Minister Jet Bussemaker (PvdA) van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap wil meer vrouwelijke hoogleraren. Ze zet zich in om in totaal 300 extra vrouwelijke professoren te benoemen. Deze maatregel inspireerde me afgelopen maand om een sollicitatieprocedure eens te veranderen. “Het gaat in Nederland domweg niet snel genoeg.” Dat zei Bussemaker op 11 januari in de Volkskrant. Ze doelde op het aandeel vrouwelijke hoogleraren in ons land, nu 17%, dat sneller zou moeten toenemen. Bussemaker laat dit jaar 100 extra vrouwelijke professoren benoemen. De eerste vijf jaar betaalt het rijk; daarna moeten universiteiten ergens geld vinden voor dat extra personeel. Met deze 100 extra vrouwelijke hoogleraren vieren we dat 100 jaar geleden de eerste vrouwelijke hoogleraar in ons land werd aangesteld. De 100 komen bovenop de 200 extra vrouwelijke professoren die de universiteiten over drie jaar moeten hebben gerealiseerd. In totaal dus 300 extra vrouwen in het hooglerarenkorps. Een substantiële verandering, aangezien dat korps ongeveer 3.100 hoogleraren telt.
Ik wil goede hoogleraren. Punt. Of dat nou mannen of vrouwen zijn maakt mij niet uit.
Filosoof Sebastien Valkenberg vindt het plan van Minister Jet Bussemaker om verplicht 100 vrouwelijke hoogleraren aan te stellen op de Nederlandse universiteiten maar onzin.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
[speld]
Het nieuwe kabinet is geen afspiegeling van de Nederlandse maatschappij, zo luidt de conclusie van diverse maatschappelijke organisaties. Het kabinet van Rutte telt voornamelijk grijze mannen, maar ontbeert een representatief aantal vrouwen, negers, werklozen, comapatiënten en kent geen enkele linkshandige salafistische postzegelverzamelaar. “Dit kabinet is bepaald geen dwarsdoorsnede van Nederland,” aldus de gezamelijke woordvoerders die de afgelopen dagen in verschillende media hebben laten weten dat dit “echt niet meer kan anno 2010.”
Cyril Bernhout van de vereniging Ieders Belang Nederland (IBN) heeft geen goed woord over voor het gebrek aan diversiteit in de ministersploeg van Rutte. “Neem nu werklozen. Toch een kleine 10% van de stemgerechtigde Nederlanders. Ze zijn op geen enkele wijze vertegenwoordigd in het aanstaande kabinet.” Uit een recente enquête blijkt bovendien dat 32% van de Nederlanders zich totaal niet interesseert voor politiek. “Die mensen zien wij niet terug in het huidige kabinet. Dat werpt nu al een schaduw over Rutte-1. Wij zijn bang dat het kabinet op deze manier de aansluiting met het volk mist.”
Het schrijnend gebrek aan comateuze regeringsfunctionarissen is de patiëntenvereniging COMA ‘een klap in het gezicht’. “Neem nu Ariel Sharon. Een rolmodel voor comapatiënten en politici overal ter wereld. Dit kabinet gaat eerst bezuinigen op het ziekenfonds, en vervolgens geen chronisch of terminaal zieken opnemen in het bestuursapparaat; ronduit kwalijk. Het is bovendien onzin dat er in Nederland geen bekwame comapatiënten te vinden zijn. Dan hebben ze niet goed genoeg gezocht.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Want we kunnen wel wat aanmoediging gebruiken:
Nederland in achterhoede duurzame energie. (Nederland is in dit opzicht het op drie na slechtste land binnen de EU.)
Nederland scoort dramatisch met aantal vrouwen in de top. (Ruim achter Botswana, Georgië en Vietnam.)
Ben ik een oikofoob als ik zeg dat we best een voorbeeld aan het buitenland zouden kunnen nemen?
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Vrouwen hebben minder ambitie dan mannen. Daarom behalen ze met moeite de top en werken ze massaal in deeltijd. Een probleem is dat niet, want Nederlandse vrouwen zijn ‘dik tevreden’ met hun bestaan en de taakverdeling.” (Marike Stellinga in de Volkskrant)
Vorige week verscheen van Elsevier-journaliste Marike Stellinga De Mythe van het Glazen Plafond. Deeltijdwerk is de keuze van de meeste vrouwen. Het is volgens haar precies de vrijheid waar feministen voor gevochten hebben. Vrouwen willen gewoon tijd hebben voor andere dingen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.