Hoe kan je de kranten redden? (IV)

In deze serie kijk ik naar aanleiding van het advies van de commissie-Brinkman naar innovatie binnen de krantensector. Eerder ging ik in op de innovatietheorien van Christensen en Bhide en keek ik in hoeverre zij toepasbaar waren in concrete innovatiesituaties in de Nederlandse krantenwereld. Ook hebben we gekeken naar het interview met Nu.nl oprichter Kees Zegers. Hij eindigde met de conclusie dat het grootste probleem voor innovatie interne barrieres binnen de kranten zijn. Vandaag kijk ik wat daaraan te doen is en welke mogelijkheden kranten hebben om nieuwe markten aan te boren. Zegers, overigens furieus over het advies van Brinkman, geeft overduidelijk aan dat de innovatiebarrieres intern zitten. Ook Christensen waarschuwt daarvoor. Als je dus als perssector wil innoveren, zul je eerst je organisatie op innovatie moeten inrichten. Uit de vorige afleveringen van deze serie kan je afleiden dat de perssector onder andere de volgende stappen en principes zal moeten nemen en toepassen:

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe kan je de kranten redden? (II)

, door

In deze serie kijken we naar aanleiding van het advies van de commissie-Brinkman hoe kranten zouden kunnen overleven. Gisteren presenteerde ik al de ideeën van Christensen en Bhide over respectievelijk radicale innovatie en ondernemerschap. Vandaag maken we een begin met het bekijken wat er gebeurde toen de kranten daadwerkelijk met een radicale innovatie geconfronteerd werden.

Freedom press (Foto: Flickr/Ben Scicluna)

De introductie van gratis krant Metro zo’n tien jaar geleden was in de terminologie van Christensen een klassieke radicale innovatie in krantenland. Metro besefte dat het lezen van de krant in de spits een totaal andere manier van de krant lezen was dan thuis achter de koffie en dat veel mensen die nu geen krant kochten best nieuws wilden lezen, maar daarbij geen behoefte hadden aan diepe achtergrondartikelen. Zij kwamen daarom met een krant met alleen de grote hoofdlijnen van het nieuws en bespaarden daarmee fors op redactionele kosten. Gewoon ANP was voor de meeste lezers goed genoeg. Metro deelde de krant uit in het OV en bespaarde daarmee op distributie, een van de grootste kostenposten.

Door de krant ook nog gratis te maken groeide het bereik gigantisch, waarmee hun advertentie-inkomsten toenamen en ze dus toch winst konden maken. Dit was een radicaal ander business model, waarmee Metro vele mensen bereikten die eerst in de spits geen krant lazen. Behalve dat zij nieuwe lezers aantrokken, daalde tegelijkertijd de losse verkoop van bestaande kranten.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe kan je de kranten redden? (I)

, door

De commissie Brinkman heeft de toekomst van de krant onderzocht. Innovatie moest een belangrijke rol in de redding gaan spelen. Een visie op wat innovatie is ontbrak echter. In deze vier-delige serie onderzoekt GC hoe innovatie de kranten kan redden.

Freedom press (Foto: Flickr/Ben Scicluna)

Innovatie is voor elke organisatie broodnodig om te overleven. Voor de pers komt nu een persinnovatiefonds, maar, zoals ik al eens eerder heb betoogd, geld is het probleem niet. Als je met een innovatiebril naar de perssector kijkt, zie je dat problemen heel ergens anders zitten. In de komende dagen komen ideeen over innovatie langs, bekijk ik hun toepasbaarheid op de krantensector en kijk ik welke mogelijkheden kranten nog wel hebben.

Een belangrijke denker op het gebied van innovatie is Harvard-professor Clayton Christensen. Hij onderzoekt hoe verhoudingen binnen industrieen door innovatie veranderen en welke nieuwe mogelijkheden voor innovatie ontstaan binnen de levensloop van een sector. Hij maakt hierbij onderscheid tussen incrementele innovaties en radicale innovaties.

Radicale innovatie door ruimte in bestaande aanbiedingen
Incrementele innovatie wordt gedaan door staps-gewijze verbeteringen, terwijl radicale innovatie de wereld op z’n kop zet. Christensen stelt dat gedurende de levensduur van een product, incrementele innovaties het product verbeteren, tot voorbij het punt waar mensen eigenlijk behoefte aan hebben.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Voor persinnovatie is geen fonds nodig

, door
Freedom press (Foto: Flickr/Ben Scicluna)

Dat is snel verdiend voor de verzamelde Nederlandse pers: stuur een briefje naar de minister, veertig handtekeningen eronder en hopsakee, Plasterk stort 8 miljoen in een innovatiefonds. Het bedrag kan nog wel eens oplopen want PvdA-kamerlid van Dam vindt het nog niet voldoende. Hij pleitte met CDA en CU eerder voor een fonds met zo’n 30 miljoen euro en een staatscommissie die onderzoek gaat doen naar de problemen van de kranten.

