Morgen gaat er in Japan weer 870 megawatt atoomstroom van het net. Reactor Takahama nr. 3 in West-Japan moet voor onderhoud stopgezet worden. Dan resten er nog twee actieve reactoren. Zij gaan op 26 maart en eind april de inspectie in. Dan liggen alle 54 kernreactoren in Japan stil. Die zorgden tot de kernramp van bijna een jaar geleden, voor 30 procent van Japans elektriciteit. Ondanks de afgeknepen kernreactoren valt het bijna niet op dat Japan krap bij stroom is. Hoe kan dat?
ENERGIE – Een elevator pitch voor veilige, duurzame en vrijwel onbeperkte kernenergie m.b.v. een thoriumreactor. Een krachtig verhaal van vijf minuten, maar gelooft u het? FILMPJE!
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Japanners stemmen in grote meerderheid voor afschaf kerncentrales. In een opiniepeiling van dagblad Asahi Shimbun (14 februari 2012) zegt 66% vóór afschaf en 23% er tegen te zijn. Ook al vinden andere media-ondernemingen (NHK, Nikkei Shimbun) ietwat andere cijfers, er is maar één conclusie: De meeste Japanners willen van kernenergie af.
Dat lag vóór de ‘Fukushima’-ramp die bijna een jaar geleden begon en nog steeds niet volledig onder controle is, anders. Toen was 75% voor behoud van kernenergie. Slechts 14,7% sprak zich toen nog tegen kernenergie uit.
De trendbreuk viel inderdaad op de grote anti-kernenergie-demonstratie van een paar dagen terug, 11 februari, waar te nemen. Van de 12.000 mensen die in Tokyo bijeenkwamen waren de meesten pas na de Fukushima-ramp over kernenergie gaan nadenken. De demonstranten kwamen een oproep van het Sayonara Nukes comité na. Een actiegroep die door auteur / nobelprijswinnaar Kenzaburo Oë, musicus / componist Ryuichi Sakamoto en andere Japanse coryfeeën is opgericht. Ze verzamelen 10 miljoen handtekeningen van mensen die allemaal voor afschaffing van kerncentrales zijn.
Japan zou eind april al kernenergievrij kunnen zijn. Nog maar drie van de totaal 54 kernreactoren leveren stroom aan het elektriciteitsnet. Want, zo legde de regering na de ramp vast, reactoren mogen pas terug aan het net wanneer ze een stresstest hebben doorstaan. Behalve de kwaliteitstest is voor een herstart ook opnieuw de goedkeuring van lokale en centrale overheden nodig.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
DOCU – De BBC maakte een indrukwekkende reconstructie van de kernramp in Japan. Nog niet eerder vertoonde beelden van beveiligingscamera’s gelardeerd met ooggetuigenverslagen en nagespeelde scenes. BBC This World 2012 Inside the Meltdown (59 min)
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
