Beetje vreemd om in de dagelijks stroom kamerstukken vandaag eentje te vinden uit 2003. Het betreft een overeenkomst tussen de Europese Unie en China over samenwerking bij het tot stand brengen van Galileo, het Europese alternatief voor GPS. Waarom de publicatie pas naar vijf jaar is, is mij een raadsel. Maar door de publicatie werd ik me er wel van bewust dat Galileo allang geen puur Europees project meer is. Landen als Israël, Zuid-Korea, Oekraïne en Marokko doen ook mee. Daar kan je op een (geo-) politieke manier naar kijken en op economische. Economisch gezien is het natuurlijk verstandig om zoveel mogelijk partijen te laten deelnemen, ook financieel, om later de markt zo groot mogelijk te maken. Zeker als je een land als China betrekt, kan je eigenlijk al niet meer stuk. Uiteraard is het maar de vraag hoe het uitpakt. De Chinezen zijn ook nog met een eigen systeem bezig en wedden misschien op twee paarden. Als Galileo te laat is, laten ze het misschien gewoon vallen. Daarnaast is het voor landen buiten de Europese Unie natuurlijk wel lucratief om met een relatief geringe deelname (enkele tientallen miljoenen euro's) toegang te krijgen tot deze ontwikkeling.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Anti-Palestijnse en anti-Israëlische paranoïci hebben iets om hun vingers bij af te likken. Extremisten zijn meestal maar tot op beperkte hoogte in staat om onderscheid te maken tussen hun vijanden en gematigden die gewoon een redelijke, verstandige oplossing zoeken. Nu heeft een organisatie een rapport uitgebracht waarvan hun nekharen overeind zullen gaan staan. Twee jaar geleden heeft de EU (een verdachte organisatie – niet pro-Israëlisch en ook niet pro-Palestijns genoeg) een subsidie van 500.000 euro toegekend aan de Oxford Research Group (een verdachte denktank – allemaal mensen die van die villaineske Britse accenten hebben) om onderzoek te doen naar oplossingen voor het Israëlisch-Palestijnse conflict. Een gedeelte hiervan hebben ze geïnvesteerd in de Palestine Strategy Group, die op de West Bank is opgezet om de Palestijnen te adviseren over hoe ze in het vervolg moeten opereren. Ook zo’n club is voor beide zijden verdacht. Extremistische Israëliërs zullen denken dat de Europese Unie door middel van deze organisatie de Palestijnen direct advies geeft over de vernietiging van hun staat, extremistische Palestijnen zullen veronderstellen dat de EU juist probeert hun strijd te ondermijnen.
Het trieste is dat juist een dergelijke groep een goede kans heeft om met verstandige oplossingen te komen. Recentelijk is er een rapport uitgekomen, Regaining the Initiative: Palestinian Strategic Options to End Israeli Occupation (.pdf). De strekking is dat de Palestijnen er goed aan doen om op te houden een eigen staat te eisen en in plaats daarvan democratische volwaardigheid binnen Israël opeisen. En dit zonder geweld te gebruiken. Een verstandige aanpak, die voor beide zijden gunstig is. De Israëliërs zullen niet meer bang hoeven te zijn voor Palestijns geweld. Anderzijds kunnen ze Palestijns geweld ook niet meer gebruiken als rechtvaardiging voor geweld en onderdrukking van hun kant – en zullen vroeger of later, uit zichzelf of onder internationale druk, aan de Palestijnse eisen moeten toegeven. Geen van beide partijen heeft echter op enig moment in de geschiedenis van het conflict voor een verstandige aanpak gekozen. Dit goedbedoelde initiatief zal waarschijnlijk niet veel uithalen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.