Klaver, stop met weggooien van GroenLinks

Vandaag komen  de leden van PvdA en GroenLinks bijeen om het over de kabinetsformatie te hebben, met name over de samenwerking tussen de twee partijen. Huub Bellemakers, partijbaron en fractievolger van GroenLinks Nijmegen doet mede namens Selcuk Akinci een oproep aan Jesse Klaver. Van bovenaf zo’n samenwerking pushen is echt ongehoord. Je stelt je eigen partijen voor een voldongen feit. Het gooit onze eigen groene ideologie overboord, je staat helemaal niet sterker tegenover Rutte en leidt electoraal nergens toe. In de zucht naar regeringsdeelname dreigen Jesse Klaver en Lilianne Ploumen hun eigen partijen voor de trein te gooien. Met hun voorstel de onderhandelingen als één fractie te voeren, proberen ze de leden van beide partijen op te zadelen met een voldongen feit. Een mandaat voor deze stap ontbreekt ten ene male. Nooit heeft het congres van één van deze partijen zich uitgesproken voor zo’n verregaande vorm van samenwerking. En ook de kiezer heeft in maart van dit jaar een keuze gemaakt voor één specifieke partij en niet voor een gecombineerde lijst. Met zijn fusiedrang geeft Klaver blijk van onbegrip of zelfs minachting ten aanzien van de groene ideologie en van zijn kiezers. Groene ideologie is fundamenteel anders dan de sociaaldemocratie. De sociaaldemocratie komt van oudsher op voor economisch achtergestelde groepen in de samenleving. Duurzaamheid werd lange tijd beschouwd als luxe-onderwerp. Groenen kijken veel breder naar ongelijkheid. Emancipatie, eerlijke verhoudingen tussen landen en rekening houden met de belangen van toekomstige generaties zijn kernaspecten van duurzaamheidsdenken. Niet voor niets staat GroenLinks traditioneel in de linkerbovenhoek van het politieke spectrum: links en progressief. Als Klaver en Ploumen zeggen dat de partijen ‘naar elkaar zijn gegroeid’, dan heeft Klaver iets fout gedaan. Dan is GroenLinks onder zijn leiding veel te ver naar het midden afgezwakt. Fijn dat de PvdA na 30 jaar neoliberaal beleid weer iets naar links afbuigt, maar GroenLinks behoort veel radicaler te zijn dan dat. De PvdA wil de oneerlijke randjes bijschaven. GroenLinks staat voor een fundamentele verandering van de maatschappelijke orde ten gunste van mens en milieu en niet voor markt en munt. Dit verschil is internationaal ook goed zichtbaar. Niet alleen zitten er in de Europese sociaaldemocratische partij te veel ondemocratische of corrupte clubs, ze willen ook gewoon andere dingen. De Europese Groene fractie daarentegen treedt op als geheel, met een duidelijke en gedeelde groene en solidaire missie. En op internationale schaal willen de meeste sociaaldemocratische partijen de grote industrieën helemaal niet aanpakken, of optreden tegen uitbuiting en milieuvervuiling. Denk alleen al aan de Nederlandse PvdA-kopstukken Albayrak en Benschop, die werken of lobbyen voor bedrijven als Shell en Schiphol. Daarmee is niet gezegd dat PvdA en GroenLinks niet kunnen samenwerken. Het is toe te juichen dat de partijen zich tijdens een formatie eindelijk eens niet tegen elkaar laten uitspelen. Maar een fusie van fracties zou leiden tot een verschraling van het politieke landschap. Linkse samenwerking is juist van meerwaarde, wanneer meerdere partijen vanuit een stevig eigen perspectief aan een agenda werken. Met een linkse eenheidspartij worden die verschillende perspectieven vanuit machtszucht platgewalst. Dat leidt tot ideologische armoede en vlakke profielen waarin veel PvdA- en GroenLinks-kiezers zich niet meer zullen herkennen. Zoals een kandidaat-voorzitter van de PvdA laatst zei: „dan stemt de postbode zeker niet meer op zo’n fusiepartij”. En kiezers die stemmen voor radicale verduurzaming zullen zich niet aangetrokken voelen tot een centrumlinkse partij. Het electorale gat dat ontstaat in de linkerbovenhoek direct opgevuld worden door een andere partij. Kortom: de voorgenomen fractiefusie is ideologisch, Europees en electoraal een heilloze weg. Het is beslissing die bij geen van deze partijen past en de partijen, zo veel is inmiddels wel duidelijk, ook geen betere papieren geeft in de onderhandelingen. Er is geen enkele reden rte denken dat je zo meer van Rutte cs gedaan krijgt. Samenwerking is toe te juichen, maar het fusieplan kan gevoeglijk van tafel. Als je goede vrienden bent, hoef je niet te trouwen.  

Door: Foto: Baudouin (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ledenraadsverkiezing PowNed is krakkemikkig

Logo PowNed

Het is zover: er kan gestemd worden voor de PowNedledenraad. Of beter: gestemd tegen. Uit de procedure zijn namelijk 22 kandidaten gekomen voor de raad, die twintig leden moet gaan tellen. De leden mogen nu twee kandidaten wegstemmen.

Veel waarde aan dit op papier hoogste orgaan van PowNed lijkt het bestuur niet te hechten. Voorzitter Dominique Weesie geeft in Glenn Beckstijl een anti-David Rietveldadvies: “Neen, dit is geen stemadvies, slechts een constatering.” Rietveld is van de kandidaatcontroleurs van Weesie – allemaal blanke mannen overigens – ook degene met het beste bestuurlijke CV en degene die het meeste tijd heeft gestoken in zijn motivatie. Hij heeft zelfs al een actie gevoerd tegen (vermeend) nepotisme bij de nieuwe omroep. Maar – want wij beheersen die truc ook – dat zal zeker geen rol hebben gespeeld bij het niet-stemadvies van Weesie voor de kandidatenlijst van zijn speeltje.

De leden zelf worden bij deze stemming ook niet bepaald respectvol behandeld. Stemmen moet bij de omroep opgezet door mensen die alles weten van internet door het sturen van een mailtje. Een automatische ontvangstbevestiging kan er daarbij niet eens vanaf, dus je moet maar hopen dat je stem niet in de spamfolder verdwijnt. Ook moet je je lidmaatschapsnummer in het mailtje zetten. Dat is eenmalig door PowNed als e-mail verstuurd tijdens de ledenwerfcampagne, maanden geleden. Wie die mail niet meer kan vinden, kan niet bellen om erachter te komen, want PowNed is niet telefonisch bereikbaar. Er is ook geen tool op de PowNedsite om hier achter te komen. En anoniem stemmen is er dus al helemaal niet bij.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.