Etiketteren ‘Israëlische’ producten slechts symboolpolitiek

Het etiketteren van producten die geproduceerd zijn in Israëlische nederzettingen is niets meer dan symboolpolitiek. Er is maar één oplossing: alle producten uit Israël boycotten. Een paar dagen geleden werd bekend dat Nederland winkels het niet-bindende advies geeft om producten uit Israëlische nederzettingen  niet langer te verkopen als made in Israel maar als producten vervaardigd in Israëlische nederzettingen. Immers, die nederzettingen zijn illegaal en een obstakel voor een vredesakkoord tussen Israël en de Palestijnen. In overeenstemming met een afspraak van de EU-ministers van Buitenlandse Zaken wil minister Timmermans daarom deze maatregel doorvoeren. Christelijke partijtjes als de CU en de SGP (en ook de PVV van Wilders) zijn tegen. Zij vinden blijkbaar dat Israël als bezetter, in strijd met de internationale rechtsorde,  het recht heeft de grond van de Palestijnse eigenaars in Oost-Jeruzalem en de Westoever in te pikken. Anderen vinden de maatregel van Timmermans niet ver genoeg gaan. Op internet circuleert een oproep om  de producten uit de nederzettingen ook daadwerkelijk te weren.

Door: Foto: Government Press Office (cc)
Foto: Patrick Rasenberg (cc)

Turks tuig houdt ons spiegel voor

, door

OPINIE - Even geleden alweer verschenen er een paar Turkse jongens op de tv die het wel best vonden dat Hitler al die joden had omgebracht. Ooit kwam de dag dat diens werk zou worden afgemaakt, en daar verheugden ze zich nu al op. ’t Was voor menig kijker even slikken, zegt Bart Voorzanger.

Over deze zaak valt veel te zeggen. De context die die jongens zelf schetsten maakte duidelijk wat ze bedoelden. Voor hen is ‘jood’ synoniem met Israël, en Israël is – niet geheel onbegrijpelijk – in de ogen van veel moslimjongeren dé grote boosdoener in het Midden-Oosten. ’t Is maar zeer de vraag of ze beseffen dat joden in Nederland, en elders buiten Israël, mensen zijn die níet naar Israël emigreerden, sommigen zelfs omdat ook zij hun bedenkingen bij het zionistische project hebben. Dikke kans dat ze die joden zien als immigranten: Israëli’s die naar Nederland kwamen om hun economische positie te verbeteren, zoals hun eigen ouders of grootouders uit Turkije kwamen omdat hier werk voor ze was.

’t Is verleidelijk deze jongens weg te plakken achter het etiketje ‘antisemitisme’, maar het is zeer de vraag of dat iets verheldert. Met gruwelsprookjes over babybloed in matzebeslag, de moord op een heiland of een internationale samenzwering die naar wereldheerschappij streeft, heeft hun ‘antisemitisme’ weinig te maken. En voor zover ze al geloven in een internationaal complot zitten ze de werkelijkheid redelijk dicht op de hielen: zonder westerse steun had Israël zijn schrikbewind niet lang volgehouden. De fout die ze maken is dat ze joden en Israëli’s over één kam scheren, en die fout maken ze omdat ze te weinig weten. Daarover zo meer.

Foto: James Emery (cc)

Israël, Joden, Satan en statistiek

, door

ANALYSE - Door het selectief en manipulatief presenteren van gegevens uit een rapport op een Nederlands blog, verschijnt er in de Israëlische media een bericht dat 5 miljoen Nederlanders een Satanische visie op Israël hebben. Dit komt de toch al moeizame discussie over antisemitisme niet ten goede. Enige duiding is daarom op zijn plaats.

Laten we beginnen met een paar quote’s uit het stuk:

Minstens 5 miljoen Nederlanders hebben een duivelse visie op Israël. Dit valt te concluderen uit het in 2011 gepubliceerde rapport van de Universiteit van Bielefeld voor de Duitse Sociaal Democratische Friedrich Ebert Stichting.

De beschuldiging dat Israël bezig is de Palestijnen uit te moorden is demonisch.

Er zijn nu meer Nederlanders met deze waanvoorstelling dan er ooit NSB-ers geweest zijn.

En laten we dan eens kijken wat het aangehaalde rapport (pdf) ons vertelt.

Om te beginnen betreft de steekproef in Nederland ongeveer duizend mensen. Dat is net genoeg om het statistisch interessant te maken. Maar bij lange na niet genoeg om de conclusies ter vertalen naar “5 miljoen Nederlanders bla bla bla.”

Laten we dan eens kijken naar de vraag. Hij is als volgt geformuleerd (table 5):
‘Israel is conducting a war of extermination against the Palestinians.’

Foto: thesocialreporters (cc)

Dijkgraaf (SGP) wil dat ASN in Israëlische nederzetting investeert

, door

OPINIE - Elbert Dijkgraaf (SGP) wil de nationalisatie van SNS Reaal gebruiken om ASN te dwingen projecten in Israëlische nederzettingen te steunen. 

Elbert Dijkgraaf, lid van de SGP-fractie,  heeft, volgens een bericht op de site van het CIDI een ‘lichtpuntje ontdekt’ in de affaire van de overname van de SNS Bank. Immers, de SNS die nu staatseigendom is geworden, is op haar beurt weer eigenaar van de ASN Bank. En die bank is – omdat het een bank is die strenge maatstaven aanlegt voor de sociale en milieu-aspecten van investeringen – een tegenstander van het investeren in en het zakendoen met ondernemingen die banden hebben met het Israëlische nederzettingenprogramma.

