?

, door

“…wat de Amerikanen hebben gehad met acht jaar Bush, dat krijgen wij nu. ”
(Trendvoorspeller Lidewij Edelkoort in Het Parool, niet online)

Ze is niet pessimistisch over de toekomst, in tegenstelling tot wat ze waarneemt bij veel politici. Ze voelt dat er een zachtere periode aankomt waarin de verschillende bevolkingsgroepen onbewust naar elkaar toe groeien. Maar over de Nederlandse politiek in de nabije toekomst is ze helemaal niet te spreken. ‘Wat nu gebeurt, strookt zó niet met de historie en mentaliteit van Nederland. Ik word er inmiddels op aangesproken in het buitenland. En dat geldt ook voor grote Nederlandse bedrijven.’

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.