Morgen gaat er in Japan weer 870 megawatt atoomstroom van het net. Reactor Takahama nr. 3 in West-Japan moet voor onderhoud stopgezet worden. Dan resten er nog twee actieve reactoren. Zij gaan op 26 maart en eind april de inspectie in. Dan liggen alle 54 kernreactoren in Japan stil. Die zorgden tot de kernramp van bijna een jaar geleden, voor 30 procent van Japans elektriciteit. Ondanks de afgeknepen kernreactoren valt het bijna niet op dat Japan krap bij stroom is. Hoe kan dat?
DOCU – De BBC maakte een indrukwekkende reconstructie van de kernramp in Japan. Nog niet eerder vertoonde beelden van beveiligingscamera’s gelardeerd met ooggetuigenverslagen en nagespeelde scenes. BBC This World 2012 Inside the Meltdown (59 min)
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Japanners stemmen in grote meerderheid voor afschaf kerncentrales. In een opiniepeiling van dagblad Asahi Shimbun (14 februari 2012) zegt 66% vóór afschaf en 23% er tegen te zijn. Ook al vinden andere media-ondernemingen (NHK, Nikkei Shimbun) ietwat andere cijfers, er is maar één conclusie: De meeste Japanners willen van kernenergie af.
Dat lag vóór de ‘Fukushima’-ramp die bijna een jaar geleden begon en nog steeds niet volledig onder controle is, anders. Toen was 75% voor behoud van kernenergie. Slechts 14,7% sprak zich toen nog tegen kernenergie uit.
De trendbreuk viel inderdaad op de grote anti-kernenergie-demonstratie van een paar dagen terug, 11 februari, waar te nemen. Van de 12.000 mensen die in Tokyo bijeenkwamen waren de meesten pas na de Fukushima-ramp over kernenergie gaan nadenken. De demonstranten kwamen een oproep van het Sayonara Nukes comité na. Een actiegroep die door auteur / nobelprijswinnaar Kenzaburo Oë, musicus / componist Ryuichi Sakamoto en andere Japanse coryfeeën is opgericht. Ze verzamelen 10 miljoen handtekeningen van mensen die allemaal voor afschaffing van kerncentrales zijn.
Japan zou eind april al kernenergievrij kunnen zijn. Nog maar drie van de totaal 54 kernreactoren leveren stroom aan het elektriciteitsnet. Want, zo legde de regering na de ramp vast, reactoren mogen pas terug aan het net wanneer ze een stresstest hebben doorstaan. Behalve de kwaliteitstest is voor een herstart ook opnieuw de goedkeuring van lokale en centrale overheden nodig.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
