Italië dreigt demonstratierecht aan banden te leggen

Het Italiaanse Lagerhuis heeft een nieuwe "veiligheidswet" goedgekeurd, die klimaatactivisten en andere demonstranten bedreigt door het strafbaar maken van blokkades van wegen en spoorwegen. Overtreders kunnen tot twee jaar celstraf krijgen. Als de Senaat de wet goedkeurt ligt volgens tegenstanders de weg vrij om alle straatprotesten te verbieden. In heel Italië demonstreerden mensen daarom vorige week op initiatief van de vakbondsfederatie CGIL en diverse oppositiegroepen. Hoe ver gaat het extreemrechtse bewind van Giorgia Meloni in de aantasting van de rechtsstaat? De wet maakt hogere straffen mogelijk voor demonstranten die zich tegen de politie keren en ook voor gevangenen die deelnemen aan acties zoals hongerstakingen. Meloni gaat voor veiligheid, dat is haar eerste prioriteit, zegt ze. 'Veiligheid is een voorwaarde voor groei en investeringen en beschermt de ouderen en kwetsbaren.' Critici noemen het een klassieke rechtse truc: met 'law and order' issues leidt de premier de aandacht af van de schandalen in haar coalitie en de dreigende financiële problemen vanwege druk uit de EU. In deze geest valt ook het plan van de regering om scholieren op middelbare scholen punten te geven voor hun gedrag. Scholieren die een vijf of lager scoren, moeten hun jaar opnieuw doen − zelfs als hun andere cijfers wél op orde zijn. De hervorming heeft ook invloed op het Italiaanse eindexamen, de maturità, dat bepaalt of scholieren naar de universiteit mogen. De vereniging van schooldirecteuren is het eens met dit plan en wijst op veel voorkomende incidenten over het gebruik van mobieltjes in de klas. De scholieren zien wat anders. “Minister Valditara wil de scholen veranderen in plekken van law and order”, zegt Paolo Notarnicola van het scholierennetwerk. “Dat zou Italië doen om leraren te beschermen. Maar wij zien het als een manier om angst aan te jagen onder de scholieren, en hun vrijheid van meningsuiting te beperken.” Migranten De nieuwe veiligheidswet raakt ook migranten door een hardere aanpak van protesten in asielcentra en de strafbaarstelling van de verkoop van sim-kaarten aan mensen zonder identiteitsbewijs of vestigingsvergunning. De opvang van migranten heeft ondertussen wel geleid tot een conflict in Meloni's coalitie. Forza Italia diende afgelopen zomer een wetsontwerp in om kinderen van migranten die geboren worden in Italië de Italiaanse nationaliteit te geven. Nu is het nog zo dat ze die pas op hun 18e kunnen krijgen. Coalitiepartner Matteo Salvini (Lega) is mordicus tegen. Zo ook de Fratelli van Meloni. Maar de premier heeft een dubbele agenda op dit terrein. Gisteren werd bekend dat de Italiaanse regering het aanzienlijk makkelijker wil maken migranten in dienst te nemen. Want ze zijn gewoon hard nodig. Italië is van plan om  452.000 buitenlandse werknemers toe te laten voor seizoensgebonden, niet-seizoensgebonden en zelfstandige banen. Autolobby Autoland Italië doet verder erg z'n best om een Europese maatregel tegen CO2 uitstoot op te schuiven. Het gaat om het verbod op de verkoop van benzine-auto's dat in 2035 zou moeten ingaan en de daaraan voorafgaande controles op reductie van de emissie. Industrieminister Adolfo Urso eindigde deze week zijn lobby-reis met de mededeling dat hij de steun heeft van Spanje, Duitsland, Oostenrijk, Nederland en Polen. Volgens Politico stelt Urso zijn zaak echter wat al te rooskleurig voor. Nederland steunt Italië niet en een Oostenrijkse woordvoerder zegt dat zijn land nog geen beslissing heeft genomen en dat hij niet wist dat er hierover contact is geweest met de Italiaanse regering. Zelfs Polen geeft Italië (nog) geen openlijke steun. Spanje wil de Europese ambitie op dit gebied niet afremmen, maar vraagt wel aandacht voor de noodzakelijke financiële compensatiemaatregelen. De beslissende stem zal uit Duitsland moeten komen. Ook hier nog een en al voorzichtigheid. Een woordvoerder van verantwoordelijk minister Robert Habeck vertelde dat de minister “heel duidelijk heeft gemaakt dat hij hier geen beloftes doet, omdat de herziening is verankerd in het Europees recht.” Zijn staatssecretaris Sven Giegold bevestigde ook nog eens dat Duitsland niet terug komt op de aanvankelijk geclaimde uitzondering voor biobrandstroffen waarmee de fossiele brandstofauto het nog wat langer dan 2035 uit zou kunnen houden. Fitto Minister Urso heeft nu misschien nog niet voldoende steun vergaard, maar de invloed van Italië in Europa kan de komende tijd best groeien als Meloni's partijgenoot en vertrouweling Raffaele Fitto komende maand benoemd wordt als het Italiaanse lid van de Europese Commissie, tevens uitvoerend vicevoorzitter, met Cohesie en Hervormingen als portefeuille. Meloni beschouwt deze zware portefeuille als „een belangrijke erkenning voor de opnieuw centrale rol die Italië binnen de Europese Unie speelt.” Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen zou er met de keuze van Fitto voor willen zorgen dat de relatie met Meloni's regering en haar verwante extreemrechtse bondgenoten in Europa in stand blijft. Opmerkelijk is dat de vertrekkende commissaris Gentiloni zijn centrum-linkse partijgenoten in het Europese parlement aanbeveelt om in november ondanks bezwaren toch op Fitto te stemmen. 'Italiaanse Europarlementariërs zouden er goed aan doen om te stemmen voor een Italiaanse commissaris en tegelijkertijd aan te dringen op een duidelijke pro-EU-toezegging van de Italiaanse regering,' zei hij. Kennelijk vreest Gentiloni voor een Orbán-scenario in zijn land dat ooit tot de oprichters van de Europese Gemeenschap behoorde.