ASN verbrak bijvoorbeeld in 2006 de banden met het Franse Veolia, omdat dit bedrijf bezig was met de aanleg van de sneltram van West- naar Oost-Jeruzalem en omstreken. En dat is tegen de wens van de SGP. Want die partij is juist hardstikke vóór het nederzettingenbeleid  van Israel. ‘Judea en Samaria vormen,’ schrijft de SGP in haar programma,  ‘(..) de bakermat van de Joodse beschaving. Het is ongewenst dat vanuit Den Haag en Brussel wordt bepaald dat Joden zich niet in deze landstreken mogen vestigen. En wat doe je als SGP-er wanneer ASN ineens – indirect – staatseigendom is geworden? Dan dien je een motie in met de volgende inhoud.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Downing Street (cc)

Uitslag verkiezingen Israël (iets) minder griezelig dan gevreesd

, door

OPINIE - Netanyahu en Lieberman verloren stemmen bij de afgelopen verkiezingen in Israël. Dat is bewijs van een proteststem.

Dus toch nog een verrassing, bij die Israëlische verkiezingen. Yair Lapid, een tv-presentator die op de golven van zijn bekendheid via de buis in de politiek is gegaan en een partijtje – Yesh Atid (‘er is een toekomst’)- uit de grond heeft gestampt, is de grote winnaar geworden. Vanuit het niets naar negentien zetels. Een ongekende winst. Daarmee is vrijwel vast komen te staan dat hij een mooie baan in de nieuwe regering-Netanyahu zal krijgen. Financiën? Buitenlandse Zaken? Vice-premier met een speciale portefeuille?

Netanyahu zelf deed het met zijn coalitie van de Likud met Liebermans Israel Beiteinu – zoals verwacht – namelijk niet erg goed (31 zetels, een verlies van elf), terwijl de als een meteoor opgekomen Naftali Bennett met zijn ultra-rechtse HaBayit HaYehudi (Het Joodse huis) het weliswaar niet slecht deed (elf zetels), maar toch minder dan de vijftien à zestien die hij volgens de laatste voorspellingen misschien zou krijgen. Daardoor kan Netanyahu in de komende Knesset met zijn eigen partij plus Bennett’s Joodse Huis en de andere religieuze partijen zoals Shas (elf zetels) op niet meer dan zestig zetels rekenen (of als de eindtelling meevalt 61). Dat is te weinig voor een stabiele regering. En dat betekent dat hij dus Yair Lapid en zijn Yesh Atid niet zal kunnen missen.

Is dat nu goed nieuws? Ja en nee. Het feit dat het harde rechts minder heeft gewonnen dan verwacht is een meevaller. Lapid’s partij (als we dat zo mogen noemen) is zeker geen ultra-gezelschap, en zal dus het hard-rechtse overwicht verwateren. Maar tegelijkertijd is – omdat Lapid’s partij eigenlijk programmatisch of ideologisch niets voorstelt (veel verder dan eisen voor belastingverlaging voor de middenklasse en verlaging van de bijdragen aan de ultra-orthodoxie komt hij niet) – totaal onvoorspelbaar wat zijn invloed zal zijn. Het lijkt mij waarschijnlijk dat Netanyahu hem uiteindelijk om zijn pink zal winden en mee zal trekken in een program dat hij uitstippelt. Al zal dat er bij de start van een nieuwe regeerperiode, omdat Netayahu slim genoeg is om zich kaarten niet meteen te laten zien,  misschien niet meteen zo uitzien.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Verkiezingsjaar

, door

ACHTERGROND - 2013 is voor het Midden-Oosten een jaar van verkiezingen. Terwijl de hoop op een tweestatenoplossing vervliegt, lopen in Irak de spanningen op en tekent zich in Syrië een ernstige humanitaire crisis af.

De Arabische Lente veranderde twee jaar geleden het politieke landschap in het Midden-Oosten drastisch. Nu de revolutie haar derde jaar ingaat, dringt het besef door dat de tweede fase heel wat moeilijker is dan de euforische eerste fase, waarin de dictators verdreven werden. De politieke kloof is dieper geworden, de economie gaat achteruit, er is een flink veiligheidsprobleem.

Verkiezingen

Het komende jaar is een interessant jaar, vooral in het licht van het feit dat er in de hele regio verkiezingen worden gehouden. In de aanloop daarnaar toe zien we een opmars van religieus rechts. Dé vraag is dan ook of de moslimbroeders wat te duchten hebben van de salafisten.

In Israël en Jordanië, dat vorig jaar een nieuwe kieswet aannam, gaat men deze maand naar de stembus. Na de aanname van de nieuwe grondwet, vinden naar verwachting volgende maand parlementsverkiezingen plaats in Egypte. Tunesië en Libië zijn nog druk met het opstellen van een nieuwe grondwet, maar als die er eenmaal is volgen ook daar verkiezingen. Verder zijn er lokale verkiezingen in Irak en gaan ook de Palestijnen na lang uitstel eindelijk stemmen.

Waan van de dag

Likoedkandidaat: ‘Geen stemrecht voor niet-Joden.’

, door

Why should non-Jews have a say in the policy of a Jewish state? […] For two thousand years, Jews dreamed of a Jewish state, not a democratic state. Democracy should serve the values of the state, not destroy them. […] You can’t teach a monkey to speak and you can’t teach an Arab to be democratic. You’re dealing with a culture of thieves and robbers. Muhammad, their prophet, was a robber and a killer and a liar. The Arab destroys everything he touches.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende