Chavez is een attention whore soort van. Is hij niet in het nieuws dan zorgt hij er wel voor dat hij in het nieuws komt. En wat is voor een socialistisch leider nu een geschikter moment dan 1 mei om de krantenkoppen te halen? Chavez bedacht een plan. Hij weet als geen ander dat de weg naar publiciteit loopt via het bruuskeren van een ongevaarlijke entiteit van internationaal formaat. Zo is de Amerikaanse president Bush een favoriet slachtoffer. Want Chavez weet dat Bush toch nooit zal terugslaan en dat beide landen stilzwijgend toestemmen in hun wederzijdse oliehandelsrelatie. Sinds het aantreden van Chavez is er nog geen druppel olie minder geëxporteerd naar de VS. Maar iemand wie zijn identiteit ontleent aan het bruuskeren van anderen weet ook dat voorspelbaarheid in de bruuskeringen de dood in de pot kunnen zijn. Iedere shockblogger kan daar over meepraten. Chavez zocht voor zijn 1 mei speech dus nog de broodnodige variatie. Na zijn hersenen onder die rode baret flink gepijnigd te hebben kwam Chavez gisteren met twee nieuwe slachtoffers: de Wereldbank en het IMF. Ongevaarlijke entiteiten van internationaal formaat want Venezuela heeft haar schulden al enkele jaren geleden afgelost en ook andere Latijns Amerikaanse landen zoals Argentinië ontdoen zich gestaag van hun kredietverplichtingen. In een toespraak voorafgaand aan de 1 mei viering heeft Chavez de Wereldbank en het IMF de deur gewezen, hij wil niets meer met deze kredietverstrekkers te maken hebben. Volgens Chávez buiten de organisaties kleine arme landen uit. Hij wil nu zelf een kredietbank oprichten, die wordt geleid door Zuid-Amerikaanse landen. (RTL-Z). Deze nieuwe 'Bank van het Zuiden' zou ook leningen verstrekken maar dan zonder 'lastige' voorwaarden. Maar zal Venezuela (onder leiding van Chavez) als hoofdsponsor van deze bank onvoorwaardelijk geld lenen aan buurlanden of wil ze niet ook graag haar staatsmodel via een bank exporteren zoals Chavez zelf de Wereldbank en het IMF verwijt?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“There’s no transition and it’s not your country.”
Terwijl Den Baard persoonlijk onderzoekt of het geroemde Cubaanse gezondheidssysteem wel zo goed is, zit de grote bovenbuur ook niet stil. Condoleezzah Rice heeft voorwaar reeds voorwaardelijk een nieuwe Cubaas aangesteld: Caleb McCarry. Hoewel er in Amerika een steeds groter wordende groep mensen neigt naar op vakantie gaan en normale betrekkingen aanknopen met de Rode Duivel, blaast de admistratie, zoals ze eigelijk steeds heeft gedaan, warm en koud. ( > interessant artikel in The Nation, overigens!)
Stèl dat Roodbaard tòch voor de verkiezingen het loodje legt, dan hebben ze daar in ieder geval weer een keer wat anders om Latijns opgewonden rond te doen ipv steeds maar weer die woeste woestijnrovers van Olieland.
Het Belgische Indymedia is er alvast niet gerust op.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.