Nabeschouwing Zomergasten | Henny Vrienten

RECENSIE - Waarin de auteur, toch een liefhebber van voortkabbelende dingen, moet bekennen dat je ook kunt overdrijven in het voortkabbelen van dingen. Ik houd nooit zo van interviewers die het conflict opzoeken. Die een interview pas geslaagd vinden als ze de geïnterviewde een ontboezeming hebben ontlokt die hij of zij liever niet had gedaan. Jan Leyers, die gisteren zijn eerste Zomergasten presenteerde, bediende mij op mijn wenken. Hij was beleefd, liet zijn gesprekspartner uitspreken en vroeg niet door als zijn gast Henny Vrienten aangaf ergens niet over te willen praten. Henny Vrienten - zo bleek - is van het harmoniemodel. Als hij ruzie krijgt, loopt hij liever een blokje om. Hij doet niet aan jaloezie en raakt niet graag uit zijn evenwicht. Gevolg van deze botsing der harmonieuze titanen: een avond die voortkabbelde, op het gezapige af. Normaal vind ik dat niet zo erg (want ik houd meestal wel van dingen die voortkabbelen, beekjes en zo, maar ook films of een avondje in het café), maar dit keer ging het me wat te ver.

Door: Foto: De eerste aflevering van Zomergasten 2012, met presentator Jan Leyers en gast Henny Vrienten. copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Closing Time | Nederwiet

Wat hadden ze het naar hun zin op het podium, wat ging alles gemakkelijk en wat hadden ze een lol met elkaar, dat vriendenclubje. Ska, reggae met een klassiek orkest erbij, duizenden fans, in, volgens de naar Johnny van Doorns gedicht verwijzende, voor de gelegenheid getooid als een late Che Guevara, Joost Belinfante, mega-magistrale omstandigheden. Doe Maar met Henny Vrienten, heen en weer huppelend op het podium, op bas. Normaal deed Henny Vrienten de zang bij Doe Maar, maar nu was hij even niet gebonden aan een microfoon en kon hij tijden het bassen naar zijn mede Doe Maars dansen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Zomergasten | Henny Vrienten

Zo dadelijk begint Zomergasten. Presentator van dienst is dit jaar de Belg Jan Leyers. Ik ken ‘m niet zo goed. Ik heb ‘m een paar keer gezien in zijn reisprogramma, waarin hij de Arabische wereld probeerde te leren kennen. Hij lijkt me sympathiek.

Zijn eerste gast is Henny Vrienten (Tilbrug, 27 juli 1948). U weet wel, die jongen van Doe Maar. Het waren de jaren ’80. De Koude Oorlog bevond zich in een cruciale fase. De werkeloosheid was groot, de woningnood ook. Bij ons had Ruud Lubbers het voor het zeggen, in Amerika Ronald Reagan, in de Sovjet Unie Gorbatsjov. De ene helft van de bevolking was bang voor de bom. De andere helft voor de Rus.

In het dorp waar ik heel hard bezig was op te groeien had iemand een bord in de tuin waarop stond te lezen: “Liever een kernbom in de tuin, dan een Rus in de keuken.” Ik was zes jaar en bang voor de bom. Een angst die met name werd gevoed door een van mijn eerste herinneringen aan popcultuur: Doe Maar in Top Pop met De Bom. Dat hysterische koortje aan het begin, de tekst, de muziek, het gifgroene licht, de rook, het kwam allemaal heel erg dreigend bij mij over. Waar de tekst precies over ging, begreep ik niet. Het was vooral het benoemen van ‘de bom’ dat zijn werk bij mij deed. En Henny Vrienten die eruit ziet alsof hij van plastic is en danst als een robot. En de bom die aan het eind daadwerkelijk ontploft.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Hang Youth Belastingdienst

Bij de aflevering van VPRO on Stage met Henny Vrienten ontdekte ik een klein, rauw pareltje: Hang Youth. Harde, rauwe en ongenuanceerde punk. De Raggende Mannen in hun hoogtijdagen, maar dan een maatje jonger. Punk, zoals punk bedoeld is.

Ik snap wel dat het bestaat, maar het is gewoon k***** krom geregeld. Belastingdienst

Om vervolgens in 3.16 minuten ook nog de nummers ‘Ondertussen in de Tweede Kamer’, ‘Leg de Zuidas in de as’ en ‘Waarom is alles zo kk duur’ er doorheen te raggen. Dus: geluid op 11, lauw biertje erbij en raggen maar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.