Kunst op Zondag | Oscar Niemeyer in Tripoli

De Braziliaanse architect Oscar Niemeyer (1907-2012) is het beroemdste geworden als de bouwmeester die allerlei gebouwen ontwierp voor Brasilia, de begin jaren zestig nieuw aangelegde hoofdstad van Brazilië. Hij bouwde veel met beton, maar koos nooit voor alleen vierkante vormen; vaak stulpte er ergens een koepel uit of was er een schaalvormig helicopterplatform. Het Braziliaanse parlementsgebouw heeft allebei de vormen. Brasilia werd in vier jaar uit de grond gestampt. In dezelfde tijd kreeg Niemeyer opdracht om in de Libanese havenstad Tripoli een enorm terrein te ontwerpen voor tentoonstellingen, congressen en theatervoorstellingen. Een hotel, semipermanente woningen voor langdurige bezoekers, expositieruimtes: van alles moest er zijn. Vergelijk het met de RAI in Amsterdam, maar dan een vierkante kilometer groot.

Door: Foto: De ingang van het door Niemeyer ontworpen tentoonstellingsterrein copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: De werkgelegenheid is voor Libanese vrouwen slecht, maar het onderwijs biedt wel kansen (en lage lonen). copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Vrouwenrechten in Libanon

, door

ACHTERGROND - Ik kom graag in Libanon maar dat maakt me niet blind voor minder leuke kanten. Zoals de positie van de vrouw. Die is op het eerste gezicht niet slecht, en dat bedoel ik letterlijk, want wie over straat gaat ziet weinig verschillen met westerse landen. Je vindt vrouwen in elke economische sector. Ze volgen elke soort onderwijs en er zijn geen van overheidswege opgelegde kledingvoorschriften. Vergeleken met de vrouwen in de andere Arabische landen zijn de Libanese vrouwen inderdaad vrij geprivilegieerd.

Als je strikt juridisch kijkt, is het in orde. Zelfs hier bedriegt echter de schijn: pas twee jaar terug is een wet afgeschaft die mannen vrijwaarde van vervolging wegens verkrachting als ze met hun slachtoffer trouwden. Maar goed, die wet is dus afgeschaft en strikt juridisch kon het allemaal een stuk minder.

Als we kijken of vrouwen hun rechten ook kunnen uitoefenen, ligt dat anders. Het World Economic Forum publiceert regelmatig overzichten van gendergelijkheid. Hier is die van het afgelopen jaar en dan staat Libanon er niet best op: 140e op een lijst van 150 landen. Alleen Jemen, Pakistan, Irak, Syrië, Tsjaad, Congo, Mali, Iran en Saoedi-Arabië presteren nog slechter. (Nederland en België zijn 27e en 32e. De Scandinavische landen scoren het best.) Libanon stond in 2010 nog 116e en is dus flink gezakt.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Malayeen

, door

Malayeen is een avant-garde trio uit Beiroet, Libanon. Veel traditionele instrumenten (o.a. djarbouka), maar ook draaitafels, electronica en effecten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Zeid Hamdan ft. Hiba Mansouri

, door

Bij triphop zult u niet meteen aan Libanon denken, maar tussen 1997 en 2005 maakte Soap Kills, ofwel het koppel Yasmine Hamdan en Zeid Hamdan (geen familie), een paar mooie platen met ietwat dromerige muziek. Triphop met Arabische invloeden, hoewel er ook wel eens een tango bij kon zitten. Yasmine Hamdan ging later verder met het project Yas, waarover hier al eerder is geschreven, en is momenteel solo actief.

Ook Zeid Hamdan begon een solocarrière, waarin hij zo nu en dan bestaand materiaal voorzag van nieuwe arrangementen. Het bovenstaande liedje is in 1994 door Zaki Nassif geschreven voor de beroemde Libanese zangeres Fairouz en in 2008 door Zeid Hamdan bewerkt voor Hiba Mansouri.

Het clipje, waarin Mansouri zich rond laat dragen door haar echtgenoot, is opgenomen op verschillende plaatsen in Beiroet. Je ziet het strand ter hoogte van de Amerikaanse universiteit, de Place de l’Étoile en de Place des Martyrs. Het park heb ik zo snel niet kunnen identificeren.

Foto: Beit Beirut copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Beit Beirut

, door

COLUMN - Je merkt in Libanon eigenlijk elke dag wel dat er ooit vijftien jaar lang is gevochten. Niet dat de mensen elkaar nu nog naar het leven staan, maar door allerlei, vaak heel triviale dingen. Zo duiden de Beiroetis hun straten nooit aan met de officiële namen omdat de administratie in verval is geraakt. Ik zou ook kunnen schrijven over het grote aantal auto’s in Libanon, want het openbaar vervoer heeft de burgeroorlogen niet overleefd.

Gisteren kwam ik in Beit Beirut, een ooit elegant Ottomaans huis aan de Rue de Damas ofwel de beruchte Groene Lijn die ooit het christelijke Oost-Beiroet scheidde van het islamitische West-Beiroet. Het huis werd de vaste basis van christelijke sluipschutters, want het had grote ramen, waardoor een wijd schootsveld viel te bestrijken. Het werd dus ook zelf onder vuur genomen en de kogelgaten zijn nog altijd zichtbaar. Het resultaat ziet u hierboven. In 2008 werd een begin gemaakt met de restauratie, die voor een groot deel is gefinancierd door de stad Parijs.

