Dit keer niet tegen de politie gericht, maar tegen de Jeugdgezondheidszorg (JGZ) en Jeugdzorg (JZ). De laatste weken duiken er verontrustende berichten op in de media waarbij overenthousiaste JGZ- en JZ-medewerkers brave vaders en moeders er onterecht van beschuldigen dat ze hun kinderen verwaarlozen of mishandelen. Wie wantrouwen zaait, zal wantrouwen oogsten. De JGZ en JZ lijken steeds meer samen te smelten. Daar waar het namelijk de natuurlijke taak van de Jeugdzorg is om problemen op te sporen, doen tientallen beroepsgroepen in de jeugdgezondheidszorg dat inmiddels ook. Velen daarvan werken met meldplichten en protocollen als ze ‘niet-pluis’-gevoelens hebben. Een greep uit het rijke aanbod: tandartsen, eerste hulpposten, juffen en meesters, school maatschappelijk werkers, jongerenwerkers, kraamhulpen, consultatiebureau-artsen en –verpleegkundigen, gemeentelijke interventieteams (ja de tandenborsteltellers). Er ontstaat een ronduit negatieve benadering jegens gezinnen. Wie problemen zoekt, zal ze immers vinden. Desnoods leg je een gezin net zo lang onder een vergrootglas totdat je een probleem hebt gevonden. Een aantal voorbeelden: Eén op de tien meldingen van kindersmishandeling is onterecht, meldde Trouw begin februari in een fraai achtergrondverhaal. Nog eens vijftien procent van de meldingen kan niet bevestigd worden. Dat is dus een mix van schuldigen en onschuldigen. Dat kan gebeuren, maar al die gezinnen worden in elektronische dossiers geboekt als verdacht. Je weet immers maar nooit. Gezinnen gaan daar echter aan kapot, boekstaafde de krant.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Voor de meeste mensen is zwanger worden een heuglijk moment, maar wie het advies Een Goed Begin: Veilige Zorg Rond Zwangerschap en Geboorte leest, denkt daar ineens heel anders over. Zwangerschap is blijkbaar een groot probleem in Nederland. En naar inmiddels goed Nederlands pavloviaans gebruik worden daarom meteen een elektronisch volgdossier, casemanagers en verplichte huisbezoeken aan alle zwangeren voorgesteld.
Het advies is opgesteld door een Stuurgroep van professionals en vertegenwoordigers van cliëntenraden en verzekeraars. Minister Klink is blijkens de begeleidende kabinetsbrief prima te spreken over de aanbevelingen. Het advies komt dan ook als geroepen, want de Nederlandse kraamcijfers zijn niet al te best. Relatief veel vrouwen en kinderen overlijden in het kraambed, of kort daarna.
Een aantal ‘verbeterpunten’ springt in het oog. Uiteraard werken zorgverleners niet goed samen, dus moet er een elektronisch volgdossier komen, in dit geval het Perinataal Webbased Dossier (PWD). De regie moet bij één persoon komen te liggen, de casemanager: een titel die al genoeg zegt over hoe men tegen de aankomende moeder aan kijkt.
Nieuw is dat ook deze casemanager (dat kan gewoon een verloskundige zijn) een huisbezoek moet afleggen in de zevende maand. Uiteraard blijft het speuren achter de voordeur niet beperkt tot de zorg voor de zwangere. Het hele huishouden wordt onder de loep genomen of er sprake is van een zorgelijke gezinssituatie of psycho-sociale problematiek. Zodra er ‘risicofactoren’ worden aangetroffen, moeten die weggemanaged worden.
GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Dit stuk is van Dimitri Tokmetzis, een journalist die op zijn weblog over privacy, controle en toezicht in Nederland en daarbuiten schrijft. Dit is het zevende deel in een serie van acht. Lees ook deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5 en deel 6.
De belangrijkste manier om onderscheid te maken tussen grote groepen kinderen is het gebruik van risicoprofielen, die in de afgelopen afleveringen al vaak voorbij zijn gekomen. Een risicoprofiel is een verzameling van karakteristieken of factoren van een kind en zijn omgeving die de ontwikkeling van het kind kunnen bedreigen. Een profiel geeft een waarschijnlijkheid aan dat iets gebeurt en vindt zijn oorsprong in de statistiek. Het kind of gezin dat het meest extreme profiel heeft, krijgt vaak voorrang in de hulpverlening.
Daarnaast worden profielen in toenemende mate gebruikt om een voorspelling te doen. Een profiel geeft vaak een kans aan dat problemen zich gaan openbaren. Ook al lijkt alles nu nog koek en ei. Om te voorkomen dat uit de kiem van een probleem een probleemjongere groeit, kan nu alvast worden ingegrepen. Hoe hoger het risico, hoe groter de kans op problemen en hoe sneller en rigoureuzer er ingrepen wordt.
Luister hier de podcast, of download die bij iTunes.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Dit stuk is van Dimitri Tokmetzis, een journalist die op zijn weblog over privacy, controle en toezicht in Nederland en daarbuiten schrijft. Dit is het tweede deel in een serie van acht. Lees ook deel 1, deel 2, deel 3, deel 4 en deel 5.
Van embryo tot arbeidskracht. Het kind wordt gevolgd door een veelvoud aan instellingen die allemaal zeggen het belang van het kind voorop te stellen. Iedereen houdt met de beste bedoelingen een oogje in het zeil: de kraamverzorgende, het consultatiebureau, de peuterleidster, de basis- school, de politieagent, de tandarts, de huisarts en de ambulancebroeder, de eerste hulp posten, de maatschappelijk werker, de jongerenwerker, de leraar in het voortgezet onderwijs, de arbeidsconsulent, de gemeentelijke handhavers. Al die loszittende observaties worden door middel van techniek aan elkaar geknoopt en tot een elektronische lappendeken geweven die het kind thuis, op straat en op school bedekt. Een deken dat ‘niet-pluis vermoedens’ aanvoelt en registreert. En met het kind staat ook het hele gezin onder toezicht. Tot slot wordt in toenemende mate een voorschot genomen op de toekomst en gekeken naar de huidige risicofactoren en de scenario’s die zij in zich zouden bergen.
Luister hier de podcast, of download die bij iTunes.
Download
GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Dit stuk is van Dimitri Tokmetzis, een journalist die op zijn weblog over privacy, controle en toezicht in Nederland en daarbuiten schrijft. Dit is het vijfde deel in een serie van acht. Lees ook deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4.
Maar Yasmine brengt natuurlijk een groot deel van haar tijd door op school en daar wordt ze vrijwel continu geobserveerd en bemeten. Dat begint al op de peuterspeelzaal met bijvoorbeeld het registratiemodel KIJK! Peuters. Het zou beter een volgmodel kunnen heten. In het programma wordt genoteerd of Yasmine zelfvertrouwen heeft, ze ondernemend is en betrokken is bij de activiteiten van andere kinderen. Daarnaast wordt er naar een aantal risicofactoren gekeken waaronder spel-, spraaktaal- en sociaal-emotionele ontwikkeling. In Zeeland wordt dit model gebruikt om een kwart van de peuters te volgen. De zogenoemde zorgenkinderen. Het vergt wel enorm veel inzet van de begeleiders: per kind drie uur, iedere drie of zes maanden. De gegevens van de kinderen in KIJK! Peuters worden aan de basisschool doorgegeven. De ouders krijgen daarentegen niet zondermeer het dossier te zien, omdat het bedoeld is voor professionals. Ouders die toch inzage willen, krijgen eerst een mondelinge samenvatting. Alleen als ze er echt expliciet om vragen, krijgen ze het dossier te zien. In Zeeland gaat men er ook vanuit dat het dossier naar jeugdzorg kan gaan.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Dit stuk is van Dimitri Tokmetzis, een journalist die op zijn weblog over privacy, controle en toezicht in Nederland en daarbuiten schrijft. Dit is het tweede deel in een serie van acht. Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3.
Yasmine is inmiddels oud genoeg om alleen buiten te spelen. Ze woont nog steeds in Spangen. Op een dag wordt voor haar neus een autoruit ingetikt. Toevallig is er politie in de buurt. De agent noteert wat er gebeurd is en schrijft ook de naam van Yasmine op, evenals haar adres. Als hij terugkeert op het bureau, maakt hij een proces-verbaal op. Hij opent het programma ProKid en voert Yasmine in. ProKid is een databank van de politie, die in Arnhem is ontwikkeld. Als het aan minister van Binnenlandse Zaken Guusje ter Horst ligt, wordt het straks in heel Nederland gebruikt. De politie noteert dat er een autokraak is gepleegd, haar naam, waar ze woont en of Yasmine dader, slachtoffer of getuige is. ProKid vergelijkt die informatie met andere databanken en kijkt of Yasmine en haar ouders, broertjes en zusjes vaker in de politiesystemen opduiken.
Luister hier de podcast, of download deze op iTunes.
GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Dit stuk is van Dimitri Tokmetzis, een journalist die op zijn weblog over privacy, controle en toezicht in Nederland en daarbuiten schrijft. Dit is het tweede deel in een serie van acht. Lees ook deel 1 en deel 2.
De verwijsindexen zijn in relatieve rust ontwikkeld en opgezet. Dat geldt niet voor het Elektronisch Kind Dossier (EKD) dat van alle jongeren tot 19 jaar gemaakt wordt. Eind 2008 breekt er grote onrust uit als minister Rouvoet de Data Basis Set (.pdf) naar de Tweede Kamer stuurt. Deze dataset is een gestandaardiseerde lijst met medisch relevante vragen en daarmee een blauwdruk voor het EKD. Kamerlid Ineke Dezentjé (VVD) verwoordt het onbehagen van veel mensen door te waarschuwen voor de ‘schaamhaarpolitie‘. In de Data Basis Set staat namelijk een aantal vragen over de schaamhaarontwikkeling bij kinderen. Of sprake is van ‘ongepigmenteerd haar langs de labia (schaamlippen)’, een jongen ‘donkere, gekrulde beharing rond basis penis’ toont, of dat zijn haartjes ‘licht, lang en ongekruld zijn’. Is het relevant om die informatie op te slaan en dan ook nog zo lang, vroegen velen zich af. Het dossier wordt tot het 34ste levensjaar bewaard.
Luister hier de podcast, of download deze op iTunes.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.