Het klinkt uiteraard heel sympathiek, zo’n innovatiefonds, maar ik vind het maar een rare actie, die ook weinig resultaat zal brengen.

De pers klaagt over ongelijk speelveld
Op de eerste plaats is het merkwaardig omdat de ondertekenaars in hun brief het eigenlijk helemaal niet over innovatie hebben, maar over oneerlijke concurrentie. Ze vinden dat zij en de publieke omroep niet op een gelijk speelveld opereren. Het woord innovatie wordt pas aan het eind van de brief in een bijzin genoemd. Innovatie klinkt natuurlijk een stuk gelikter dan eerlijke concurrentie of een eerlijke mediamarkt, maar het lost het fundamentele probleem niet op. Omdat de pers zal moeten blijven innoveren, zal ze dus altijd die innovatiegelden van de overheid nodig blijven hebben. Immers, de ongelijkheid blijft in stand en de pers blijft te weinig middelen genereren om te innoveren.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Elektriciteit uit turbulentie

, door

“Als we slechts 0,1% van de energie aanwezig in de oceanen kunnen ‘vangen’ dan is er genoeg energie voor 15 miljard mensen” (DailyTelegraph), dit beweert Michael Bernitsas: professor nautische architectuur aan de universiteit van Michigan. Nu is de term ‘energie aanwezig in de oceanen’ niet bepaald specifiek geformuleerd, maar gezien zijn uitvinding doelt Bernitas waarschijnlijk op de energie van zeestromen. Zijn onderzoeksteam heeft een methode gevonden om energie te winnen uit de turbulentie die ontstaat als water langs een object stroomt. Het grote voordeel is dat het kan worden toegepast bij lage stroomsnelheden van minder dan 2 knopen, terwijl (getijden)turbines pas functioneren bij stroomsnelheden hóger dan 5 a 6 knopen. Een begrijpelijke uitleg vind u hier. Het mondiale energievraagstuk is dus (alweer?) opgelost?

De methode VIVACE: Vortex Induced Vibrations for Aquatic Clean Energy maakt gebruik van vortex wervelingen die ontstaan achter objecten in een stroming van lucht of water. Deze vortex wervelingen laten de objecten trillen wat uiteindelijk kan leiden tot schade aan boorplatformen, brugpilaren of zelfs het instorten van een volledige brug. Maar met een beetje goede wil kan je van vortex wervelingen ook iets moois van maken: elektriciteit. Laat een object heen en weer trillen in een stroming en vang deze trilling op met veren. Met het VIVACE systeem op de zeebodem zou een gebied van 1,0 km bij 1,5 km genoeg elektriciteit opleveren voor 100.000 huishoudens.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vliegtuigen op kernenergie (Poll)

, door

Bent u al toe aan een door kernenergie aangedreven vliegtuig? Dat hoeft ook nog niet, maar denk er alvast over na want over dertig jaar kan het zover zijn. Volgens Ian Poll, professor Luchtvaarttechniek aan de Universiteit van Cranfield én hoofd van het Omega-project voor verduurzaming in de luchtvaart zijn er geen obstakels voor de luchtvaart om over te schakelen op kernenergie (TimesOnline). Iedere Boeing zijn eigen kernreactortje aan boord en in één ruk doorvliegen van Schiphol naar Nieuw-Zeeland. Droom of gruwel?

In jaren ’50 van de twintigste eeuw experimenteerden de Amerikanen en de Russen al met kernenergie aangedreven bommenwerpers. Deze zouden voor een lange tijd op een strategische positie rondcirkelen om desgewenst in actie te komen tegen de vijand. De komst van lange-afstandsraketten uitgerust met kernkoppen maakte verder onderzoek aan nucleaire bommenwerpers overbodig. Maar vijftig jaar later kunnen we dit onderzoek zo weer oppakken. Het zal ons nog dertig jaar extra vergen om dit concept voor de burgerluchtvaart operationeel te maken, aldus professor Poll.

Het voordeel van kernenergie aangedreven passagiersvliegtuigen is niet alleen dat tussenstops om bij te tanken overbodig worden, maar ook dat de uitstoot van CO2 en aërosolen (chemtrails voor halve zolen) stopt. Dit zou een enorme winst zijn voor milieu en klimaat. Echter het idee dat er over dertig jaar straks alleen al boven Nederland (real live kaartje) ieder moment minstens twintig kernreactoren vliegen is niet echt een prettig idee voor milieu, klimaat en volksgezondheid…

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende