India: Ontwikkelingslanden voorop in strijd tegen klimaatverandering

Iedere 2 a 3 weken publiceert Sargasso een kort filmpje uit de serie Niet in het Nieuws van Lokaalmondiaal. Lokaalmondiaal informeert mensen over wereldse onderwerpen en wil bewustwording creëren over internationale samenwerking en begrip voor andere culturen bevorderen. Onderstaand filmpje is bij Lokaalmondiaal hierrr in een hogere resolutie te vinden. Mumbay, maart 2008 - We raken niet uitgepraat over klimaatverandering, maar er zijn niet veel mensen die tot concrete maatregelen overgaan en hun manier van leven veranderen. Wat dat betreft kunnen we veel leren van ontwikkelingslanden. Klimaatverandering, duurzaam leven, groene energie... we hebben onze mond er vol van. Groen zijn is hip en nooit eerder leken Nederlanders zo toegewijd aan onze planeet.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour – Messing with the atmosphere

“I’m not a huge fan of messing with the atmosphere in an geo-engineering sense because there could be unpredictable consequences. But there are also a lot of unpredictable consequences of temperature increase. It does appear that we’re failing to act [on emissions]. And if we are failing to act, then we have to consider some of the other options.” (Guardian)

Dr Alice Bows van het Tyndall Centre for Climate Change Research aan de Universiteit van Manchester is een van de wetenschappers die in een publicatie van de Britse Royal Society pleit voor een radicale aanpak van het klimaatprobleem. Geo-engineering is zo’n radicale aanpak en kan o.a. inhouden dat we de oceanen bemesten om explosieve algengroei te bevorderen: de algen nemen vervolgens CO2 op. Andere geo-engeneering ideeën zijn het plaatsen van grote spiegels in de ruimte of het zaaien van wolken om de aarde te behoeden voor te veel inkomende zonnestraling.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Groenlandse haai toch geen vijand ijsbeer

‘Haai vijand van ijsbeer’ koppen vandaag diverse nieuwsbronnen. Wat wil het geval: in Noorwegen is een Groenlandse haai opengesneden en in de maag vond men resten van een ijsbeer. “De vondst vormt mogelijk het eerste tegenbewijs voor de stelling dat ijsberen geen natuurlijke vijanden hebben” zo wordt ons op Spits!vondige wijze meegedeeld in het gelinkte artikel. Als we de Inuït [update] en de orca even buiten beschouwing laten heeft de ijsbeer inderdaad geen natuurlijke vijanden, deze vondst in de maag van een Groenlandse haai brengt daar geen verandering in.

De Groenlandse haai is een (bijna) alleseter, een opportunist die in water zwemt zodra het vloeibaar is: vanaf -1°C tot 12°C. Zijn ogen zijn zwak en de hoornvliezen zijn vaak aangetast door een parasitair kreeftje (bron), half blind glijdt het koudbloedige dier door het ijskoude water. De Groenlandse haai is erg langzaam en heeft nog nooit mensen aangevallen, deze twee duikers kunnen hem dan ook gerust plagen. Zijn vlees is giftig tenzij je het eerst een paar weken laat rotten in de buitenlucht. Maar dan nog smaakt het alsof je een brok ammonia naar binnen werkt (bron). De Inuït hebben geen hoge dunk van de Groenlandse haai, ze beschouwen hem als een schrokkende schobbejak, een aaseter geen heroïsche jager. Er bestaat een legende dat een Inuït vrouw haar haren waste met urine, ze droogde met een dweil en die in de zee gooide: hieruit ontstond de Groenlandse haai (bron). Ga er maar aanstaan als er zo in de overlevering over je gesproken wordt! Dan ben je wellicht wel blij met de stoere krantenkop “(Groenlandse) Haai vijand van ijsbeer”?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De elektrische auto

Het is niet waarschijnlijk dat de internationale gemeenschap in al haar praatsessies ooit zal komen tot een werkbare en goede aanpak van de klimaatproblematiek. Het heeft dus geen zin om daarop te wachten. Maar dat gezegd hebbende, komt dan wel de vraag naar boven “wat dan wel?”
Hoe kan een significante omslag bereikt worden waardoor uiteindelijk de CO2 uitstoot (en nog wat dingen) naar een beheersbaar niveau zakt. Om dingen in beweging te zetten, moeten belanghebbenden het gevoel krijgen dat er iets te winnen valt bij het verbeteren van de situatie.
Emil Möller heeft hier een tijd op zijn eigen wijze proberen op te wijzen. En één van de onderwerpen die iedere keer terugkwam was de Elektrische Auto.
Nu leek me dit eigenlijk weinig interessant. In mijn ogen verplaatste je daar alleen maar het probleem van directe oliestook naar indirecte olie/gas/kolen-stook toe. Bovendien zag ik niet in wie er bereidt zou zijn hier significant in te investeren.
Tot het kwartje viel. Of beter gezegd, tot de twee kwartjes vielen. Het ene kwartje schreeuwde me al een hele tijd toe: Energiemaatschappijen. Het andere kwartje zat wat meer verborgen in een verre pagina van een obscure presentatie in de vorm van een tabelletje over Well-to-Wheel efficiëntie.
Laat me u even de twee kwartjes nader toelichten.

Eerst de energiebedrijven. Die hebben natuurlijk gewoon als streven zoveel mogelijk energie te verkopen. Ook al proberen ze een “groen” karakter te krijgen met allerlei campagnes, het is toch contra-productief om daar als bedrijf heel hard aan te trekken.
En als ze de kans zien om hun markt uit te breiden, zonder dat dit door iedereen veroordeeld gaat worden, zullen ze die zeker grijpen. Daarom is het fenomeen elektrische auto bij uitstek een investering vanuit die hoek waard. Het kan namelijk zorgen tot een stevige verplaatsing van de energiemarkt van de oliemaatschappijen naar de elektriciteitsmaatschappijen. Essent zet daarom maar alvast de eerste voorzichtige stappen. als meer bedrijven volgen, kan dit ineens een enorme stimulans zijn die de autowereld in een paar jaar behoorlijk op zijn kop kan gooien.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ChristenUnie en wetenschap gaan niet goed samen

Afgelopen weekend kwam de volgende quote voorbij van niemand minder dan Minister Rouvoet (ChristenUnie):
Geloof is een andere vorm van wetenschap
Heel blij dat hij niet op de stoel van Plasterk zit.

Ik had het alweer verdrongen tot vandaag de combinatie van een linktip en het verschijnen van het rapport van het KNMI over de stevige impact van de klimaatverandering in NL met bijbehorend bericht van de regering me weer wakker schudden. Hier de uitspraak van staatssecretaris Huizinga (u raadt het al, ChristenUnie) naar aanleiding van het rapport:
Huizinga is blij met het rapport ‘als extra bouwsteen voor een nationaal beleid dat omgaat met de onzekerheden van het klimaat’.
Misschien reageer ik hier iets te allergisch, maar welke “onzekerheden” m.b.t. het klimaat zijn er eigenlijk nog na het IPCC rapport en nu het rapport van het KNMI? Of biedt de wetenschap mevrouw Huizinga niet de zekerheden die ze kent van dat ene dikke boek?
De conclusies uit het rapport zetten mij en de regering natuurlijk aan het denken.
Nu pas aan het denken? Stop daar dan ook onmiddelijk maar weer mee en ga wat doen! Laat dat denken in vredesnaam over aan wetenschappers over.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende