Het is donderdag, het regent en we vonden een oude doos. [Made in Britain] op de zijkant gestempeld. De geur van celluloid, een halfverroest filmblik en een 16mm spoel. Een ongedateerde BBC-opname met een wetenschappelijke verklaring waarom de Engelsen niet bevattelijk waren voor de nationaalsocialistische missie’. En meer. Gelijk maar op YouTube geplempt, want dees moeten meer zien. Stiekem stond het ding er al een tijdje. Maar je moet em zien – zelfs als je em al kent. Is namelijk zum lächeln, with humour enzo, en dan een beetje op niveau. Fry and Laurie, zegt eigenlijk al genoeg. ‘Tricky Linguistics’ deze keer – seizoen 1, aflevering 2. Just a bit:
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Goedenmiddag, hier uw gemarginaliseerde margeblogger Drs Boobelino de Soto met hopelijk een voor deze week toepasselijke Foto des Tages in de geest van hemzelf. Het was de week van Groot-Brittannië, dankzij de zinloos Kanaalhoppende Geert en het daaropvolgende anti-Britse ressentiment in Holland. Dus wat te doen op vrijdagmiddag op Sargasso dat toevallig weer een roze golfje blanke kantoorlullen te verwerken krijgt maar tevens ook gelauwerd wordt door het gerenommeerde Vrij Nederland? Precies: je biedt een Britse amateurfotocollage aan die beide doelgroepen kan boeien om uiteenlopende redenen, zet er een passend deuntje onder voor de (restgroep van) verstokte punkers en klaar is Kees, zo makkelijk kan bloggen zijn! Onscherpe foto’s kunnen immers ook de World Press Photo winnen?! Een goedenvrijdagmiddagborrel nog verder.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De Britse overheid zet in op een totale verklikkersmaatschappij, zo lijkt het. Aanschouw de nieuwe anti-terrorisme posters. Plaatst u alvast uw origineelste vergelijking met Mao, de Stasi en de jodenverklikkers, maar dan gesitueerd in een willekeurige straat in Amsterdam-Noord anno 2009, dan komen we er vandaag om 15.00 nog even op terug met een satirische variant uit de oude kliko doos.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“The government needs to be saying, ‘It is socially unacceptable to be against wind turbines in your area – like not wearing your seatbelt or driving past a zebra crossing'” (Guardian)
De Britse staatssecretaris voor Energie en Klimaatverandering Ed Miliband stelt dat het afgelopen moet zijn met de eindeloze bezwaarprocedures die lokale bewoners tegen toekomstige windparken aanspannen. Windenergie is cruciaal voor Groot-Brittannië om het Europese doel van 20% duurzame energie in 2020 te halen. Het energieplan van de Britse overheid voorziet naast windparken op zee ook in 4000 windmolens op land. Maar inmiddels zijn er meer dan 200 anti-windmolen actiegroepen opgestaan om de bouw van deze windmolens te dwarsbomen, wat opzich opmerkelijk is voor een volk dat wel een gigantisch wit paard (voor de leut?!) op een landelijke heuveltop zet?
“The 40-year-old prevalent orthodoxy known as the Washington consensus in favour of free markets has come to an end.. ..Laissez-faire has had its day. People on the centre-left and the progressive agenda should be confident enough to say that the old idea that the markets were efficient and could work things out by themselves are gone” (bron: Guardian).
De Britse premier Gordon Brown beschouwt de vrije markt periode als beëindigd. In een uitgebreid mea culpa in de Guardian neemt hij verantwoordelijkheid voor zijn deel in de huidige financiële crisis. Maar de Schotse domineeszoon wijst op het feit dat het hier gaat om een mondiaal probleem dat zich ook afspeelt buiten Britse invloedsferen. Om de wereldeconomie beheersbaarder te maken roept hij op tot meer staatscontrole over de financiële sector.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.