Om parlementaire controle anno 2011 te kunnen begrijpen, kunnen we het beste kijken naar de Kamervragen die Kamerleden indienen. Deze geven een goed beeld van hoe Kamerleden hun functie opvatten, wat zij als hun taken zien en hoe zij de relatie zien tussen het parlement en de samenleving. Vorige week stelde PvdA-Kamerlid Jadnanansing vragen aan de staatssecretaris voor Onderwijs over de onrust bij hogeschool Van Hall Larenstein. Wat is er aan de hand? Een manager bij de hogeschool wil opleidingen onderbrengen in grotere ‘schools’ en daarmee een nieuwe managementlaag introduceren. Het idee is daarnaast om de opleidingen te verbreden en diensten te centraliseren. Het personeel is bang dat dit ten koste gaat van de kwaliteit van het onderwijs. Een opstandige onderwijsmanager werd weggewerkt tegen de zin van de docenten. De positie van het onderwijspersoneel Jadnanansing wil nu van de staatssecretaris weten hoe hij de situatie op de vestiging van Van Hall Larenstein in Velp beoordeelt, ‘vooral met het oog op de positie van het onderwijspersoneel en de kwaliteit van het onderwijs’. Ze wil weten of het ministerie bij deze plannen betrokken is en of de staatssecretaris bereid is de situatie en de plannen te zijner tijd te toetsen, ‘waarbij er ook recht wordt gedaan aan opvattingen die leven onder onderwijspersoneel en studenten op de vestigingen van de hogeschool’?
NIEUWS - Eerder dit jaar bleken 300 diploma’s van journalistiekstudenten aan de hogeschool Windesheim in Zwolle opnieuw gecontroleerd te moeten worden. Maar er gaat wel meer mis bij de hogeschool, schrijft 925 op basis van anonieme bronnen. De bestuursvoorzitter van de semi-overheidsinstelling, Albert Cornelissen, gedraagt zich als een zonnekoning.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
En toen was er nog meer fraude in het HBO. Vorige week bleken studenten bij Hogeschool Windesheim elkaars tentamens te kunnen maken omdat ze met hun collegekaart konden frauderen. En al direct daarna kwamen twee andere gevallen naar boven: een schoonmaker had bij Hogeschool InHolland tentamens gestolen en aan studenten doorverkocht. Ook bij de Hogeschool Utrecht bleek tentamenfraude te hebben plaatsgevonden. Wat doe je als Kamerlid als je zulke verhalen hoort?
Snel in actie
Niemand is ervoor om het imago van hogescholen nog verder te laten verslechteren en dus is actie geboden. Boris van der Ham wilde vorige week al dat de Hogeschool Windesheim geholpen werd aan meer expertise om de fraude aan te pakken. Maar deze week gingen Kamerleden pas echt los. Studenten die frauderen worden nu veel te zacht aangepakt, vonden PvdA en PVV. Frauderende studenten worden nu dikwijls geschorst of verwijderd van school, maar zouden voortaan geweerd moeten worden van alle hogescholen.
Er kwam snel steun voor het voorstel uit onverwachte hoek: de LSVB was het ermee eens en bovendien kreeg het PvdA/PVV-voorstel bijval van InHolland-baas Doekle Terpstra. Hij twitterde: “PvdA en PVV willen student die fraudeert hard aanpakken. Volledig mee eens. Fraude betekent wat mij betreft biezen pakken. Geen gedoogbeleid.” Vorige week was mijn stelling al dat het onderwijs mooi opgescheept zit met Kamerleden die niets van onderwijs lijken te weten. Maar nu blijkt het fenomeen veel breder: allerlei studenten en collegevoorzitters hebben ook geen idee.
Soms komt detailpolitiek wel erg dichtbij. Enkele keren per jaar surveilleer ik bij mijn tentamens op hogescholen en universiteiten. Een belangrijke regel die een paar jaar geleden bij mijn hogeschool werd ingevoerd is dat studenten niet alleen hun studentenkaart, maar ook een identiteitsbewijs bij zich moeten hebben. Zonder dubbele legitimatie mogen ze niet meedoen. Met de studentenkaart is te makkelijk te frauderen en dan zouden studenten iemand anders hun tentamen kunnen laten maken.
Pasjessysteem
Bij Windesheim in Zwolle bestaat die interne regel kennelijk niet, want de Telegraaf kopte deze week over fraude bij tentamens omdat er gerommeld kan worden met studentenkaarten. Studenten konden hier iemand anders naar het tentamen sturen zonder te worden opgemerkt. Boris van der Ham van D66 stelde meteen Kamervragen: wordt er vaker van dit soort pasjessystemen gebruik gemaakt, wordt er voldoende toegezien op beveiliging en verificatie en hebben onderwijsinstellingen wel voldoende expertise op dit punt? Hoe kan die bevorderd worden?
Het spreekwoord zegt: een gek kan meer vragen dan tien wijzen kunnen beantwoorden. Dat blijkt ook wel. Van der Ham heeft al jaren geen hogeschool meer van binnen gezien, en weet dus kennelijk niet dat een studentenkaart overal bestaat, niet bekend staat als ‘pasjessysteem’ en dat het overal een papieren of plastic pasje is waar nauwelijks beveiliging op zit. Of er goede controle op deze pasjes zit hangt van de surveillanten af. Dat kan per tentamen verschillen. Een regulier identiteitsbewijs lost het probleem op, zoals bij diverse instellingen al gebruikelijk is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.