President Bush sprak in Egypte het World Economic Forum toe: Ik heb er een vast vertrouwen in dat met leiderschap en moed we dit jaar nog een vredesakkoord kunnen bereiken. De Palestijnen moeten terreur bestrijden en doorgaan met de bouw van een vrije en vreedzame samenleving. Israël moet zware offers brengen voor vrede en de restricties voor de Palestijnen verlichten. Bovendien roept Bush de Arabische wereld op Iran en Syrië te isoleren: 's Werelds belangrijkste sponsor van terrorisme 's werelds dodelijkste wapen in handen laten krijgen, zou onvergeeflijk verraad zijn aan toekomstige generaties.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De volgende gastbijdrage is van publicist Mohammed Benzakour. Afgelopen woensdag hield hij in het Amsterdamse Felix Meritis een voordracht op een bijeenkomst van de Dick Scherpenzeel Stichting waar gediscussieerd werd over de berichtgeving over het Midden-Oosten. Sargasso kreeg van Benzakour toestemming om zijn voordracht hier te plaatsen.
Vorig jaar verscheen in Amerika (na het essay) het geruchtmakende boek “The Israël lobby and U.S. Foreign Policy’, van de twee professoren Stephen Walt en John Mearsheimer. In 560 bladzijdes brengen zij minutieus in kaart hoe in de V.S al decennialang de Israël-lobby (een machtig politiek en mediamiek netwerk van joodse organisaties, christenfundamentalisten en neocons) aan de knoppen draait van de Amerikaanse Midden-Oostenpolitiek – met al zijn schadelijke effecten, voor de regio en voor Amerika zelf. Een moedig en baanbrekend standaardwerk over een onderwerp waarop al zo lang een groot taboe rust. Ook maakt dit boek duidelijk welke frisse en minder frisse strategieën deze lobby aanwendt om ieder kritisch debat over Israël in de kiem te smoren.
Behalve NRC Handelsblad en VPRO’s Tegenlicht is aan dit boek vrijwel geen aandacht besteed. Toen vorig jaar de Nederlandse vertaling verscheen, telde ik welgeteld één recensie, in de Volkskrant (20 oktober 2007). Deze kwaliteitskrant wees een joodse commentator aan wiens Israëlische preoccupaties elke week te bewonderen zijn in zijn column. En, tamelijk voorspelbaar, eindigde diens ‘recensie’ met de opmerking dat hij er een ‘nare smaak’ aan overhield – als bekend, een nauwelijks verhulde manier om iemand als ‘antisemiet’ weg zetten. Kortom: discussie gesloten. Een collega van mij stuurde hierop een klachtbrief naar de Ombudsman van de Volkskrant. Op zijn brief is nooit gereageerd, noch een ontvangstbevestiging. De ironie wil dat zowel de recensie als het zwijgen van de Ombudsman onbedoeld de kern van dit boek onderstreepten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Hoe zien de komende 60 jaar er voor Israël uit denkt u?
“‘Waarom zou je een oorlog voeren op je eigen grondgebied, wanneer je dat ook kunt doen op het grondgebied van iemand anders?”
Zo legde een Syriër mij in een notendop uit waarom Syrië haar ‘natuurlijke invloed’ in Libanon blijft houden. In de Daily Star van vandaag een aardige analyse van de politieke ‘deadlock’.
“Syria wants to use Lebanon as a hostage to be used like money to be traded for political, security and economic favors, particularly the dismissal of the international tribunal” charged with probing Hariri’s death, Atallah charged. But Damascus’ allies within Lebanon reject such claims. “Without a Syrian presence Lebanon will be transformed into an American or Israeli base because of Siniora and his allies,” pro-Syrian former Minister Wiam Wahhab said. “Some Lebanese people portray themselves as hostile to Damascus on Saudi-American orders, but most want good relations with Syria,” he added.
“Does it make sense that we would build a nuclear facility in the desert and not protect it with anti-aircraft defences?
A nuclear site exposed to (spy) satellites, in the heart of Syria and in an open space?”
Aldus de Syrische president Bashar al-Assad in reactie op het “nieuws” dat afgelopen week naar buiten kwam als zou Syrië een geheim programma hebben om atoomwapens te maken. Alles draait hier om een gebouw dat zeven maanden geleden door de Israëliërs aan gruzelementen is gebombardeerd.
Naast de vraag of er inderdaad een mogelijk een samenwerking zou zijn tussen Noord Korea en Syrië (en waarom dat dan in de open lucht zichtbaar is), rijst ook de vraag op waarom ze nu pas hiermee naar buiten treden?
Heeft het er misschien iets mee te maken dat de neo-cons niet gelukkig zijn met de recente onderhandelingen tussen Israël en Syrië die een vijandbeeld zouden kunnen ontkrachten.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.