IJsland komt er toch niet in

Nederland heeft een nieuwe held: Maxime Verhagen. Goed, het CDA mag dan geen beste reputatie hebben als het gaat om kritiek te leveren op de VS of China als die weer eens mensenrechten schenden of op Frankrijk of Duitsland als die weer eens de Europese begrotingsregels schenden, maar als het gaat om IJsland, een land met het bevolkingsaantal van de stad Utrecht, dat staan ze hun mannetje. Want Verhagen is duidelijk: als IJsland zich niet aan de door Nederland en het Verenigd Koninkrijk gedicteerde terugbetalingsplan houdt, dan zal hij een mogelijk IJslands lidmaatschap blokkeren. En toch lijkt het IJslandse parlement -het oudste ter wereld- te overwegen de beide schuldeisers in duidelijke taal te zeggen waar ze hun afbetalingsregeling precies kunnen steken.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

IJslands Føk You volkomen terecht

, door

20090607121231_nl_icesaveAls het om Nederlandse centen gaat, laten Nederlandse politici in het buitenland de tanden zien. Althans, ze doen alsof. Want het jatten van anderhalf miljard euro aan Nederlandse spaarcentjes door een malafide IJslandse bank kan natuurlijk niet. Mooi moment dus om in de media stoere oorlogstaal te spuien. Bloeden moeten ze, die nepvikingen.
En dat zullen ze ook als dit plan doorgaat. De afbetaling van de Landsbanki-schuld (ruim vier miljard euro in totaal) kost de 300.000 inwoners van het geysereiland 13.000 euro per persoon, rente niet meegerekend. Een gezin met twee kinderen betaalt de komende tien jaar dus een bovenmodaal jaarinkomen terug aan Nederlandse stakkers die hun vermogen voor een procent meer op een onbetrouwbare bank hebben gezet.
Dat het IJslandse parlement roet in het eten dreigt te gooien is dus volkomen logisch. Een dergelijke schuld brengt het land (waarvan de inwoners zelf ook hun spaarcenten kwijt zijn) in een megacrisis. De enige uitweg is dan een economische impuls na toetreding tot de EU, die ongetwijfeld vele miljarden meer zal kosten.
De spierballentaal van Bos, Verhagen en iedere backbencher met een stijve is dus geheel nutteloos. De IJslandse parlementariërs kunnen eenvoudigweg niet instemmen met zo’n akkoord, of er nou wordt gedreigd met blokkeren van toetreding of niet. En ze hebben nog gelijk ook.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

IJsland moet kiezen: killen of spotten?

, door

whalehuntingTerwijl de gemiddelde Nederlander bij “IJsland” vooral negatieve associaties heeft met de verloren spaartegoeden van de Icesave bank maakt men zich op IJsland óók druk om de imago-schade die de walvisvaart aanricht. De geplaagde economie van IJsland is momenteel namelijk ondermeer afhankelijk van zowel de jacht op walvissen als het ecotoerisme dat geld schuift voor het spotten van levende walvissen. In de haven van Reykjavik liggen de schepen die toeristen whalewatchingnaar de walvissen varen tegenover het schip dat ze vanaf 1 juni weer gaat afslachten. Dit morbide dualisme is de nieuwe linkse regering ook opgevallen en ze stelt een onderzoek in naar de impact van de commerciële walvisjacht op zowel banen als collateral damage aan de toerisme-industrie. Het onderzoek ligt in het verlengde van de belofte die de minister van Visserij deed om de onlangs verhoogde vangstquota voor de walvisjacht te herzien. In januari zag de vertrekkende rechtse regering haar kans schoon om op de valreep de quota te verhogen tot 150 dwergvinvissen en 150 gewone vinvissen (was 40 en 9).

IJsland is samen met Noorwegen het enige land dat officieel aan commerciële walvisvaart doet. Japan heeft een groot pak boterzuur op haar hoofd door de slachting van honderden walvissen (in beschermde reservaten) te labellen als wetenschappelijk onderzoek. Maar nu het economisch verzwakte IJsland zoekt naar een duurzame reorganisatie van haar economie in de 21ste eeuw zou het uitfaseren van de walvisvaart misschien wel eens een goede kans kunnen maken. Het Oude IJsland opweg naar het Nieuwe IJsland: een hoopvolle ontwikkeling, al mogen sommige IJslandse tradities voor altijd hetzelfde blijven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het gevaar van een bankierseconomie

, door
Donkere wolken verzamelen zich boven London City (Foto: Flickr/Trenchfoot)

Het failliet van de IJslandse economie is inmiddels bijna spreekwoordelijk, maar de Britse economie lijkt bijna evenveel problemen te hebben. Niet alleen is het land inmiddels officieel een recessie ingegaan, maar insiders spreken inmiddels over de Londense City, het financiële centrum van de wereld, als het “Reykjavik aan de Theems”. De financiële sector in Groot-Brittannie is goed voor zo’n 10% van het BNP, en dat getal wordt nog veel groter als je alle bedrijven meerekent die er direct van afhankelijk zijn voor klandizie (advocatenkantoren, consultancy’s). De neergang van de financiele wereld betekent daarmee onherroepelijk de neergang van de Britse economie.

Nu geldt dat natuurlijk voor wel meer sectoren. Als een land afhankelijk is van autoproductie, en die sector doet het slecht, dat heeft dat natuurlijk economische consequenties. Maar in bijna geen enkele sector kan het verval zo snel en zo compleet zijn als in de financiële wereld. Het afsterven van agrarische, industriele of dienstensectoren is doorgaans een langzaam proces, zodat een land zich tijdig kan aanpassen door over te stappen op iets anders. Maar een bank of hedge fund kan, zoals we zoveel hebben gezien de afgelopen maanden, in één klap failliet gaan, zonder enige waarde achter te laten.

En de Britse overheid heeft deze situatie zelf gecreeerd. De afgelopen jaren is een bewust beleid gevoerd om de financiële sector zo veel mogelijk te steunen: met minimale regels en een zo sterk mogelijke pond. Dat dit met name ten koste ging van de toch al kwakkelende Britse industrie, wier producten hierdoor schreeuwend duur werden, werd op de koop toe genomen. Het leverde immers een enorme economische groei op en maakte de Britten tot de economische tijgers van Europa. Tot het mis ging.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Quote du Jour

Quote du Jour | Sorry

, door

Sorry Noord-Holland, het is fout gelopen. We hadden beter op moeten letten. We hebben geld verloren, maar geef ons de kans de fouten te herstellen.

Aldus het nieuwe oude bestuur van de provincie Noord Holland. Maar hoe het “fouten herstellen” er dan uit ziet, wordt niet duidelijk. Storten ze soms die tientallen miljoenen persoonlijk in de kas?

Sorry zeggen was nog nooit zo vrijblijvend.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende