De Westermoskee

Vorige week berichtte Het Parool dat er weer het nodige te doen is rond de bijna voltooide Westermoskee in Amsterdam. Oorspronkelijk was de Westermoskee een project van Milli Görüş, maar in 2009 werden de initiatiefnemers uit de organisatie gezet. Sindsdien gingen zij hun eigen weg. Door het wegvallen van de moederorganisatie, kregen de bouwers echter met liquiditeitsproblemen te kampen. Maar daar is nu een oplossing voor gevonden: Diyanet, het Turkse Presidium van Godsdienstzaken (een 'concurrent' van Milli Görüş) nam, zonder over de prijs te onderhandelen, voor 530.000 euro enkele winkelpanden en appartementen over van een stichting die via bestuurders en geldstromen is verknoopt met de Westermoskee. Het gevolg: grote ruzie. Het Parool citeert een ingewijde die spreekt van 'een bom' onder de verhoudingen binnen de Turks-Nederlandse gemeenschap. Ruzie loopt overigens als een rode draad door de bouw van de moskee heen. Journalist Kemal Rijken schreef er een heel boek over: De Westermoskee en de geschiedenis van de Nederlandse godsdienstvrijheid.

Bouw Westermoskee ging gepaard met schimmige zakendeals

Milli Görus traineerde de bouw van haar eigen moskee, om zo aanzienlijk meer geld te krijgen voor de grond die ze aanvankelijk verkocht aan de gemeente Amsterdam om deze vervolgens terug te pachten. Ze zet daarom sympathisanten uit eigen kring in om bezwaar te maken tegen de bouw, en het traject te traineren, zodat de verkoop aan de gemeente wordt geannuleerd, en ze de grond aan een derde partij kan verkopen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.