Een nieuwe rubriek op Sargasso: het Saillant. In de krijgskunde is het saillant een vooruitgeschoven stelling, een uitstulping in de frontlijn. De soldaten in het saillant bevinden zich in een kwetsbare positie omdat ze van drie kanten kunnen worden aangevallen. Zo is het ook met het Sailliant op Sargasso, een blogger neemt een stelling in en u reaguurder kunt van alle kanten schieten. Maar als de stelling u bevalt kunt u ook over de linie heenspringen en helpen het Sailliant te verdedigen. Het Sailliant verschijnt dagelijks op werkdagen om klokslag 13.00 Moslimlanden willen een verbod op godslastering. In april 2010 willen ze een verdrag door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties loodsen dat religieuze symbolen en geloofsovertuigingen moet beschermen tegen spot. In essentie zou dat een verbod op godslastering betekenen. (DeStandaard) Het moet niet gekker worden met die gelovigen?! Vrijheid van godsdienst, allah... maar laat mij ook in vrijheid atheïst zijn, in voor- en tegenspot? Het Saillant van vandaag luidt: "In het handvest van de rechten van de mens zou moeten opgenomen worden dat niemand het recht heeft een ander mens aan te spreken in naam van een boven- of onderaardse macht".
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Voorspelbaar dat de creationisten zichzelf in de slachtofferrol positioneren na de actie van deze week. Ze worden bedreigd en voelen zich gekrenkt in hun geloofsovertuiging.
Dat eerste betreur ik sterk. Als bedreigen het enige is wat je nog kan doen, heb je de discussie verloren.
Dat tweede vraagt om een nadere beschouwing. Er schijnt een aanklacht te komen wegens godslastering, ook wel blasfemie geheten, vanwege de “beledigende” brief.
Nu kan dat nog namelijk. De wet hierop is nog niet afgeschaft, ook al dringt de kamer daar op aan. Maar met een christelijk kabinet zullen ze dat net zo lang rekken tot men die strijd opgeeft.
Ga je echter de wet bestuderen dan zie je de historische beperktheid ervan in (zie wetsteksten onderaan). In essentie wordt het anti-discriminatie beginsel in dat we kennen op een nog hoger plan getild in artikel 137c waarin gezegd wordt dat je iemand niet mag beledigen “wegens ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap,”
Dat is is nog te begrijpen. Maar er is een speciaal artikel 147 en zelfs een 147a waarin dit voor godslastering nog wat wordt uitgediept:
“hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, door smalende godslasteringen op voor godsdienstige gevoelens krenkende wijze uitlaat”
En hier treedt een discriminatiebeginsel op in het wetboek. Waarom mag ik me niet “krenkend” uitlaten over iemands godsdienstige gevoelens, maar wel over iemands wetenschappelijke gevoelens? Het is aan de creationisten toegestaan de wetenschap deels af te doen als sprookjes en onwaarheden zonder dat een wetenschapper ooit iemand kan aanklagen voor “wetenschapslastering”. Omgekeerd kan een eenvoudige uitspraak als “god is een pokdalig mannetje” al reden zijn om een wetenschapper voor het gerecht te slepen. Maar als een creationist roept dat historische wetenschap geen echte wetenschap is, dan kan dat zomaar.
Dat is meten met twee maten! Terwijl iedereen toch gelijk behoort te zijn voor de wet.
Dus weg met de artikelen op godslastering of voeg snel een artikel op wetenschapslastering toe.
“Het lijkt soms een kruistocht tegen alles wat met geloofsovertuiging te maken heeft. Het is voor een groep mensen in de maatschappij heel pijnlijk dat dit verbod verdwijnt.”
Aldus CDA’er en Tweede Kamerlid Sybrand van Haersma Buma in een ietwat ongelukkige vergelijking. Hij is, net als de fracties van de SGP en CU, tegen de oproep van de Tweede Kamer om het verbod op Godslastering (artikel 147) te laten vervallen.
Helaas voor de oproep, ingezet door D66 en gesteund door de PvdA, SP, VVD, GroenLinks, PVV, de Partij voor de Dieren en Rita Verdonk, hebben de voorstanders van het verbod de meerderheid in dit kabinet. De kans het voorstel direct wordt overgenomen is dus klein.
Daarnaast is Hirsch Ballin bezig met zijn eigen plannetje. Hij wil het artikel tegen Godslastering (147) ook schrappen, maar tegelijkertijd het artikel 137c – dat tegen discriminatie – “verduidelijken”. Die verduidelijking zal inhouden dat er “middellijk of onmiddellijk” wordt toegevoegd aan het artikel. Het zou dan zoiets worden:
“Hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, middellijk of onmiddellijk, opzettelijk beledigend uitlaat over een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging of hun hetero- of homoseksuele gerichtheid, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.