Door: Foto: Giulio (cc)
Foto: President Of Ukraine (cc)

Hoe ver gaat Ursula met Giorgia?

Het vijfde rapport over de rechtsstaat in Europese lidstaten is deze week met enige vertraging gepubliceerd. Het zou op 3 juli uitkomen, maar volgens Politico heeft commissievoorzitter Ursula Von der Leyen (VDL) de publicatie een paar weken opgehouden in afwachting van haar herbenoeming. Het rapport is nogal kritisch over de huidige Italiaanse regering van Giorgia Meloni en VDL sloot niet uit dat ze uit die hoek steun nodig zou kunnen hebben voor haar tweede periode als commissievoorzitter. Vorige week donderdag werd ze in het Europarlement met ruime meerderheid herkozen. Meloni’s partijgenoten hebben volgens Reuters tegen haar herbenoeming gestemd. Maar Meloni verzekerde zaterdag dat zij met Von der Leyen wil blijven samenwerken.

De samenvatting van de bevindingen van de rechtsstaat onderzoekers over Italië laat zien dat er sinds het aantreden van Meloni’s rechtse regering weinig voortgang is gemaakt op een aantal voor de rechtsstaat kritische punten. Dat betreft onder andere het uitblijven van noodzakelijke nieuwe wetgeving inzake smaad en de bescherming van het beroepsgeheim en journalistieke bronnen. Op de Index voor Persvrijheid van Reporters Sans Frontières (RSF) is Italië vijf plaatsen gezakt naar de 46e plaats. Journalisten, met name degenen die onderzoek doen naar criminele praktijken hebben nog steeds te maken met SLAPP-zaken, intimidatie en geweld. Twintig journalisten staan onder permanente politiebescherming. Meloni zelf heeft verschillende smaadzaken aangespannen tegen verslaggevers die kritiek op haar hadden, waaronder een zaak waarin een journalist werd veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding omdat hij op sociale media spotte met de lengte van de premier.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: TeaMeister (cc)

Radicaal rechts is verre van eensgezind

Alsof er niets anders te melden was over de Europese verkiezingen bleven de media de afgelopen weken eenzelfde boodschap eindeloos herhalen: radicaal rechts gaat winnen. We zullen zondag zien in hoeverre dat een selffullfilling prophecy is geworden. In de berichtgeving stonden vooral de nationale leiders van radicaal rechts (Wilders, Le Pen) centraal en niet de Europese kandidaten (Stöteler, Bardella), laat staan de kiezers en hun motieven.

De opiniepeilingen wijzen onmiskenbaar in de richting van een conservatiever Europarlement. Van de middenpartijen die het in het vorige parlement voor het zeggen hadden kan alleen de centrumrechtse EPP op enige winst rekenen. Centrum-linkse en liberale partijen staan op verlies. Aan deze kant van het politieke spectrum mankeert een aantrekkelijk alternatief, zo constateert ook Politico:

Meestal stromen kiezers in tijden van instabiliteit – oorlogen, pandemieën, economische onzekerheid – massaal naar de traditionele machtspartijen. Tegenwoordig zijn deze partijen in veel landen uiteengevallen. Decennia lang hebben Europees rechts en links voor het centrum gevochten, en als twee dronken boksers zijn ze ingestort, waardoor de arena open is gebleven voor nieuwe uitdagers.

Het is nog steeds wachten op de nodige introspectie en reflectie van de machtspartijen in het midden die een opmaat kunnen bieden voor een nieuw elan en herstel van het vertrouwen.

Foto: Dimitris Avramopoulos (cc)

Le Pen breekt met de AfD

In een nieuwe poging haar partij als gematigd en fatsoenlijk rechts te promoten heeft Marine Le Pen afstand genomen van de AfD, haar huidige partner in de ID fractie van het Europees Parlement. RN (Rassemblement National) zoekt nu voor samenwerking in het nieuwe Europese parlement contact met de partij van de Italiaanse premier Giorgia Meloni die deel uitmaakt van de ECR (Europese Conservatieven en Hervormers). Daarmee is er nog voor de verkiezingen al weer ruzie in de extreemrechtse tent.

