Een gastbijdrage van Kassim Mohammed. Hij is ook te lezen in de laatste aflevering van Zam Afrika Magazine. Wanneer beseft de internationale gemeenschap dat het sturen van marineschepen het Somalische piratenprobleem niet zal oplossen? In april voerde de Nederlandse marine een landing uit op de Somalische kust om de bemanning van een Iraanse visserboot te bevrijden. Tijdens de operatie werden zestien Somalische piraten gevangen genomen. Twee daarvan kwamen om het leven, wat tot enige controverse leidde. Het doel van de marine is toch om piraten levend te vangen? Een operatie kan natuurlijk wel eens uit de hand lopen, maar er blijft een vreemd luchtje aan deze zaak hangen. Tot verontwaardiging van veel Somaliërs wierpen de Nederlandse mariniers de lichamen van de twee omgekomen piraten zonder pardon in zee. Het was te heet om ze te bewaren, verklaarde een woordvoerder achteraf, en bovendien was de kans dat de nabestaanden konden worden opgespoord te verwaarlozen. De nabestaanden, die niet veel later zonder veel problemen door de pers waren opgespoord, waren niet onder de indruk van deze verklaring. Maar het signaal van de Nederlandse marine was wel duidelijk aangekomen: de internationale gemeenschap heeft er geen problemen mee om Somaliërs te behandelen als uitschot van de allerlaagste soort. De regel dat elke misdadiger recht heeft op een eerlijk proces geldt blijkbaar niet zodra de Somalische landsgrenzen worden overschreden. Marinecodes gelden blijkbaar voor iedereen, behalve voor Somaliërs. Dat is niet het enige luchtje aan deze zaak.
Zo meldt het NRC:
De Nederlandse kustwacht in het Caribisch deel van het koninkrijk voert geen patrouilles meer uit in de territoriale wateren rond Curaçao en Bonaire. Dat meldt de vakbond voor kustwachtpersoneel, NAPB. Dat komt door het toenemende geweld tegen kustwachtpersoneel. […]
Curaçao is een populair doorvoereiland voor drugs.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.