Een gastbijdrage van Kassim Mohammed. Hij is ook te lezen in de laatste aflevering van Zam Afrika Magazine. Wanneer beseft de internationale gemeenschap dat het sturen van marineschepen het Somalische piratenprobleem niet zal oplossen? In april voerde de Nederlandse marine een landing uit op de Somalische kust om de bemanning van een Iraanse visserboot te bevrijden. Tijdens de operatie werden zestien Somalische piraten gevangen genomen. Twee daarvan kwamen om het leven, wat tot enige controverse leidde. Het doel van de marine is toch om piraten levend te vangen? Een operatie kan natuurlijk wel eens uit de hand lopen, maar er blijft een vreemd luchtje aan deze zaak hangen. Tot verontwaardiging van veel Somaliërs wierpen de Nederlandse mariniers de lichamen van de twee omgekomen piraten zonder pardon in zee. Het was te heet om ze te bewaren, verklaarde een woordvoerder achteraf, en bovendien was de kans dat de nabestaanden konden worden opgespoord te verwaarlozen. De nabestaanden, die niet veel later zonder veel problemen door de pers waren opgespoord, waren niet onder de indruk van deze verklaring. Maar het signaal van de Nederlandse marine was wel duidelijk aangekomen: de internationale gemeenschap heeft er geen problemen mee om Somaliërs te behandelen als uitschot van de allerlaagste soort. De regel dat elke misdadiger recht heeft op een eerlijk proces geldt blijkbaar niet zodra de Somalische landsgrenzen worden overschreden. Marinecodes gelden blijkbaar voor iedereen, behalve voor Somaliërs. Dat is niet het enige luchtje aan deze zaak.
Zo meldt het NRC:
De Nederlandse kustwacht in het Caribisch deel van het koninkrijk voert geen patrouilles meer uit in de territoriale wateren rond Curaçao en Bonaire. Dat meldt de vakbond voor kustwachtpersoneel, NAPB. Dat komt door het toenemende geweld tegen kustwachtpersoneel. […]
Curaçao is een populair doorvoereiland voor drugs.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.