Aanleiding voor de breuk zijn uitspraken van de omstreden AfD lijsttrekker voor het Europarlement Maximilian Krah. Hij zei in een interview met een Italiaanse krant dat niet alle SS’ers misdadigers waren en verwees daarbij naar de bekentenis van de Duitse schrijver Günter Grass (1927-2015), die aan het eind van zijn leven onthulde dat hij als 17-jarige lid is geweest van de Waffen-SS. Krah zei ook nog dat er veel boeren waren onder de SS’ers. Hij is inmiddels uit het partijbestuur gezet en mag niet langer campagne voeren voor zijn partij. Maar hij is niet van de lijst gehaald. Krah lag al langer onder vuur vanwege een beschuldiging van spionage voor China. Zijn tweede man Petr Bystron is ook al in opspraak geraakt vanwege zijn betrokkenheid bij het Russische propagandaplatform Voice of Europe. Al deze affaires hebben inmiddels geleid tot een forse daling van de peilingen voor de AfD.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Maarten van Maanen (cc)

Wat is een realistische migratiepolitiek?

Na de deal van het trio Rutte-Meloni-Von der Leyen met Tunesië over het terugdringen van het aantal migranten naar Europa ging Manfred Weber, leider van de christendemocratische Europese Volkspartij (EVP) deze week ook op bezoek bij de Tunesische dictator Saied. De deal is bepaald niet onomstreden. Beelden van migranten die door Tunesië de woestijn in werden gestuurd hebben tot scherpe reacties geleid. Een gebrek aan draagvlak dreigt voor het nog steeds moeizame en instabiele Europese migratiebeleid. Met alle gevolgen voor de steun van de verantwoordelijke partijen bij de aankomende  verkiezingen in Webers thuisland, de deelstaat Beieren, straks in Nederland en volgend jaar in Europa. Voor Weber ook een reden om zich persoonlijk met de zaak te bemoeien. In Beieren, waar op 8 oktober parlementsverkiezingen worden gehouden, kan zittend premier Markus Söder ook wel wat steun gebruiken van zijn partijgenoot Weber. Söder zit in z’n maag met zijn extreemrechtse coalitiepartner Aiwanger die beschuldigd is van antisemitisme, maar zegt van niets te weten (‘het was mijn broer’; van wie heeft hij dat afgekeken?). Maar dit terzijde.

Video’s uit de woestijn

Weber stelt zich ferm op als het gaat om migratie.  Hij wil resultaten, zegt hij in een interview met Politico: ‘We hebben het hier over veel geld van de Europese belastingbetalers, en de cijfers moeten omlaag. Ik kan de Europese belastingbetaler niet uitleggen dat we hier zoveel belastinggeld uitgeven als we geen duidelijke resultaten boeken.’ Probleem is dat al dat geld gaat naar een autoritair, racistisch regime dat geen boodschap heeft aan mensenrechten. Saied voert de politieke repressie op tegen alle oppositie in zijn land en is meedogenloos tegenover alle migranten die via zijn land Europa proberen te bereiken. ‘De nieuwste partner van de EU aan de andere kant van de Middellandse Zee voert een campagne van geweld, massale uitzettingen en politieke repressie,’ schrijft Paola Tamma in een uitgebreide reportage uit het Tunesische Sfax. Overigens is er volgens de directeur-generaal van de EU-nabuurschapsafdeling nog geen geld overgemaakt naar Tunesië. Het is volgens hem ook nog te vroeg om nu al een daling in het aantal migranten te verwachten.

Foto: bertknot (cc)

Met Meloni en Weber naar rechts

Terwijl Italië en andere landen rond de Middellandse Zee geteisterd worden door extreem weer lijkt de Italiaanse regering niet van plan in actie te komen tegen de klimaatopwarming. Minister voor Milieuzaken Gilberto Pichetto Fratin zegt niet te weten in welke mate de problemen veroorzaakt worden door de mens. Hij verzet zich tegen Brusselse regels en verdedigt zijn politiek die ‘opkomt voor het nationale belang’. Zijn collega Matteo Salvini, minister van Transport, spot met de zorgen van jonge klimaatactivisten over de hittegolf in het land: ”s Zomers is het nu eenmaal altijd heet, ’s winters koud’. Premier Giorgia Meloni wil in internationale kringen nog wel eens meegaan met plannen voor de bestrijding van CO2 uitstoot. Maar thuis en in eigen kring spreekt ze over het gevaar dat het ‘ultra-ecologische fanatisme’ oplevert voor de economie. Haar ministerie van Gezondheid publiceerde deze week sterftecijfers waaruit blijkt dat in de maand juli sprake was van 7% oversterfte vanwege de hitte.

Meloni’s Fratelli d’Italia staat ondanks alles nog steeds hoog in de peilingen. Ze heeft sinds de verkiezingen aan populariteit gewonnen, is nu de grootste met bijna 30% van de stemmen. Dit gaat mogelijk ook ten koste van de partij van de onlangs overleden Berlusconi, haar kleinere coalitiepartner. Hoe dan ook: bij de komende Europese verkiezingen zullen we moeten we rekenen op heel veel conservatieve stemmen uit Italië.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.