Architect Youssef Haidar had echter eigen ideeën over hoe de restauratie het beste kon plaatsvinden. Waar de vooroorlogse huizen, voor zover ze überhaupt nog te herstellen waren, konden worden gerestaureerd met de oorspronkelijke materialen, koos Haidar voor metaal. Zoals u boven ziet, lijkt het gebouw op het eerste gezicht helemaal niet gerestaureerd maar oogt het alsof er alleen wat ijzeren steunpilaren zijn geplaatst. Veel mensen waren erdoor geschokt maar Haidar legde uit dat hij iets had willen maken dat eruitzag als een prothese. Hier leest u er meer over en zijn foto’s.

Quote du Jour

Quote du Jour | Transgender

, door

Sometimes you find judges that surprise you and make you believe that there is an independent judiciary in Lebanon; it’s something that is worth protecting.

Advocaat Tarek Zeidan is blij met de uitspraak van een Libanese rechtbank die een transgender man het recht geeft zijn geslacht officieel te veranderen. Dat mocht in veel moslimlanden al, maar alleen als je kon aantonen de nodige chirurgie ondergaan te hebben. Libanon erkent nu ook dat je transgender kunt zijn vanuit een psychologische noodzaak.

Foto: Photo Unit (cc)

Als derdewereldlanden vluchtelingen kunnen opvangen, dan kan Europa dat ook

, door

OPINIE - Als ontwikkelingslanden erin slagen om vluchtelingen te veranderen in waardevolle ‘activa’ , dan moet Europa dat toch ook kunnen, schrijft hoogleraar migratiestudies Melissa Siegel.

In de afgelopen paar jaar zijn we getuige geweest van een continue discussie over de druk die het gastvrij opnemen van grote aantallen vluchtelingen plaatst op de Europese samenleving. Er werden zorgen geuit over de druk op onze economie, de verstoring van de sociale cohesie en de stress die dat geeft voor de infrastructuren van de lidstaten.

Maar wat de Europese media hebben gelabeld als de migrantencrisis is in feite onderdeel van een fenomeen van een veel grotere omvang dan wat in Europa alleen wordt waargenomen. Het is een verschijnsel van gedwongen verplaatsing dat armere landen onevenredig raakt, eerst en vooral de buurlanden van conflictgebieden.

Zijn vluchtelingen een last?

Van de 21,3 miljoen vluchtelingen wereldwijd in 2015 vingen ontwikkelingslanden 86 procent op, waarmee slechts veertien procent overbleef voor de ontwikkelde landen (UNHCR, 2016). Vluchtelingen kunnen sterk drukken op de nationale hulpbronnen als een enkel land belast is met de ondersteuning en bescherming van grote aantallen. Dat is bijvoorbeeld het geval in Libanon dat grenst aan het door conflicten geteisterde Syrië. Het land heeft 183 vluchtelingen op iedere duizend inwoners en worstelt met het bieden van adequate ondersteuning aan zowel vluchtelingen als de eigen bevolking (UNHCR, 2016).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Myriam Klink

, door

Libanon heeft een zwakke overheid en dat betekent dat de burgerlijke vrijheden er wat groter zijn dan in de meeste andere landen van het Midden-Oosten. Vanzelfsprekend zijn er dan ook provocateurs die de grenzen van het haalbare opzoeken. Zoals zangeres Myriam Klink, die een reputatie heeft van relletjes.

Het bovenstaande videoclipje, een duet met Jad Khalifé, was afgelopen week aanleiding voor kabinetsberaad en kreeg vandaag van het Libanese ministerie van Justitie een uitzendverbod. Het zal Klinks populariteit geen kwaad doen. En “Goal”, zoals het niemandalletje heet, is eigenlijk ook wel een leuk deuntje.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Post-Atheïst

Post-atheïst | Wonderverhaal

, door

COLUMN - Zomaar een berichtje uit de sociale media. Een Australische kankerpatiënte had vernomen van de kerk van de heilige Charbel en besloot er met haar zoon naartoe te gaan. Toen ze er aankwamen, bleek de kerk echter gesloten. Ze liep al terug naar de auto toen een priester langs kwam wandelen en hun vroeg of hij kon helpen. Ze vertelde dat ze uit Australië was gekomen om de zegen van een priester te ontvangen. Terwijl de geestelijke haar zegende, maakte haar zoon met zijn telefoon een foto, waarna de Australiërs afscheid namen en terugkeerden naar hun hotel.

Daar keek een Libanese vriend langs de foto’s op de telefoon en hij herkende de priester: het was de heilige zelf. Verbijsterd over het wonder reisden de vrouw en haar zoon terug naar Australië, waar ze enkele keren in het ziekenhuis werd getest, maar geen kanker meer bleek te hebben.

Kortom, een wonderverhaal waarvan er dertien in een dozijn gaan.

Het kan niet waar zijn – en dan bedoel ik niet dat kanker niet de gewoonte heeft het lichaam van zijn slachtoffers te verlaten. Om te beginnen is er de onduidelijke bron. Het verhaal dook afgelopen twee weken op verschillende plaatsen op, maar ik heb niets ouders kunnen vinden dan een bericht dat op 19 mei werd geplaatst op een Facebookpagina van een maronitische christen. (Maronieten zijn Libanese rooms-katholieken.) Dat is sindsdien ruim 3100 keer “geshared”.

Vorige Volgende