De terugkeer van Kimmel en de zelfmoord van de FCC

Jimmy Kimmel is terug. Niet alleen achter zijn bureau en op het scherm, maar ook in het centrum van een rel die de FCC (Federal Communications Commission) volledig heeft ontmaskerd. De man maakte een paar vileine opmerkingen over MAGA-aanhangers die de moord op Charlie Kirk zouden proberen uit te buiten, waar hij door wat volgde per direct gelijk in kreeg. Brendan Carr, de Republikeinse voorzitter van de FCC en loyaal Trumpfan, rook namelijk zijn kans en suggereerde dat Disney/ABC met “news distortion” bezig was. Hij gooide er meteen een dreigement achteraan: boetes, intrekking van licenties, de hele trukendoos. De betrokken bedrijven, Disney/ABC en o.a. Nexstar en Sinclair, knikten vervolgens braaf en haalden Kimmel "indefinitely" van het scherm, een laffe buiging voor politieke intimidatie. Want de FCC is niet alleen de 'neutrale' scheidsrechter van scheldwoorden en 'news distortion' (oh hoi FOX News) op televisie, maar ook de poortwachter bij fusies en overnames van dezelfde mediabedrijven. En dat is relevant, omdat een voorgestelde fusie tussen Nexstar en Sinclair bijvoorbeeld een bedrijf oplevert dat 80% van de Amerikaanse huishoudens bedient, het dubbele van wat officieel is toegestaan. En natuurlijk was dit het belang dat moest worden beschermd, en de 'leverage' die de regering Trump heeft over dit soort marktpartijen. Maar censuur die te opzichtig wordt toegepast, wekt sneller woede op dan gehoorzaamheid. De publieke verontwaardiging was zo massaal dat Disney/ABC binnen een paar dagen moest terugkrabbelen en Kimmel nu weer in de ether zet. En daarmee heeft de FCC zichzelf in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd. Want wat nu? De club kan met goed fatsoen haar eerdere dreigementen niet uitvoeren, want dan kunnen de mediabedrijven in beroep en grote kans dat ze dat winnen gezien deze 9-0-uitspraak van het hooggerechtshof, waarin het stelling nam tegen inhoudelijke bemoeienis van de overheid. En nu is elke beslissing besmet. Zegt de FCC “nee” tegen de megadeal van deze partijen, dan klinkt het als wraak voor Kimmel’s grappen en dus als censuur, ook al zijn er best redenen om deze te weigeren. Zegt de FCC “ja”, dan bevestigt het alleen maar dat ze tandeloos zijn en zich laten gijzelen door de conglomeraten als deze de regels willen oprekken. En in de toekomst zal bij elke fusie worden gekeken of Trump en de Republikeinse partij nog iets te winnen heeft met een ja of nee. Het resultaat is een waakhond die niet meer kan bijten. En dat alles omdat Trump en consorten de FCC oneigenlijk wilden gebruiken om de media in toom te houden. Ze eindigden in plaats van met een nieuw wapen met een organisatie die al zijn geloofwaardigheid kwijt is en voor nu alleen nog maar wordt geassocieerd met machtsmisbruik en beperking van de vrijheid van meningsuiting.

Door: Foto: Nabil Saleh on Unsplash
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kaats Late Night Review: Jimmy Kimmel en het Vrijheidsbeeld

Dit is een kort fragmentje uit Jimmy Kimmel Live van een paar dagen geleden, met een trucje dat in Nederland ook wel eens met succes werd toegepast. Iets wat je in lachen doet uitbarsten en tegelijk een gevoel van plaatsvervangende schaamte oproept. Je stelt mensen een vraag, die in plaats van het doorgronden van die vraag, meteen met een antwoord denken te moeten komen.

Denk aan John Leerdam die in de zeik genomen werd. Of Vox Pop die het publiek ondervraagt over Arabische cijfers. The stupidity of some people!

Toch is het vrij lullig, een beetje gemeen zelfs, om mensen zo in de maling te nemen. Maar het toont ook aan hoe makkelijk het is, zeker in de VS. Met een president die dagelijks zoveel idiote uitspraken doet, dat het niet meer is bij te houden. En dus betwijfelt niemand dat hij gezegd heeft dat hij het Vrijheidsbeeld gaat terugsturen naar Frankrijk. Sommigen vinden het zelfs een goed idee…

 

Dit artikel is ook gepubliceerd op hoevrouwendenken.nl

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.