Terwijl men in Den Haag druk bezig is met de lokatie van het nieuwe Nationaal Historisch Museum en perse de Canon van Nederland centraal wil hebben, werkt de projectgroep rustig door aan haar multimediale aanpak. Rondom een van de pijlers van hun visie, de Nationale Portrettengallerij, is nu een een strakke website gebouwd waar Nederlanders kunnen vertellen welke beroemde historische figuren hen inspireren. Er is nog geen steen gelegd, maar de dialoog met de bezoekers van morgen is al begonnen. Tiesto kiest voor Maurits van Oranje, ik heb zelf geen idee wie ik zou moeten kiezen, maar ben heel benieuwd wanneer Johan Cruyff ten tonele zal verschijnen. Hebt u zelf een historische favoriet? Op marketingfacts: Hoe ontwikkel je het museum van de toekomst?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Zo vlak voor het zomerreces van de politiek is het wel aardig om de huidige Nederlandse politieke blogosfeer eens in kaart te brengen. Er is veel veranderd dit seizoen. Er zijn met name een paar grote, semi-professionele, spelers bijgekomen.
We hebben dit als volgt aangepakt. Een korte enquête onder de redactie van wat men zag als een “politieke weblog”. Daar hebben we vervolgens de weblogs van partijgebonden individuen uit weggelaten.
Daarna hebben we ze gescoord op vier aspecten:
– Links / Rechts (-5 tot 5)
– Conservatief / Progressief (-5 tot 5)
– Schreeuwen / Argumenten (-5 tot 5)
– Relevantie in blogosfeer (0 tot 5)
Daarop hebben zes redactieleden gescoord.
Dat leverde de volgende uitslag op (zoals hierboven gevisualiseerd door Ad van der Stok analoog aan de Krouwelspace):
Uiteraard is dit extreem subjectief (zie maar de relatie tussen rechts en schreeuwerigheid). Daarom vragen we bij deze de reaguurders om hun eigen scores aan te geven. Er kunnen uiteraard ook nieuwe blogs aangedragen worden die wij gemist hebben.
Leuker nog is het natuurlijk als de genoemde blogs zelf ook deze indeling onder de loep gaan nemen en hun visie geven. Misschien dat er na de zomer dan een plaat ligt waar iedereen zich in kan vinden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
