(K)wartaal

Op de economiepagina van het NRC van vandaag maakt Maarten Schinkel zich druk over het feit dat China geen kwartaalcijfers over haar economie afgeeft. Andere partijen doen nu moeilijk om die te herleiden zodat die er wel zijn. Hij sluit af met iets te zeggen als "China is nu ook een grote economie" en "we hebben er recht op" (mijn vertaling). Waarom zijn die kwartaalcijfers eigenlijk belangrijk? Zodat hijgerige beleggers nog sneller aannames kunnen doen en op basis daarvan weer miljarden aandelen van eigenaar laten te verwisselen? Wat is de meerwaarde van het op kwartaalbasis weten hoe het gaat met de economie, anders dan je gedrag en gevoel vrijwillig laten te beïnvloeden door de grootste gemene deler? Waarom fixeert iedereen zich op kwartaalcijfers en heeft vrijwel niemand het over tienjaarcijfers? Voor bedrijven, beursgenoteerd en vooral in de VS, hetzelfde verhaal. Krampachtig ieder kwartaal weer aantonen dat je winstgevend blijft en voldoet aan de verwachtingen, want anders..... Waarom niet gewoon werken aan een gezond bedrijf of land en om de twee jaar te kijken wat de balans zegt (plat vertaald, wat er meer op de rekening staat of meer aan bezit is)? Al die hijgerigheid en fixatie op korte termijn doelen (vast wel in heel veel managementlectuur goed te praten) levert alleen maar stress en geslinger op. Doe 's rustig. Maak je niet druk. Zie je vanzelf dat de fluctuaties in de economie minder heftig zullen worden. Loslaten..... Full disclosure: Ik werk zelf al heel lang voor een niet-beursgenoteerd bedrijf dat al ruim 17 jaar lekker bezig is met alleen maar een jaarverslag om dat aan te tonen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.