Brief aan Gerdi Verbeet

Geachte mevrouw Verbeet, Na deze week begint voor het parlement het zomerreces. Ik vind het wel prima, twee maanden lang even wat minder politiek. Ook voor u als voorzitter van de Tweede Kamer lijkt het me lekker. Schoenen uit, benen op tafel, wijntje erbij en vooral even geen gedoe over bezuinigingen en de economie. Even geen politieagente spelen tussen een stel bekvechtende betweters. Wordt u daar nooit moe van? Ik wel. Ik ben er eerlijk gezegd wel even klaar mee. Dat Lenteakkoord kan me gestolen worden. We doen alsof dat de toekomst van Nederland gaat bepalen, maar dat is niet zo. Het akkoord is er voor de bühne. Voor Europa en de financiële markten. Dáárvoor was het nuttig. Verder was de totstandkoming van het akkoord vooral een partijpolitiek steekspel waarbij de posities voor de verkiezingen zijn bepaald. Dat proces was erg interessant; het uiteindelijke akkoord totaal niet. Op 12 september gaat alles op de schop. Dat is niet erg, maar laten we dan nu niet doen alsof dat akkoord iets voorstelt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.