In 1989 hadden veel mensen nog nooit een computer aangeraakt en was Internet iets was wat je op de universiteit deed. Toch organiseerde een groep enthousiastelingen de 'Galactic Hacker Party' waar computer liefhebbers, digitale activisten, en hackers uit heel Europa elkaar konden ontmoeten. De bijeenkomst werd geheel door vrijwilligers georganiseerd om de kosten zo laag mogelijk te houden. Het was zo'n succes dat de formule in de VS werd overgenomen en men twee-jaarlijkse bijeenkomsten ging organiseren. In Duitsland kwam er naast het al bestaande jaarlijkse Chaos Computer Club Congres een twee-jaarlijks zomerkamp. In opeen volgende jaren werden er in Nederland opeenvolgende events (of congressen als u dat liever heeft) georganiseerd: 1993: Hacking at the End of the Universe, 1997: Hacking In Progress, 2001: Hacking At Large en in 2005: What The Hack. Naarmate computergebruik en Internet meer verbreid werden in de samenleving werd de maatschappelijke relevantie van de interesses van hackers van groter belang. Naast de nieuwste ideeën over ICT en netwerktechnologie kwam er steeds meer aandacht voor vraagstukken over privacy, digitale burgerrechten, copyright en allerlei maatschappelijke gevolgen van moderne technologie. Zo was er op What the Hack in 2005 een presentatie over beveiligings issues met RFID-chips en diverse lezingen over de politiek-bestuurlijke dimensie van opensource. Van 13 tot 16 augustus 2009 zal in Nederland het vijfde event plaatsvinden: Hacking At Random.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Vice-premier Wouter Bos is het Europese geharrewar rond de kredietcrisis meer dan zat. Een trits aan mislukte ICT-projecten wijst de weg naar innovatie en hernieuwde groei. En de PvdA zou meer naar de VVD moeten kijken.
Met die boodschap toog de Minister van Financiën naar Luxemburg om zijn collega’s te inspireren tijdens het spoedberaad over de kredietcrisis. Zijn boodschap is er één van hoop en vertrouwen in bodemloze putten als aanjager van de economie.
“Mijn boodschap aan Europa is helder: Steek uw miljarden niet in banken, maar in de spaarrekeningen van topmensen die falende ICT-projecten initiëren,” zei de bewindvoerder op Schiphol aan De Speld. “Daarmee help je veel ondeskundige techneuten aan een baan, die anders nooit voldoende ervaring kunnen opdoen. Nederland heeft op dit gebied een flinke voorsprong opgebouwd, dankzij projecten als de automatisering van de Belastingdienst, het UWV, de Studiefinanciering, het OV-chipkaartproject en natuurlijk de stemcomputers.”
Inspiratie opdoen
Bos ziet een hernieuwde rol voor Nederland als gidsland voor Europa. “In Nederland hebben we al lang geleden ontdekt dat de economie een blijvende impuls krijgt als je fors geld investeert in kansarme ICT-projecten,” zo weet hij te melden. “Jaarlijks steken we daar minstens vijf miljard euro in, terwijl minstens zoveel via verborgen posten in de industrie worden gepompt. Daarmee wek je het blijvend vertrouwen dat informatietechnologie een gouden toekomst voor de boeg heeft.”
Afgelopen vrijdag maakte AOL het nieuws bekend. De eerste grote succesvolle browser Netscape zal niet meer verder ontwikkeld worden. Daarmee verklaart AOL de browser nu ook officieel dood. En hoewel de verrassing voor de meeste mensen misschien meer is dat de browser nog leefde, dan dat deze dood verklaard is, is dit toch een trieste mijlpaal. Natuurlijk, als we eerlijk zijn was het eigenlijk een draak van een browser. Ook was het wel meer dan alleen de agressieve koppelverkoop van Microsoft die hem de das omdeed. Maar nu verdwijnt er toch een stukje Internetgeschiedenis.
Waar Netscape nu een stille dood sterft met slechts 0.6% marktaandeel, domineerde de browser ooit het gehele internet. De in 1994 gelanceerde browserfamilie begon oorspronkelijk onder de naam Mosaic. Om juridische problemen met de oorspronkelijke ontwikkelaars te voorkomen werd hij al snel omgenoemd tot Netscape. Ironisch genoeg stond Mosaic ook aan de wieg van de uiteindelijke nagel aan Netscapes doodskist: Internet Explorer van Microsoft.
We weten inmiddels allemaal hoe de browseroorlog tussen Netscape en Internet Explorer eindigde. Netscape dolf het onderspit en werd verkocht aan AOL. Toch is de nalatenschap van Netscape niet geheel verloren. De in 1998 vrijgegeven broncode van Netscape vormde de basis voor de Mozilla-browser, die uiteindelijk leidde tot Firefox. Een browser die opnieuw de strijd aangaat met Microsoft.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Het is de makkelijkste klant die er is. Ze zijn veel te lief.
Aanbestedingsexpert Daan Rijsenbrij legt uit waarom ICT-projecten bij de overheid zo vaak uit de hand lopen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Aldus security expert Bruce Schneier over outsourcing bij de overheid. Bedreigt outsourcing het ICT kennisniveau van de overheid, of valt het wel mee?